Other side's friend (O πίνακας)

Το παρελθόν σε κουτί

Η  Δανάη κάθεται αμίλητη στο αυτοκίνητο ακουμπά το κεφάλι της στο μισάνοιχτο παράθυρο και κοιτάζει έξω προσπαθώντας να απασχολεί το μυαλό ώστε να μην σκέφτεται πως βρίσκεται σε ενα μικρό κλειστό χώρο.
Μόνο όταν οι εικόνες αρχίζουν να γίνονται γνώριμες γυρίζει ξαφνιασμένη προς το μέρος του. Όταν ζήτησε να επισκεφτούν το παλιό σπίτι των γονιών τους, δεν περίμενε να περάσουν από την συγκεκριμένη γειτονιά. Δεν ήταν καν στο δρόμο τους. Το πάρκο, το περίπτερο, η πρόσοψη της προηγούμενης πολυκατοικίας που διέμενε
απλές εικόνες για άλλους έχουν πάρει άλλες διαστάσεις στο νου της. Αναπνέει ήρεμα έχει καταλάβει τι γίνεται και προσπαθεί να το ελέγξει. Μαρμαρώνει  και βλέπει μπροστά το τζαμί  χωρίς πραγματικά να κοιτάζει. Το δεξί της χέρι αρχίζει να παίρνει ζωή και  αγγίζει το λάστιχο στο άλλο της χέρι* . Θέλει να κλείσει τα μάτια της και να φανταστεί όμορφες εικόνες αλλά δεν μπορεί. Αισθάνεται υγρά τα μάγουλα της. Ενα  συνοφρυωμά εμφανίζετε ανάμεσα στα φρύδια της. Νόμιζε ότι το ελέγχει και έδειξε αδύναμη, τα δάκρυα είναι η απόδειξη της αδυναμίας της.
Ενα χέρι την ακουμπά και γυρίζει τρομαγμένη.

Την κοιτάζει με απορία, την ρωτά για να μάθει.

"Δανάη είσαι καλά;"

Προσπαθεί να καταλάβει τι της συμβαίνει.

Σε λίγα λεπτά έχουν απομακρυνθεί και η μικρή του αδερφή γίνεται όπως πριν ενώ ξεφυσά από ανακούφιση.

Ακούει την φωνή της να του μιλά και μόνο τότε καταλάβαινει την γκάφα του.
"Μπροστά στο κλειστό περίπτερο με έσερναν, στις έντεκα το πρωί, με εμένα να φωνάζω πριν μου κλείσουν το στόμα και με τους γείτονες να μην καλούν ούτε την αστυνομία επειδή νόμιζαν πως κάποιος άλλος θα το κάνει άντι γι'αυτούς.
Μακάρι να φώναζα φωτιά αντι βοήθεια ίσως κάποιος να ερχόταν όμως ήμουν σοκαρισμένη και δεν σκεφτόμουν λογικά".

Παρκάρει για λίγο στην άκρη το αυτοκίνητο.
Της πιάνει απαλά τα χέρια και της μιλά όσο πιο ήρεμα γίνεται "Δανάη μου συγγνώμη, από εδώ κόβω δρόμο όταν είναι να πάω στο σπίτι των γονιών μας, έτσι γλυτώνω την ταλαιπωρία, δεν θα ξαναπεράσουμε από εδώ, θα πάρω στην επιστροφή το κεντρικό δρόμο. Είσαι καλύτερα τώρα;"

Κουνάει καταφατικά το κεφάλι της και εκείνος σκύβει και της δίνει ενα φιλί στην κορυφή του κεφαλιού.
Δεν γνωρίζει τι έχει συμβεί. Όταν σώθηκε, αρνήθηκε να την εξετάσουν, αρνήθηκε οποιοδήποτε άλλη βοήθεια από την αστυνομία.
Μετά την απελευθέρωση της άλλαξε σπίτι και κλείστηκε μέσα  μένοντας μακριά από τον κόσμο