Ufak tefek karışıklar "Ahenk"

17. Bölüm

İyi okumalarr ✨

Oy sınırı 7 yorum sınırı 10 bekliyorum 💖

Gözlerimi kapalı tutuyordum. Çünkü açarsam ağlardım. Bence her kızın hayali anne olmak. Ve şuan neden olduğunu bilmeden bıçaklanmıştım. Anne olma ihtimali %60tı.

Nasıl toparlanacaktım. Kolay olmayacaktı ama olacaktı yapacaktım.
Yeni uyanıyor gibi gözlerimi açtım.

"Annem." Demek ki annem beni izliyordu. Konusmaeim sadece yüzüne baktım.

"Nasılsın ağrın varmı doktoru çağıralım."

Yine konuşmadım. Kızgın ve üzgün olduğumdan değil ya, ağzımı açıp konuşmaya eriniyorum.

"İyiyim. Sadece Bartu'nun kalmasını istiyorum onunla konuşmama gereken konu var. Lütfen anlayışla karşılayın.". Abi takımın yüzünde bir sinir oluşmuştu.

Annemle babam başlarını sallayıp çıktılar. Herkes gidince Bartu yanıma gelip anlımı öptü.

"Balımm! Canımın içi, güzeller güzeli kardeşim benim. Korkuttun hemde çok." Diyip tekrar öptü.

Gülümsemek istiyordum. Fakat aklıma konuşmalar geliyor ve istemsizce sessizlesiyordum.

"Bartu." Dedim sessizce.

"Söyle balımm." Dikkatini bana vermişti. Yutkundum.

"Ben anne olamayacak mıyım?" Dedim titreyen sesimle. Gözlerim şimdiden dolmuştu.

"Şşhh o nasıl söz. Öyle birşey olmayacak tedavisi varmış hem." Dedi göz yaşlarımı silerek.

"A-ama öyle de-"

"Hayır balım hem sen bizi mi dinledin." Dedi. Hemencecik başımı salladım.

İkimizde gülümsedik. Kapı çaldı." Yeter lan artık çık da kardesimixin yanına gidelim." Adar abimin sesi ile güldüm. Ama gülünce dikiş yerim ağrımaya başlamıştı.

"Ahh!" Elimi hemen oraya koydum.

"Abim." Diyip yanıma koştu.

"Birşey yok biraz sızladı sadece. Seninle yanlız konuşalım mı." Dedim. Onunla konmak istiyordum ama ne konuşacağımı bilmiyordum.

Bartu dışarı çıkmıştı ve biz ikimiz kalmıştık.

"İyisin demi?" İyi olup olmadığımdan emin olmak istiyordu ve bu beni mutlu ediyordu.

"İyiyim. Sen iyi misin?" Sesi hâlâ kulaklarımdaydı.

"Sen iyi olunca iyiyim güzelim."

"Abi." Utana sıkıla. Merak ettiğim birşey vardı..

"Abin kurban olsun sana söyle ne istiyorsun."

İlk önce derin nefes aldım. Merakla beni bekliyordu.

"Abi hani ben orda yatarken sen birşey dedin. ' Kalk lütfen hayatımın son parçasını da kaybedemem. Bu sefer kaldırmamam.'kimi kaybettin?"

Bir anda gülümsedi.

"Çok güzeldi. Bambaşka bir güzelliği vardı. Güzel seviyorduk birbirimizi. Buse'm. Evlenecektik biz. Ona evlenme teklifi edecektim. Herşey hazırdı. Annemler gelmişti. Sadece ben Buse'yi alıp gelecektim. Gittim aldım onu evinden deniz kenarına gittik. Gözlerini bağladım. Yüzüğü çıkartıp önünde diz çökecektim." Yukarıya baktı. Benim gibi gözleri dolmuştu.

"Annemler de hazırdı. İkizler pankartı açtılar. Havai fişekleri hazırladık. Bir anda Buse bıçaklandı. Kimse birşey yapamadı. Herşey bir anda olmuştu. K-kalbinden bıçaklanmıştı. O-orda öldü. Aynı senin gibi yerde yatıyordu. Hiç birşey yapmadım."