1957, εκείνος κάτω από το παράθυρο της, λίγες ώρες μετά την αποφυλάκιση του, 40 χρόνια μετά την τελευταία τους συνάντηση. Μακάρι τότε να ήξεραν πως θα ήταν η τελευταία. Ίσως την κρατούσαν να μην τελειώσει ποτέ.
Εκείνη μελαγχολική, αρχοντοπούλα, 40 χρόνια μετά τον βίαιο αποχωρισμό τους, κάθεται σκεπτική φορώντας την βέρα που την ανάγκασαν να βάλει στο όνομα του πλούτου, κοιτάζει το φεγγάρι και αφήνεται στο αεράκι που μπλέκεται στα μαλλιά της. Εκείνος δεν μπορεί να πάρει τα μάτια του από πάνω της. Είχε πει πως δεν θα την ξανά δει. Όμως δεν άντεξε παρά μόνο λίγες ώρες ελευθερίας. Τώρα είναι πάλι εκεί. Δίπλα της μα τόσο μακριά της.
Για μια στιγμή, ονειρεύτηκε ένα της βλέμμα, ένα χαμόγελο και ένα νεύμα που έλεγε «Α! Ήρθες;! Έρχομαι κοντά σου!», όπως τότε, για λίγο έζησε την σκηνή αυτή και την φαντάστηκε να τρέχει δίπλα του και να κρύβεται στην αγκαλιά του σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ύστερα κάνει ένα βήμα πίσω. Τα μάτια του είναι υγρά. Φεύγει. Ξέρει όμως ότι η αγάπη του μένει ανεξίτηλη στον χρόνο. Άραγε ισχύει το ίδιο και για εκείνη;
ESTÁS LEYENDO
Είδα μάτια πολλά
Romance«Δεν μπορείς να ξεφύγεις από την μοίρα σου» της είπε ένα βράδυ και είχε δίκιο. Δυο άνθρωποι που απέδειξαν τι θα πει πεπρωμένο. Μια σειρά από αυτοτελείς ιστορίες εμπνευσμένες από την καθημερινή σειρά εποχής του open «έρωτας φυγάς». Η ιστορία της Μαρ...
