KADIRAZAM

8 ŞAH & MAT

Kendisini korkunç bir kabusun içinde bulan Ronal alnından akan ter ile uyanmış uzun bir süre kendine gelmemişti. Yıllar sonra rüyasında gördüğü annesi, ve birden çıka gelen ablasıyla ne yapacağını şaşırmış dakikaları, geceleri birbirine girmişti.

Geçmişi onun en büyük yarasıydı, Ablası en büyük yarasıydı, babası en büyük yarasıydı. Onlardan nefret edemiyordu cunki Ronal küçükken nefret neydi bilmezdi, taki ablası onu nefretin döşeğinde yanlız bırakana denk.

Kendisi her zaman çiçeklere sığınırdı. Küçükken ayağı bir bir çiçek dalına dolandığı için düşmüş dizini kanatmıştı. Ama cicek o kadar güzeldiki pembe yaprakları siyah tomurcukları resmen bir şaheserdi.
O yuzden hiçbir zaman çiçekleri hor görmemiş sevgi ile beslemişti.

Ne zaman morali bozuk olsa ilk onlara koşar, onlara anlatırdı derdini. Kimi çocuklar derdini annesine babasına anlatırken o çareyi güzel çiçeklerden bulurdu.

Annesi kızmazdı. Kızı o kadar umrunda değildiki, açmı susuzmu, derdi varmı, hayali varmı. Yok annesi onu hiç umursamazdı

Nedeni hiç sormamıştı Ronal bir kez bile, hep kendinde suç bulur belki bugün annemi kızdircak birşey yapmışımdır, diye düşünürdü.

Onun çocukluğu berbattı, gencligi berbattı, şimdiki hali daha berbattı.
Gerçekten neydi onun suçu? Nefes almakmı yada annesi ile babasının onu yapmasımı eğer bunlar onun sucuysa diğer çocuklarda suçluydu.
O, bu hayatta yanlız kalmak istemiyordu tek bildigı duygusu nefret olsun istemiyordu. O sadece geçmişi bugün kimi yaşamak değil bugün gibi yaşamamak için cabalıyordu.

***

Kafasını dağıtmak için gelen dosyalara bakmış bir güzel düzenlemişti, sonrasında ise yemekler yapıp evini temizlemişti. Akşamı böyle etmiş sonrasında ise telefonu kontrol etmişti her saat, korkuyordu ya onun hakkında bilgi yazdıysa ablası? Ya herseyi başına anlattıysa diye içi içini yiyordu.

Kendisi hakkında bilgi görmeyince artık telefonu kapatmış kendini yatağa atmıştı bit kaç gündür gerçeklerle yüzleşmekten yorulmuş, halsiz düşmüştü. Saat ikiye yaklaşırken artık uyumak için gözlerini kapatmıştıki.

Taki, Kapı zili çalana kadar.

Dikkatli adımlarla kapıya ulaşmış delikten bakmıştı, ama hiç birsey yoktu görünürde.