Polis Mafya'm +18

39.part

Yıldız kutucuğuna basmayı unutmayın askolarım 🐾❤️

Hatry'nin kanlı bedenine bakıp ağlamaya başladım.

Jungkook yanıma gelmiş neler olduğunu çözmeye çalışıyordu.

Hatry'nin elinden tutup kaldırmaya çalıştım. Bedeni ağırlaşmıştı.

"Dur Ha-rin dokunma... Polisi aramalıyız... Neden yani bunu yanınıza bırakmıyacağım.. en yakın adamımı öldürmeyi size göstereceğim..."deyince ne dediğini anlamayıp yüzüne soru işaretleri ile baktım.

"Ne öldürmesi Jungkook... Kim böyle bir şeyi yapar!"sesim sinirli çıkmıştı.

"Herşeyi anlatacağım güzelim sen sadece sakin ol."dedi..

Nasıl sakin olabilirdim!

Hatry'nin yüzüne eğilip elimi şakağına koyup nabzına baktım.

Atmıyordu!

Atmıyordu!

Neden sevdiklerim beni bırakıyordu!?

Neden!?

Gözlerimden akan yaşları durduramazken dışardan gelen siren sesleriyle hatry'nin bedeninden uzaklaştım.

Dış kapı açık olduğundan dolayı içeriye polis ve ambulans görevlileri gelmişti...

İki tane sedye getirip nabızlarını ölçmüş yüzümüze üzülerek bakmıştı.

Yere diz çöküp ağlamaya başladığımda Jungkook yanıma diz çöküp bana sarılmıştı.

"Neden!? Neden Jungkook!? Sevdiklerim teker teker elimden gözümün önünden kaybolup gidiyor neden!?" dedim ağlayarak.

"Bilmiyorum güzelim. İntikamını alacağım." deyince sarılan bedenini itikleyerek kendimden uzaklaştırıp "ne intikamı... Kim öldürdü!"diye bağırdım.

"Anlatacağım güzelim sen önce sakin ol!"deyince "olamam! Benden sakin olmamı isteme! Ben en yakın arkadaşımı kaybettim! O gün bizim eve gelmemeliydi! Sana emanet etmeseydim Jungkook! Keşke sen hiç yanıma gelmeseydin! Nefret ediyorum senden! Nefretttt"diyerek son cümleyi uzatarak bağırdım.

"Tamam sana polise ifade verdikten sonra herşeyi anlatacağım... Herşeyi sen sadece sakin ol!"deyince cevap vermeden hatry'nin kaldırılan bedenine baktım.

Daha dün bankada ki saldırıda beni korumaya çalışmıştı.

Benim yanımda kimse yokken tek ailem oydu!

Neden gittin hatry!

Yavaşça diz çöktüğüm yerden kalkıp hatry'nin yanına gittim.

Kaç saattir burda kanlar içerisinde ölü olarak duruyordu bilmiyordum.

Ama bu beni kendimi suçlu hissetmemi sağlıyordu.

Çünkü sabah aradığımda açmamıştı..  Peşine düşseydim ölü olarak değil canlı olarak bulabilirdim!

Ah hatry ah!

Benim açımdan değil onun açısından da ben onun güvendiği evini açtığı tek kişiydim.

İhanet etmiş gibi hissediyordum. Bunun suçlusunu elbet cezalandıracaktım.

Yavaş adımlar atarak evden çıkıp ambulans aracının içine girip hatry'e baktım.

"Otopsi yapılacak.. o zaman belli olur her şey."demişti yanımdaki hemşire bana destek olmak için söylemişti.

Gözlerimle vücudunu süzdüğümde gözlerim bileğinde takılı kaldı.