Ufak tefek karışıklar "Ahenk"

1. Bölüm

İyi okumalarr ✨

Her gün aynı ben yine okuldan geldim. Odama girdim ve hemen kendimi yatağa attım. O rahatlama hissi beni benden alıyordu resmen. Benim yaylandığım sırada içeriye hizmetli abla girdi.

"Ahenk kızım baban trafik kazası geçirdimiş. Hemen hastane gidiyoruz."

Diyip aşağı indi. Bu ne şiddet ve celal!

Açıkçası umursamamıştım. Evet asla anne ve babamla anlaşamazdım. Kendi bildiğimi okur hayatımı yaşardım. Şimdi diyeceksiniz kötü de olsa anne ve baba. Biliyor musunuz ben hiç onlardan anne ve babalık görmedim. Nedir bilmiyorum.

Babamın saçımı okşaması, annemle beraber yemek yapmamız. Sınavdan yüksek puan alsam bile tebrik edilmemiştim.

İşte benim hayatımda böyleydi. Tek birinin yanında çocuklaşırdım. O kişi ise Bartuydu.

Bartu benim herşeyim diyebilirim. Annem, babam abim ablam kardeşim o derece yakınız yani. Beni küçük kız kardeşi olarak görür desem yeridir.

Neyse yavaş yavaş anlayacaksınız zaten.
Biz şuan babamın(!) yanına gidelim bakalım.

Hastaneye varmıştık ve babam için acil bir kan lazımdı. Fakat benim kanım ne annemle uyuşuyor ne de babamla evet bu benim baya ilgimi geçti.

Bu yüzden hemşirenin biri bana DNA testi yaptırma mı tavsiye etmişti. Bende testi vermiştim. O arada babam yoğun bakım ünitesine alınmıştı.

İki-üç günden beri beni sevmeyen biri yüzünden burda sürünüyordum.

Aman ne güzel!

Hemşirenin yanıma gelip DNA testimin çıktığını söyleyince hemen yanına gittim.

Elime kağıdı vermişti. Bir an durdum ya onların kızı değilsem. Benim için birşey değişmiyordu zaten asla onların kızı olmamıştım. Fakat gerçek ailem beni isteyecek miydi. İşte bu büyük bir sorundu.

"Açmayacak mısın tatlım?"

"Açacağım tabiki sadece nasıl bir tepki vereceğimi düşünüyorum."

"Açmadan bilemezsin."

Diyip odadan çıktı.

Kağıdı açtım. Okumaya başladım.

'Ahenk Sanlı, Mehmet Sanlı'nın kızı değildir.'

Değildim.Onların kızı değildim. Bu benim bir an mutlu birşeydi. Sonra olanları düşündüm. Acaba gerçek ailem ile beraber yaşasam nasıl bir hayatım olacaktı.

Belkide anne ve baba sevgisi görecektim. Belki abim ve ablam vardı veya kardeşim...

Zordu şimdi sadece gerçek ailemi bulup onlara bende bahsetmekti. Tabii ki de onlarla yaşamak gibi bir derdim yoktu. Ben zaten hep tek başımaydım.

Hastaneden çıktım ve eve doğru yol aldım. Babamın bana verdiği paraların hepsini banka hesabıma koymuştum. Dedemden benim üzerime bir ev vardı orda yaşardım. Bankadaki param bana bir süre yeterdi. Ondan sonra hem okulumu okur hemde çalışırdım..

Karşıdan karşıya geçmek için adım atmıştım. O sırada son sürat gelen bir motor az kalsın bana çarpıyordu.

"Gerizekalı ne yapıyorsun!"

"Asıl sen ne yapıyorsun niye motorun önüne atladın aptal!"

"Lan düzgün konuş benimle!"

"Asıl sen düzgün konuş kızım sen bayansın bayan!"

Bana dedi dimi?

Bayan

Dedi

Bana!

Allah'a yedim ulan seni!

Diyip saçlarına yapışmam bir oldu. "Sensin bayan lan sensin! Hem sen nasıl bana bayan dersin öküz!"

"Aa lan bıraksana saçımı!"

O sırada iki kişi motorla yanımıza yaklaştı. "Noluyor amk!"

"Lann Uraz kızdan dayak yiyiyor. Allah'tan çantamda çekirdek vardı."

Demek ki bana çarpan öküzün isminin Uraz olduğunu anladım. "Acar kurtar beni bundan Ahh! Dibinden çekiyor birde!"

"Arkadaşımı bırakın lütfen!"

Gözlerimi devirerek Acar denilen çocuk bana baya baya benziyordu. Lan aynı ikiz gibiyiz!

Neyse bir konumuza dönelim.

"Arkadaşınız bana bayan dedi! Bir KADININ bunu affedeceğini sanmıyorum." Diyip sinirle Uraz'a baktım. Gözlerini kapatmış birşey geveliyordu.

"Bakın gerçekten haklısınız ama lütfen bırakın artık! Arkadaşım adına özür dilerim."

Başımı belli belirsiz salladım ve Uraz'a döndüm. "Bir daha kimseye bayan deme!"

Diyip yanlarından ayrıldım. Şimdi bulmam gereken bir ailem vardı.

3 hafta sonra

Tam üç haftadır gerçek ailemi arıyordum ve bulmuştum. Biraz zor olmuştu ama Bartu'nun babası sağolsun cok yardım etmişti.

Şimdi ise yola koyulmuş eve gidiyordum sadece konuşmak için onları görmek için...

Güzel bir ev karşıma çıktı. Demek ki zenginlerdi. Derin nefes aldım ve kapıyı çaldım.

Kapıyı açan hizmetli ablaydı.

"Buyrun?"

"Sinan ve Sema Özdemir'in evi değil mi?"

Başını salladı. "Evet?"

Tam konuşacağım sırada kapıya iki beden belirdi. Evet gerçek anne ve babamdı.

"Buyur kızım kime bakmıştın?"
Diyen Sema hanıma döndüm.

"Size bakmıştım."

Birbirlerine baktılar. Sinan Bey beni içeri davet etti içeriye girdik.

"Öncelikle nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Size bunu versem anlarsınız zaten." Diyip DNA testini onlara uzattım.

Sinan Bey elimdeki testi aldı ve okumaya başladı. "Bu nasıl olabilir?" Diye konuştu. Sesindeki şaşkınlık yüzüne yansıyordu.

"Nerden bileceğiz kızımız olduğunu?" Sema hanımın mantıklı sorusu üzerine ona döndüm.

"Siz DNA testi yaptırın o zaman." Diye öneride bulundum.

"Tamam DNA testi yaptıracağız."

Bölüm sonu...

Buraya bu bölümde hissettiğinizde duyguların emojisini koyar mısınız?👉

İlk bölümü nasıl buldunuz????

Ahenk?

Acar?

Uraz?

Ve diğerleri?

Oy ve yorumları bekliyorum aşklarr💝

Seviliyorsunuz ❣️