28.Bölüm: Yeniden doğuş

37 0 0
                                    

Herkese yeni bir bölümden merhabalarrr

İnşallah bölümü beğenirsiniz..

Bölümü oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın lütfennn ^°^

Bölümü oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın lütfennn ^°^

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Doğa Çiçek

&&

BÜTÜN OLAYLARDAN 3 AY SONRA

Yere indirdiğim son koli ile birlikte derin bir nefes aldım . Sonunda o çok beklenen gün gelmişti ve biz Hatay'a taşınmıştık . Üzgün değilim desem yalan olacaktı . Aksine o kadar çok üzgündüm ki . Sonuçta yılların mı verip büyüdüm o şehirden farklı bir yere taşınmak , ve üstüne bu da yetmiyormuş gibi bütün arkadaşlarımı orada bırakmak zorunda kalmıştım.

Evet bu şehirde çok güzel bir yerdi fakat insan doğup büyüdüğü yer gibi olamazdı .

Sezer'in evinde buluştuğumuz o günden sonra hayatımızda çok da bir şey değişmemişti . Hala her gün sezer'in evinde buluşup birlikte birçok aktiviteler yapıyorduk . Hatta inanmayacaksınız ama ben bu süre zarfında ateşe o kadar çok yakınlaşmıştım ki .

Ekibe taşınacağımızı söylememiştim . Evet taşınacağımızı bilmeleri en büyük haklarıydı fakat bunu onlara söyleyerek onların da üzülmesini istemedim . Onlar beni şu anda okul gezisine gittiğimi düşünüyorlardı . Fakat ben yeni taşındığımız apartmanın 3 .katına kolileri taşımakla meşguldüm .

"Doğa babacım nerdesin ?" Diye seslenen babamın sesiyle dalmış olduğum yerden kafamı kaldırdım

"Burdayım, geliyorum " diyerek babamın sesinin geldiği yere doğru ilerledim . Babam mutfağın perdelerini takıyor annem ise o perdenin oraya asla yakışmadığını iddia ediyordu

"Bide doğaya soralım , babacığım bu perde buraya yakışmamış mı ?" Diyen babamın sorusuyla şaşırdım .

"Evet olmuş " dedim kuru bir sesle

Bugün bu eve taşındığımızın 3. günüydü ve daha çoğu eşyalarımızı yerleştirememiştik. Bunların içinde birde mutfak perdesi vardı işte . Anne ve babam ne kadar üzgün olduğumu bildikleri için iki günden beri sürekli bana bir işler verip depresyona girmeme izin vermiyorlardı .

"AA ama böyle olmaz ki , sen şimdi babanın tarafında olmuş oluyorsun . Bn kabul etmiyorum " diyen annem babama trıp atıyordu

"Ama hayatımm... Neyse hadi gel diğerini takalım " diyen babam takdığı perdeyi geri çıkartarak annemi mutlu etmeyi başarmıştı

Gece KızıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin