Ufak tefek karışıklar "Ahenk"

31. Bölüm

İyii okumalarr ✨

Aşklarr sınır 35 oy 25 yorum bekliyorummmm

Bugün bitse güzel olurdu.

Abimin omzunda öğleden duruyordum. Eve ne zaman gidecektik. Gerçekten sıkılıyordum. Çünkü şuan sadece bakışmakla meşguldük.

Kızlar bana ben onlara abimler ise etrafı inceleyip telefona bakıyorlardı. Zaten yapacak birşey yoktu. Kızlar arada bi abimlerle konusmaya çalışıyorlardı bende el koyup onları kurtarıyordum.

Elbet ilerde eşleri sevgilileri olacaktı ama en azından bu kızlar veya bunun gibileri olmasını istemezdim.

"Abiş ne zaman gideceğiz." Aral abimin yanına geçmiş yüzüne umutla bakıyordum.

"Birazdan kalkarız güzelim."

Yine ve yine göz devirdim. İki saatir aynı şeyi tekrarlıyorduk.

"Bu gidişle bok gideriz." Diye sessizce konuştum.

"Ahenk!" Adar abimin adımı söylemesi ile gözlerimi kaçırdım. Nerden duydu bu be!

"Abii sıkıldım gidelim artık ya bune bakışıp duruyoruz." Anladım der dercesine başını salladı.

"Annemlere söyleyelim kalkarız." Hemen ayağa kalktım ve annemlerin yanına gittim.

Ne zaman kalkacağımızı sordum. Kalkacağımızı öğrendiğimdeki mutluluğumu tahmin edemezsiniz.

Eve gittiğimde direk uyumaya gittim.

***

Yüzümün üzerindeki eller yüzünden uyandığımda karşımda gördüğüm kişi ile gözlerimi ayırdım.

Karşımdan Uraz duruyordu.

"Uraz!" Diye bağırınca elleri ile ağzımı kapattı.

"Sessiz ol sevgilim. Odana gizli geldim. Bu kadar erkeğin içinde sağ çıkmam imkansız ya hani!" Dediği şey ile başımı salladım.

Direk ona sarıldım. Çok özlemiştim.

"Geldin."

"Geldim."

"Özlettin."

"Özledimde."

İkimizde birbirimize sarılarak duruyorduk. Ellerimi saçlarından geçirdim ve saçları ile oynamaya başladım.

Benim hareketlerime tebessüm ederek bakıyordu.

"Ahenk abicim uyandın mı?" Adar abimin sesini duydum ve direk Uraz'dan ayrıldım.

"Güzelim kapı niye kitli?" En azından kapıyı kitlemeyi unutmamıştı. Boğazımı temizledim.

"Abii üzerimi değiştirmek için kitledim."

"Tamam güzelim gel Melihler geldii!"

Diyip ordan uzaklaştı. Derin nefes aldım ve arama döndüm. Tabii Uraz'ın tam arkamda olduğunu bilmeden.

"Demek üzerini değiştiriyorsun bebeğim?" Diyip tek kaşını kaldırdı. Ben geri geri geldikçe o üzerime doğru geliyordu.

"Uraz uzaklaş!" Diyip omzundan ittirdim.

O sıra kapının kitli olmasını fırsat bilip bedenimi duvara yaslayıp iki kolu ile etrafı sardı.

Git gide yaklaşan başı ile ilk önce dudaklarını burnuma değdirdip öptü.

Sonra yanaklarımı, yanaklarımdan çeneme ve son olarak dudakları dudaklarımda durdu.

Öpmedi.

"Bebeğim. Sevgilim. Güzelliğim çok özledim seni." Diyip dudaklarını dudaklarıma bastırdı.

Anında karşılık verince ise ellerini belime attı ve belimde oyalamaya başladı. Bende elimi kaldırıp boynuna getirdim ve sevdiğim saçları ile oynamaya başladım.

Geç kaldığımızı hatırlayınca direk dudaklarımızı ayırdım.

