SENİ KALBİMDE SAKLADIM// YARI TEXTİNG

3.6

Bol bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın 💞

Keyifli okumalarr dilerim 🩵

🩺

''İnsanlar neden bu kadar ciddi?'' diye sordu Kuzey asansör de kulağıma eğilerek. Dudaklarımı büzerek ''doktorlar ya, ondandır belki'' dedim.

Asansör Arlas'ın olduğu katta durduğunda Kuzey'in kolunu tutarak onunla birlikte asansörden indik.

Şimdi ilk olarak ateşli bir öpüşme yaşamamız gerekiyordu ve bu yüzden de Kuzey'in kapıda beklemesi gerekiyordu.

Odanın önüne geldiğimi de Kuzey'e bakarak ''sen burada bekle, ben seni 10 sonra çağıracağım'' dedim. Kuzey de başını sallayarak sorgulamadan koltuklara oturdu.

Derin bir nefes alarak odanın kapısına vuracak iken arkadan adını unuttuğum asistanın sesini duydum.

''Hanımefendi, içeri de hasta var. Ayrıca randevunuz var mıydı?'' diye sordu. 

O görmese de gözlüklerimin altından ona gözlerimi devirerek ona döndüm.

Gıcık oluyordum bu kadına!

''Var benim randevum, merak etme sen'' dedim ve onun bana cevap vermesini beklemeden önüme dönerek kapıya iki kez vurdum.

Hiçbir komut beklemeden kapıyı açtım ve bakışlarım onu buldu.

Canım kocam, üstünde beyaz bir tişört vardı ve kasları oldukça belli oluyordu.

Tam bir şey diyecek iken arkamdan biri kolumdan tuttu.

Sinirle kadına döndüğüm de Arlas ''ona dokunma Nurgül'' diyerek o kadını uyardı. Nurgül anında kolunu benden çekerken ''ama Arlas be-''

Sözünü kesen şey Arlas'ın ''tamam'' demesi oldu ne diyeceğini tahmin ederek. İçeri de hasta da bize garip garip bakıyordu.

O kadın arkamdan giderken Arlas kısaca beni süzdü ve dudaklarını dişledi.

Tam ağızına layık biriydim dimi?

İçeride ki hasta yüzünden dışarı çıkacak iken Arlas kaşlarını kaldırarak ''gel Afra'' dedi. Mutluluk ile içeriye girerken içeride olan adam ayaklandı.

Sanırım seans bitmişti ve bende tam olarak onun üstüne gelmiştim.

Adam, canım kocama teşekkür ederek bir sonra ki randevu için konuştular. Ben de o sırada çantamı adamın karşısında ki diğer deri koltuğa koydum.

Ayakta kalarak o adamın çıkmasını bekledim. Adam odadan çıktığı anda hızlı adımlarla Arlas'a ilerledim.

Arlas da gülerek sandalyesini geriye doğru itti ve bacak arasına girmemi bekledi. Üstümde elbisem olduğu için kucağına yan bir şekilde oturdum.

Kollarını anında belime sararken başını boynuma gömdü ve içine derin bir nefes çekti. Ardından başını boyunum da olduğundan dolayı boğuk çıkan sesiyle ''bu koku için her şeyimi verebilirim'' dedi.

Nefesini boynuma verdiğin de huylandığım için başımı başının üstüne eğdim başını boynuma sıkıştırdım.

Kollarımı ensesine sardığımda dudaklarımı yanağının hemen alt kısmına bastırdım ve ''Arlas'' diye mırıldandım.

Dudaklarını boynuma bastırarak ''söyle fıstığım'' dedi.

Böyle hitapları bazen kendimi onun küçük kızı gibi hissettiriyordu ve bu hissi tanımlayarak sözcüklere dökmek imkansızdı.