SENİ KALBİMDE SAKLADIM// YARI TEXTİNG

4.4

Selamlar, günün 2. Yeni bölümü ile ben geldimm🧚‍♀️

Bol bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın 🫀💫

🩺

(İlahi bakış açısı...)

''Sevdiğin insanları kaybetmeye alıştığın zaman, hayatı önemsememeye başlıyorsun''

                                                                                                                                                                   -Tolstoy

Doktor ellerini önünde birleştirerek karşısında ki oturan ama çökmüş adama bakarak konuşmaya başladı.

''Demans genel olarak çok rastladığımız bir hasatlık değil. Bu hastalık çoğunlukla 60'lı yaşlarda görülür. Çok nadir zamanlarda ise daha da genç yaşta görülebiliyor, Afra ise bu nadir hastalarımızdan biri'' 

Arlas, karşısında ki doktorun dediklerini bir bir dinledi. Afra'nın dün gece gördüğü halüsinasyon ile kafası karma karışık bir hale gelmişti.

''Şimdi bana dün gece ne yaşandığını anlatmalısın ki olayı anlayabileyim'' diyen doktor ile Arlas başını ellerinin arasından çekti ve yutkunarak konuşmaya başladı.

''Hastalığı hakkında hiç bir şey bilmiyordum ama bir sorun olduğunu seziyordum. Ara sıra elini kalbine götürüp sertçe bastırıyordu. Fark etmediğimi sanıyordu ama aslında uzun zamandır hareketlerini takip ediyordum''

Arlas kuruyan dudaklarını ıslatarak konuşmaya devam etti.

''Unutkanlığı aşırı fazlaydı. İlk konuşmaya başladığımız zamanlarda daha değişik biriydi ama zamanla değişti. Bu değişmesi iyi yönde oldu, ilk tanıştığımız zamanlarda geceleri uyumaz gündüzleri uyurdu. Her neyse bunları zaten biliyorsunuzdur''

Doktor, Arlas'ın dediklerini dikkatle dinleyerek kafasını salladı. Kendisi Afra'yı ve ailesini uzun zamandır tanıyordu. Afra'nın anneannesi kalp yetmezliği yüzünden hayatını kaybetmişti.

Afra'nın test sonuçlarını meslek taşından alarak incelediğinde şok olmuştu. Kendisi o sıralar izinde olduğu için Afra'nın testini başka bir doktor yapmıştı. O doktor da o aileyi uzun zamandır tanıyordu. Yani yabancı değillerdi.

Arlas bakışlarını odanın camına çevirerek konuşmaya devam etti.

''Dün her şey bir anda oldu. Gece kalktığımda yanımda yoktu, her yeri aradım bağırdım ama onu bulamadım. En son bahçeye çıktığımda ona ait ağlama seslerini duydum. Yanına gittiğimde ona çok seslendim ama duymadı. Sanki dışarıya karşı algılarını kapatmış gibiydi''

Bunları anlatmak Arlas'a o kadar zor geliyordu ki başında ki hafifleyen ağrı tekrardan kendini belli etmeye başlamıştı.

Elini alnında ki yara bandının üstünde hafifçe gezdirerek konuşmaya devam etti.

''Dün gece yanına gelen beni fark ettiğinde onu kollarımın arasına alarak sarıldım ve sakinleştirdim. Ardından ondan bana hastalığını anlatmasını istedim. Anlattı ama ben bunları kabullenmek istemedim. Yüzüme karşı öleceğini söyleyince bunu kabullenemedim''

Arlas'ın aldığı nefes ona yetmemeye başlayınca üzerinde ki tişörtün yaka kısmını aşağıya çekiştirdi.

Sevdiği kadının öleceğini öğrenmek ona ağır gelmişti. Kime ağır gelmezdi ki sevdiği insanın öleceğini öğrenmesi?