Wanna Be Yours [SakuAtsu Omegaverse +18]

9 (+18)

yazma yeteneğimi kaybettim bok gibi oldu ama yine de yayınlıyorum... okuyan 1-2 kişi varsa bekledikleri için teşekkürler

''Ne arıyorsun burda?'' diye soğuk bir sesle konuşmuştu Atsumu. Osamu ise kardeşinin bu soğuk tavrına kırgınlıkla bakıp derin bir nefes almıştı konuşmadan önce.

''İçeri geçip konuşsak. Uzun yoldan geldim ve-''

''Daha önce geldiğinde bir nasıl olduğuma bile bakmadığın zaman kaldığın otelde kalabilirdin.''

''Atsumu, içeri gelin.'' diye arkasından nazik bir sesle karışmıştı Kiyoomi. Atsumu'nun sinirli olduğunu ve buna hakkı olduğunu farkındaydı ama eğer kapının önünde böyle tartışıp Osamu'nun gelme sebebini dinlemeden onu kovarsa sonrasında sinirlenip kriz geçireceğini biliyordu.

Osamu hafif bir tebessümle Kiyoomi'ye teşekkür edermişçesini kafasını sallasada Kiyoomi'den karşılık olarak aldığı tek şey iğneleyici bakışlar olmuştu.

Osamu ise Atsumu'yu cidden üzdüğünü farkında olduğu için bunu hakettiğini farkındaydı o yüzden hiçbir tepki vermedi.

''Demek burada ikiniz yaşıyorsunuz. Tek yaşayacaksın sanıyordum.''

''Yakında bir yıl olacak. Beraber yaşamaya başlamamızdan bahsediyorum.'' dedi Atsumu sinirli ama sakin bir sesle.

''Gerçekten uzun zamandır konuşmuyormuluz. Eh bu biraz da benim hatam o yüzden üzülmeye hakkım yok.''

Kiyoomi ikisini tek bırakıp mutfaktan onlara atıştıracak bir şeyler getirmek istesede onları tel bırakma fikri biraz yanlış hissettiriyordu.

''Neden geldin?'' diye sordu Atsumu ruhsuzca.
Evet kardeşini seviyordu. O onun öteki yarısıydı fakat terapilerden öğrendiği bir şey varsa o da kim olduğu önemsiz eğer bir kişi sana kendini değersiz hissettiriyorsa ona hayatında ihtiyacın yok. Her nasıl sokaktan geçen tanımadığın birinin dedikleri umrunda olmuyorsa o kişiyi de o konuma sokman gerekiyordu ki onun dediklerini de umursama.

Kısa süren bir sessizlik sonrası Osamj kırgın olduğu belli olan bir ses tonuyla konuşmuştu.

''Özür dilemeye.''

Kiyoomi derin bir nefes alıp ayağa kalktı. Şu am yalnız kalmaları daha iyiydi. Hem ayrıca bir ses duyarsa hemen gelebilecek uzaklıktaydı.

''Ben size yiyecek bir şeyler hazırlayayım.'' diyip mutfağa doğru gitti Kiyoomi.

''Ne sebeple özür dileme ihtiyacı hissettin ki? Kaç yıldır görmezden geldiğin gibi sorunlarımı görmezden gelebilir ya da kaç aydır umursamadığın gibi beni umursamamaya devaö edebilirdin.''

''Seni umursamadığım tek bir an bile-''

''Siktir git Osamu, sinirlerimi bozma benim.'' diyerek Kiyoomi'nin yanına gitmek için ayaklanmıştı Atsumu.

Osamu ise ondan geri kalmayıp çatık kaşlarıyla ayaklanmış ve kardeşini sıkıca kolundan tutmuştu.

''İster inan ister inanma seni hep sevdim. Seviyorum. Sadece sana bunları ifade edemedim. İnsanlarla aramın iyi olmadığını biliyorsun Tsumu.''

Duyduğum şeyle kasları daha da çatılmıştı Atsumu'nun.
''Asıl insanlarla arası iyi olmayan Kiyoomi idi. Ama ne biliyor musun Samu? O kendince bana sevgisini gösterebildi. Beni umursadığını bana hissettirdi. Senin aksine hep yanımdaydı ve beni umursuyordu.'' diye sesini yükseltti.

''NEDEN ANLAMIYORSUN SENİ HEP ÖNEM-''

''ÖNEMSEMEDİN OSAMU. KIRDIĞIN VAZOLARIN SUÇUNU BANA ATTIĞIN İÇİN CEZA YEDİĞİMDE UMURSAMADIN. İNSANLAR BENİ DIŞLADIĞINDA UMURSAMADIN. ANNEM BENİ OMEGA OLDUĞUM İÇİN AŞAĞILARKEN BIYIK ALTINDAN GÜLDÜĞÜNDE UMURSAMADIN. HERKESİN İTİP KAKMASI ALTINDA EZİLİRKEN SEN BENİ UMURSAMADIN OSAMU.''