Unicode
"အထုတ်တွေအားလုံးတင်လို့ပြီးပါပြီ သခင်လေး"
Sehun က ဝန်ထမ်းကိုခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး ဘေးနားကပ်လျက်မှာရပ်နေတဲ့ Baekhyun ကိုလှည့်ကြည့်လာသည်။ အဖြူရောင်ကျောပိုးအိတ်ကိုမလွယ်ဘဲ ရင်ဝယ်ပိုက်ကာ ဒူးအထက်ထိတိုသော ဘောင်းဘီတိုဝတ်ထားသည့် Baekhyun က တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားနှင့်မတူဘဲ မူကြိုကလေးအလားပင်ဖြစ်ေနသည်။
"လင်းတကြီးလိုမှိုင်မနေနဲ့"
Sehun ကြိမ်းမောင်းလိုက်မှ Baekhyun မျက်နှာ ပိုလို့ပင်ငယ်ကျမိသွားတော့သည်။ ဒီနေ့မှပဲရာသီဥတုကလည်း Baekhyun ကိုမီးလောင်ရာလေပင့်နေသလားမှတ်ရအောင် ကောင်းကင်တစ်ခုလုံးပြိုတော့မလိုမဲမှောင်မှိုင်းညို့နေလေသည်။
"Sehun ခဏလောက်စောင့်လို့မရဘူးလား"
အားကိုးတကြီးတောင်းဆိုမိတော့ Sehun က မျှော်လင့်ချက်မကုန်သေးသော Baekhyun ကို ထပ်မံတွန်းအားပေးမနေချင်တော့၍ထင် အိမ်ရှေ့ဆင်ဝင်အောက်က ဒန်းပေါ်သွားထိုင်ရင်းသာ ဂိမ်းဆော့နေေလသည်။
"ကလေးတွေအခုထိမသွားသေးဘူးလား"
"မာမီ"
"အန် အန်တီ"
Sehun မာမီထွက်လာပြီဆိုတော့ ဒီထပ်ပိုအချိန်ဆွဲနေလို့မရတော့။ ခြေတစ်လှမ်းမှမစရသေးဘဲ ယုံကြည်မှုအပျက်ခံ၍မဖြစ်လေ။
~Chan Yeol ရာ ခင်ဗျားဘယ်ရောက်နေလဲ~
"Chan Yeol က ဒီမနက် အစောဆုံး flight နဲ့ London ကိုထွက်သွားတယ် အလုပ်ခရီးမို့ တော်တော်ကြာလိမ့်မယ်"
Baekhyun စိတ်ထဲက စကားတွေကို Sehun မာမီကြားသလားရယ်လို့ လိပ်ပြာမလုံေတာင်ဖြစ်မိသွားသည်။ Sehun မာမီစကားအရ Chan Yeol နဲ့ Baekhyun အခြေအနေကို ရိပ်မိထားဟန်တူသည်။ ဇာတ်လမ်းဖြတ်ဖို့ အခွင့်အရေးပေးသည်ကို ဇာတ်လမ်းထပ်ဆက်မိခဲ့သဖြင့် Baekhyun မျက်နှာပူစွာခေါင်းငုံ့ထားမိတော့သည်။
Sehun ကတော့ဘာမှမပြော။ Baekhyun မျက်နှာကိုသာ တစ်ချက်အကဲခတ်လာသည်။ Baekhyun တာဝန်သိသင့်ပြီလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်သတိပေးလိုက်ရ၏။
"Sehun သွားရအောင်"
"မာမီ အားရင်လာတွေ့ဦးနော်"
