24. Bölüm

6.7K 290 34
                                    

İyi okumalarr ✨

Bartu'nun evinde olan odamda rahat bir şekilde uyuyordum. Fakat benim gerizekalı arkadaşım eline nerden bulduğunu bilmediğim davul ile beni uyandırmıştı.

Arkasından bir posta sövmüş olabilirdim çünkü beni uykumdan uyandırmıştı.

Uykumdan uyandırmak kadar nefret başka birşey yoktu. Belki bir gün sonsuza kadar uyuyacaktık fakat şimdide uyuyabilirim?

Neysee dünkü geldiğim kıyafetleri buraya koyup burda olan birkaç kıyafet giydim.

Hızlıca aşağı indim Bartu zaten kahvaltıyı hazırlamıştı

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Hızlıca aşağı indim Bartu zaten kahvaltıyı hazırlamıştı. Birşeyler yiyip hemencecik evden çıktık.

Yol boyu şarkı dolu geçen sürede artık okula varmıştı. Şaka maka sınavlar yaklaşıyordu. Çalışmasam bile kitabı okuyunca anlıyordum.

İşte zeka işte asalet 💅

Neyse kendimi çok övdüm.

Okula vardığımızda Uraz'ın bir bankta tek başına oturduğunu gördüm. Neden tek taşına oturuyordu.

Bartu Uraz'a baktığımı görünce içimde nedensizce utanma duygusu belirdi.

"Git tamam! Dikkat edin hem Acar'a hemde hocalara." Diyip okula girdi.

Bende adımlarımı hızlandırdım. "Günaydınnnn enerciiiii!"

Uraz beni görürce gülümsedi. "Dilan'ım gelmiş." Diyip güldü. Ben de gülmüştüm.

Allah'ım sevgilimle böyle mi olacaktım.

"Napıyorsun burda tek başına?"

"Seni bekledim." diyerek  beni kendine çekti. Temas bağımlısı!

Bir an bile bende ayrı kapanıyordu. Tabii ki çok güzel olduğum için.

"Gercekten cok güzelsin!"

Ne yani ben bunu dışımdan mı söylemiştim?

"Dışımdan mı söyledim."

"Şimdi öyle oldu tatlım." Diyip yanağımı öptü. Bu her dakika öpücek mi beni ?

Biraz oturup sınıfa girdik. Acar bize anlamaz gözler ile bakıyordu. Kahretsin çok dikkat çekiyorduk. Bir an önce üzerimizdeki gözlerden uzak durmalıydık.

***

Okul bitmişti bizde bitmiştir. Gerçekten sayısalcı olmak çok zordu. Ama mecburen katlanıyorduk.

Eve gelip direk kendimi yatağa attım ve gözlerimi kapattım.

Sağa döndüm ve yanımda Adar abim vardı. Kollarını bağlamış uyuyordu.

Ufak tefek karışıklar "Ahenk"Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin