Bana Öyle Bakma (Yarı texting)

40. Bölüm (FİNAL)

Eveeet geldik zurnanın zort dediği yere.

Medyadaki şarkıyı açarsanız duygusal falan olur kdkdkdjdjs

O zaman son bir kez iyi okumalarr

———————

7 yıl sonra...

Koskoca 7 sene geçmişti Bulut ve sevgilisi Ada öleli. 7 senede çok şey olmuştu. İlayda Yiğitle evlenmiş ve bir tane çoktan çocuk sahibi olmuştu. Ayça ise Serkanla evlenmiş ve ondan 2 çocuğu olmuştu.

Şimdi Bulut ve Adanın mezarı yan yanaydı...

Mert ve Selin. Yiğit ve İlayda. Serkan ve ayça. Ece ve sinem. Ve son olarakta Muratla öykü mutluydular. Ece ve Sinem arkadaş olarak kendilerine güzel bir hayat kurmuşlardı. Diğerleride kendine bir aile kurmuştu. Bulut ve Ada yerindede çocuk yapmışlardı. Onlar için mutlu olmuşlardı hep.

İlayda ve Ayça mezarlığa geldiler kocalarıyla. Bulut Mertte gelmişti.  İlayda çiçekleri suladı. Ayça toprağı sevdi Adayı sever gibi. "Biz geldik." Dedi mezarlığa doğru İlayda. "Abim." İç çekti. "Nevram." Gözünden bir damla damladı. "Sizi çok özledik."

Sanki Bulutla Nevra İlaydayı duymuş gibi rüzgar sertçe esti. Serkan güldü. "Bence gidin başımızdan dediler." Dedi. Herkes güldü. İlayda konuştu;

"Haklıymışsın Nevram. Güçlü bir kadınmışım. Baksana. Hala hayattayım." Ayça bu söze gülümsedi. "Neden gittin ki Nevra? Birlikte olamaz mıydık? Neden gittin?" Ayça daha fazla dayanamamış gibi ağlamaya başladı. İlayda destek olmak amacıyla arkadaşının sırtını okşadı ve gülümsedi.

"Ağlamana gerek yok Ayça. Onlar birlikte emin ol çok mutlular." Ayça burnunu çekti. "Bulut öldü fakat Nevra neden intihar etti. Onların tanışıklığı o kadar fazla  değildi ki..." ilayda yeniden gülümsedi.

"Abimin telefonunu kurcalamıştım yıllar önce. Nevrayla olan konuşmalarını okudum sabaha kadar. Nevranın dilinden ölüm kelimesi düşmüyormuş. Fakat ne olduysa aniden Nevra yaşamak istemiş. Hayata sıkı sıkı tutunmuş." İlaydanın sözünü Bulut Mert kesti.

"Bulut sayesinde. Bulut Nevra sayesinde bu zamana kadar hayatta kaldı. Yoksa Bulut olmasaydı biz Nevra diye biri tanımayacaktık bile. Bulut kendi anlattı hepsini bana"  Herkes üzgünce sessizlik içinde kaldı.

Bulut o araba kazasında beyin kanamasından ölmeseydi eğer, Ada yaşıyor olurdu. Fakat ölüm işte. Nerede ne zaman geleceği bilinmezdi...

İlayda toprağı okşadı abisini okşar gibi. "Biz şimdi gidiyoruz. Biz iyi olacağız. Umarım sizde iyisinizdir." Son bir kez dualarını okudular ve sevdiklerinin yanından büyük bir kederle ayrıldılar.

Artık acı yoktu Ada için. O Bulutla sonsuza dek mutlu olacaktı. Bulutsa Adayla olduğu için mutluydu. İkiside yan yana yattılar huzur içinde.

Ama Bulut ölmek istemedi. Fakat Ada ölmek istedi. Sadece Bulutla yaşamak istiyordu.

Bulut gitti. Ada kalamadı....

Buna mecburdu.  Bulutta, Ada kendisi  yüzünden öldüğünü  öğrenince üzüldü...

Yinede..

Bulut ve sevgilisi sonsuza dek birlikte oldu.

İyi geceler Bulut ve Ada.

SON...

———————

Eveeet. Bitti. Bulut ve Adanın hikayesi sona erdi.

İçimde burukluk var. Sizi sevmiştim yaa neden ayrılık var ki of

Neyse artık her Veda acıtır. Yapacak bir şey yok. Finalin ani olduğunu biliyorum ama oldu artık. Adanın ölmesi gerekiyordu. Bulutu öldürdüm çünkü Adanın ölmesi gerekiyordu...

Acayip acemice bir kurgu olmasına rağmen ben yazarken ve yorumlarınızı okurken çok eğlendim. Bugüne kadar yanımda olduğunuz için çok ama çok teşekkür ederim sevgili okuyucular.

İnstagramdan takip ederseniz Ada ve Bulut için yaptığım editleri izlemiş olursunuz

İnstagram hesabım: Gecelerinn_derdi_

Başka bir kurgum olursa, o kurguda görüşmek üzere...

Bu arada beni wattpad'den takip etmeyide ihmal etmeyin 200 kişilik ailemize gel sende katıll