ÇÜNKÜ HAYAT ÖLMEYİ DEĞİL YAŞAMAYI SEÇTİ...
Sevgi neydi ? Bu sorunun cevabını Ateş hiç öğrenmemişti . Ne sevilmişti , nede sevmişti . Ta ki o güne kadar, Ateş sevgi nedir bilmezdi . Ateş istedi ki sadece bir kez sevilsin . Ateş annesinden alamadığı s...
~Selam canlar . Bu gün nasılsınız bakalım ? Sizce barışa ne olacak , hadi gelin bunun cevabını hep beraber öğrenelim .
İyi okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bora Duyan
&&
Derin bir nefes aldım ve koşar adımlarla alt kata inmek için merdivenlere yöneldim . İçimde bir his vardı , korku . Evet korkuyordum , ama korkmamın sebebi olacak şeylerden değil, Barış'a alacaklardan korkmamdı. Şu anda alt kata iniyor olabilirdim ama bedenim geri geri kaçıyordu. İyi dövüşüyor olabilsem bile ayağındaki şu kısacık etek ve karşımda duran dağ gibi adamı biraz zor bir şekilde yere sererdim .
Alt kata indiğimde gördüm manzara hiç iç açıcı değildi . Gözlerimin acıması gelecek göz yaşlarımın habercisiydi .
Bütün ekip buradaydı ve her birinin kafasına bıçak dayalıydı . Biz on kişiydik toplamda ,Ateş ve benim dışımdaki bütün herkes birer sandalyede oturuyor elleri ve ayakları bağlı , boyunlarında ise arkasında ayakta bekleyen korumaların, ellerindeki bıçaklar dayalıydı . Bu durum akmak üzere olan göz yaşlarımın akmasına yardımcı oldu .
Ateş ise elindeki silahı tam karşımızda oturan Murat'a doğrultmuş ayakta duruyordu .
Beni gören Murat'ın yüzünde güller açıyor , o uykulu halinden eser yoktu . "Hoş geldin" bu sözleri üzerine midem bulandı
" Sen " diyebildim sadece .
"İstediğin geldi , bırak çocukları " dedi Ateş
Fakat Murat elini kaldırıp silahı işaret ederek " önce insan gibi konuşalım indir şunu " diyince Ateşin parmakları daha sıkı sardı , silahı.
"Ne istiyorsun " dedim sinirle , hiç bir şey anlamıyordum , aslında tek anladığım şey çocukların gözlerinde gördüğüm korkuydu
"Sen , yada siz beni salak mı sandınız ? Bence evet siz beni salak sandınız ama çok büyük yanıldınız . Ben sizin yaptığınızı anlamayacak kadar körmüyüm ? " İçimden evet desemde , gözlerim aynı şeyleri söylemiyordu .
"Tamam ne istediğini söyle ve arkadaşlarımı bırak " dedim göz yaşlarımı silerek . Ateşin sinirli olduğunu anlayabiliyor ve görüyordum ama yapıcak bir şey yoktu artık
İlk defa bu şekilde plansız hareket etmiş ve ardından yakalanmıştık .
Murat gözleri ile Ateşin elindeki silahı işaret edince , silahın inmesini istediğini anladım ve ardından Ateşe ağlamaklı bir sesle
"Ateş lütfen indir o silahı " diye mırıldandım kısık bir sesle, fakat Ateşin parmak boğumları beyazlayıncaya kadar silahı sıktığını gördüm . Bu içimin acımasına sebep olsada " lütfen, ekip için " diye ekledim .
