Bana Öyle Bakma (Yarı texting)

34. Bölüm

Karar verdim bugün finali yayınlayacağım perilerim.

Medyadaki müziği açarak okuyabilirsiniz çünkü bu bölüm üzücü bir yüzleşme var....

her neyse.
İyi okumalarr

——————
@Bulut_kaya: (Medya)

Bugün ne güzel bi gün bir dilek tut güzel kalbinde yerim değişmesin yer değilmesin. Sevgilim iyiki doğdun...
Şarkı: Pera- sevgilim iyiki doğdun

Yorumlar:

@Nevra_Ada: İyiki hayatımdasın...
|
|
@Bulut_Kaya: sende be güzelim. Sende.

Diğer 100 yorum...

Derin bir nefes aldım. Dünkü doğum günümden sonra bütün kızların numarasını almıştım. Şaka gibiydi ama benim arkadaşım vardı. Birden tüm hayatım değişmişti. Bulut geldiğinde dünyamda çiçekler açmıştı.

Yatağımda her zamanki gibi oturuyordum. Kapım açıldı yavaşça. Daha bu sabah dönmüştü. Tek başına. Babam içeri girdi ve kapıyı geri kapadı. Ben yerimde dikleştim ve elimdeki telefonu kenara bıraktım.

Babam yatağıma geldi ve oturdu. "Beni affedebilir misin kızım?" Dedi titreyen kısık bir sesle. Gözlerim doldu. "Baba ben seni hep affettim. Bana sövdüğünde de. Bana iftira attığındada. Bana vurduğunda da. Beni unuttuğundada. Ben seni hep affettim." Gözlerini acıyla yumdu.

"Bana bak baba. Gözlerime bak." Gözlerini açtı ve dolu dolu olan gözlerime baktı. "Ben senin küçük kızındım baba. Ben senin prensesindim. Ben senin papatyandım. Ne oldu. Ne değişti. Ben buradayım. Sen buradasın. Ne değişti. Annem öldü. Evet. Annem öldü ve sen beni unuttun." Babam ağlamaya başladı sarsılarak.

"Benim kalbim çok kırık baba. Kalbimi çok kırdın. Ben affetsem kalbim affetmez. Ama annem için affettirmeye çalışacağım." Babam gözyaşlarını sildi. "Ayrıldık. Yalanı ortaya çıktı. Haklıymışsın." Dedi ve yine ağlamaya başladı.

İç çektim. "Haklıymışım. Haklı olmamın hiç bir anlamı kalmadı baba. Sen bana vurduğunda hiç bir anlamı kalmadı haklı olmamında hakkımı savunmanında." Bana baktı. "Kızım özür dilerim." Dedi.

Annem babamı affetmemi ister miydi?

İsterdi.

Başımı yana çevirdim. Çevirir çevirmez komidinin üstündeki annemin fotoğrafıyla göz göze geldim. Annem bizim hep iyi olmamızı isterdi. Babamda benim baktığım yere baktı.

"Affedebilirim." Dedim. "Affederim baba." Babam bana yaklaştı ve bana sarıldı. AMa ben ona sarılmadım. Benim gözlerim hala annemdeydi. Mutluydu. Gülümsüyordu.

Babamı affettim. Doğru muydu yaptığım bilmiyordum ama artık içim rahattı. Ölsem gam yemezdim.

———-

Buraya kadar geldiyseniz çok teşekkür ederim. Gözlerinize sağlık. Fakat benim kurgumu okuyan çoğu kişinin beni takip etmediğini fark ettim. Eğer isterseniz beni takip edebilirsiniz. Çok memnun olurum, beni çok sevindirirsiniz.

Sizi seviyorum❤️