"Senin yüzünden geç kalacağız." Diyip direk kıyafetimi alıp banyoma geçtim. Kapıyı kitlemeyi unutmadım. Çünkü Uraz gıcıklığına kapıyı açardı. Hızlıca işimi hallettim ve çıktım.

"Bak şimdi ilk ben çıkayım sonra sen çık." Diyip kapıyı kontrol ettim.

Kimseciklerin olmadığını görünce derin nefes aldım ve Uraz'a gel işaret yaptım.

Ayrı ayrı merdivenlerden indik ve direk Melih'e sarıldım. Onu çok özlemiştim.

"Hoşgeldinizzz." Teker teker hepsi ile sarıldım ve Aral abimin yanına oturdum. Hepsini de çok özlemiştim ama en çok da Uraz'ı özlemiştim. Ama bunu diğerlerinin bilmesine gerek yoktu. Biraz konuşup sohbet ettik sonra Asel ile kalkıp içecek bir şeyler hazırlamaya başladık.

"Çok özlemişim seni ya."

"Bende sizi özlemişim." İçecekleri doldurup salona geçtik. Araf abimin Uraz'ı gözleriyle yediğini gördüm. Yutkunarak herkese içeceklerini vermeye başladım. En son Uraz'a uzattım kendimi istemeye gelmişler gibi hissettim şu an. Uraz'a uzattığım da sadece bana bakıyordu kaş göz işareti yaparak tepsiyi gösterdim. Sonunda anlayıp içeceğini aldı. Bende tepsiyi bırakıp tekrar içeri girdim. Tekrar Aral abimin yanına oturdum.

"Adar abi ben seninle bir şey konuşacaktım." Uraz'a anlamaz gözlerle baktım. Adar abimse kaşlarını çatarak baktı. Uraz tam ağzını açmışken içeri Arda girdi elinde bir kağıt vardı.

"Abla bu senin mi?" Kaşlarımı çatarak ayağa kalktım ve elinde ki kağıdı aldım bu o kağıttı.

"Arda bunu nereden buldun?"

"Nereden bulduğumun bir önemi mi var kim seni takip ediyor?" O sırada abimler söze girdi.

"Kim seni takip ediyor Ahenk?"

"Onu kim verdi sana?"

"Bize neden haber vermedin?" Gibi şeyler söylemeye başladılar. Bense Arda'nın bunu nereden bulduğunu düşünüyordum.

"Arda odamı mı karıştırdın?" Arda ağzı beş karış açık bir şekilde bana bakmaya başladı.

"Abla sen tehlikedesin ve bana sorduğun soruya bakar mısın?" Şu an ne diyeceğimi bilmiyordum. Araf abim ayağa kalktı ve Arda'nın elinden kağıdı alıp okumaya başladı. Çaresizce Uraz'a baktım o da bana bakıyordu.

"Ahenk bunu kim verdi dedim sana?" Dedi Araf abim bense hiçbir şey diyemiyordum.

"Abi..." Deyip sustum gözlerim dolmuştu onlara en başından demeliydim.

"Ahenk sana bir soru sordum." Araf abimin bağırması ile yerimden sıçradım. İlk kez bana bağırıyordu ve beni dinlemiyordu.

"Araf bağırmayı kes." Dedi Adar abim sakin bir sesle.

"Ne bağırma abi Allah aşkına ya kız kardeşimiz tehlikede ve bizim haberimiz yok." Hâlâ bağırmaya devam ediyordu ve artık dayanamayarak odama çıktım ve kendimi yatağa atıp ağlamaya başladım. Aşağıdan bağırma sesleri yükselmeye başladı sanırım Adar ve Araf abim benim yüzümden kavga ediyordu. Herkesi birbirine düşürmüştüm.

Bölüm sonu...

Buraya bu bölümde hissettiğinizde duyguların emojisini koyar mısınız?👉

Bölümü nasılll buldunuz aşklarımmmmmm

Bende güzel bir bölüm olduuuu??? Sizceeee???

Araf çok mu abarttı??

Urazzzz veee Ahenkkkk❤️🧿🧿❤️

Neyseee ben kaçıp diğer bölümü yazayım sizde okuyuppp bolll yorum yazınnnn

Seviliyorsunuz ❣️