2. Bölüm

18.1K 754 168
                                    

İyi okumalarr ✨

"Tamam DNA testi yaptıracağız."

Bu sözlerden sonra evime gelmiştim. Evet onlarda biliyordu onların kızı olmadığım. Evi de pek umursamamışlardı.

Zenginler aq!

Şuan hastaneye gidiyorduk. Evet ben, Sinan bey ve Sema hanımla birlikte. Çok tuhaf dimi?

Telefon sesi ile Sema hanıma döndüm. Gözüme çarpan yazı ile gülümsedim.

"Oğluşum 4💙"

Gerçekten iyi anneydi. Belkide hep onlarla birlikte yaşasaydım bana da iyi anne olurdu..

"Efendim annecim."

"Evet hastaneye yaklaştık. Bak Acar ile Arda'nın haberi olmasın."

Acar ismini duyunca aklıma dün olanlar gelmişti. Bak yine sinirlendim!

Neyse no sinir!

Özdemir Hastanesi'ne yaklaşmıştık galiba kendi hastaneleriydi. Salak mısın Ahenk 'Özdemir' yazıyor soyadları tabii ki de.

Ben de akıl mı kaldı aq!

Arabadan indikten sonra 3. kata çıkmıştık. Orada bizi bir doktor karşılamıştı ve direkt bizden kan almıştı.

Normalde bir iki gün sonra çıkan test yarım saate çıkmıştı. O sırada karşıdan 4 tane heybetli, yakışıklı mı yakışıklı insancıklar geliyordu.

Tabii bunlara insancık denirse! Bunlar bayağı uzundu. Ben niye bu kadar kısayım ya!

Hepsi de dik dik bana bakıyordu. Onların bakışını görünce ben de üzerime baktım acaba üzerime bir şey mi dökülmüştü.

Bir şey yoktum niye bakıyorsunuz lan!

Sinan Bey'in "Hoş geldiniz çocuklar." Dediğini duyunca gözlerimi ayırdım..

Şaka değil mi bunlar benim abilerim olamaz! Pardon size söylemedim değil mi 4 tane abim bir ikizim Bir de erkek kardeşim varmış. Evet ben de duyunca kalp krizi geçirdim.

"Hoşbulduk."

"Önemsiz bir iş yüzünden toplantına giremiyorum." Diyen en büyükleri olduğunu düşündüğüm konuştu.

Bu arada bana dedi dimi önemsiz diye?

"Gelmeseydin o zaman!"

Bir adım atıp bana yaklaştı. Resmen bana yukarıdan bakıyordu. Ama bu haksızlık!

"Bana bak bücür benimle doğru konuş ayağımın altına almayayım seni,zaten küçücük bir şeysin!"

Bakın sonra da Ahenk sinirli diyorlar, sonra Ahenk terbiyesiz diyorlar ben şimdi ne yapayım hee ne yapayım!

"Bak beni deli etme ben bücür değilim Sen irisin pardon ama devede de boy var." Diyip göz kırptım.

"Sakin! Gelin açalım şu zarfı." Diyip herkesin gözü zarfa döndü.

Sonucu bildiğim için sadece oturmakla yetindim. Tepkilerini gerçekten merak ediyordum.

"Ahenk Sanlı Sinan Özdemir'in kızıdır."

Sinan bey son cümlesini bana bakarak söyledi.

O sırada yanımıza gelen doktor ile herkes doktorun etrafına dağıldı.

"Sinan bey öncelikle size açıklamam gereken bir şey var. Ahenk Sanlı ve Alya Özdemir'in doğumu sırasında bir hemşiremiz yüzünden bebekler karışmış. Gerçekten özür dileriz yani sizin gerçek kızınız Ahenk hanım."

Asla ama asla biriyle karıştığımı düşünmezdim. Ne diye bilirim ki hayatım kitap olsa iyi okunur valla.

"Ne yani Alya bizim kızımız değil mi?'

Hayır benim kızınız.

Sinan bey sinirli şekilde doktora baktı.

"Doğum sırasındaki bütün doktorların istifasını verin çabuk!"

Doktor hemen ortadan toz olmuştu. Şimdi sadece beraberdik. Herkes Sema hanımın başına toplanmıştı ben ise sandalyede oturuyordum.

Sinan bey bana döndü."Kızım akşam yemeği bize gel bunu detaylıca konuşalım. Biliyorsun evde Alya da var. Olayları ona da açıklamak zorundayız. Çocuklar hadi bu gece siz de bize gelin."

Ne yani beraber yaşamıyorlar mıydı?

"Sinan Bey bir şey konuşmamıza gerek yok. Ben sadece gerçeği öğrenmek için DNA testi istedim. Arada sıra yanılmalar oluyor yani. Alya'ya ve diğer çocuklarınıza bir şey demeye gerek yok."

Çantamı alıp hastaneden çıktım. O sırada telefonum çalmıştı Bartu arıyordu.

"Güzelim ne yaptın?"

"Gerçek ailem onlarmış Bartu zaten biliyorduk beni evlerine davet ettiler. Ben de istemedim zaten onlarla yaşamayacaktım sadece gerçeği öğrenmek istiyordum. Sorun yok yani şimdi eve gideceğim bana gelsene."

Biraz düşündükten sonra kabul etti."Tamam güzelim ben şimdi geliyorum neredesin sen."

"Hastanenin önündeyim taksi bulup eve geçeceğim."

"Bekle biraz gelip alayım seni."

"Olur."

Diyip onları kapattık. O sırada Özdemir ailesi çıkıyordu. "İstersen seni eve bırakalım." Diyen kişiye baktım. Kimseyi de tanımıyorum ki.

"Gerek yok arkadaşım gelecek beni alacak zaten." Bana yaklaşan arabayı görünce gülümsedim.

Bartu gelmişti.

Arabadan inip yanıma geldi. İlk önce anlıma öpücük bıraktı. Sonra onlara baktı.

"Ben Bartu Sayar, Ahenk'in arkadaşıyım."
Diyip elini uzattı. Sinan bey ilk kendini sonra diğerlerini tanıttı..

Beni eve bırakmak isteyen Aralmış ve bana bücür diyen Adar. Gıcık Adar. Sonra Araf ve Aras da varmış..

Acaba bu isimleri çok düşündüler mi?
Baya düşünülmüş bence. Baksanıza Adar, Araf, Aral, Aras...

Neyse.

Bartu'nun koluna dokundum. "Gidelim."
Başını salladı ve arabaya doğru ilerledik. Eve doğru yola koyulduk.

Bölüm sonu...

Buraya bu bölümde hissettiğinizde duyguların emojisini koyar mısınız?👉

Bölümü nasıl buldunuz??

Bartu?

Adar?

Aral?

Aras?

Araf?

Seviliyorsunuz ❣️


Ufak tefek karışıklar "Ahenk"Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin