Bana Öyle Bakma (Yarı texting)

BAŞKA BİR SON

BU BÖLÜM ADA VE BULUTUN ALTERNATİF SONUDUR!

Bulut ve Adanın iyi ve mutlu oldukları son. Bu bölümde bunu yazdım. Ve yazarken çok fazla güldüm ve hüzünlendim. Kendimede küfür etmiş olabilirim birazcık dkkdkdkd

Her neyse iyi okumalar...

————————

Yıllar sonra...

Evet. Başarmıştım. Buradaydım işte. Burada ve hayatta. Her şeye rağmen hayata tutunabilmiştim. Bulutla evlenmiş ve başarılı bir psikolog olmuştum. Tabi o da mimar.

Tüm o kötü şeylere rağmen başarmıştım hayata tutunmayı. Bulut sayesinde buradaydım. Burada ve mutluydum.

Derin bir nefes alarak mutfak masasından ayağa kalktım. Heyecanla bir oraya bir buraya yürüdüm. Bugün benim izin günümdü fakat Bulutun değildi. O yüzden sabahtan beri Bulutu bekliyordum.

Biz evleneli 4 yıl olmuştu. İşimizi elimize alır almaz evlenmiştik. Bana hayatımdaki en mutlu günü yaşatmıştı evlenme teklifi ederek.

Nevra Ada Kaya.

Düşüncesi bile çok güzel gelmişti o an. Hiç düşünmeden evet dedim. Onunla birlikte olmak çok istiyordum. Ve işte. 4 yıl oldu. 4 yılda içimde kalan her şeyi yaptık. Bir karı kocanın yapıp yapamayacağı her şeyi yaptık. Bu 4 yılda o kadar fazla bebek konusunu açmıştı ki...

Düşünmemi bölen şey zilin sesiydi. Heyecanla kapıya doğru yürüdüm. Açtığımda önümde Bulut vardı. "Hoşgeldin hayatım." Dedim gülümseyerek. Gülümsememe baktı bir an duraksayarak. Sonra ayakkabılarını çıkarıp içeri girdi. Ardından kapıyı kapattım. İç çekti bana dönerek. Sonra belimi kavradı. Kıkırdadım.

Burnunu boynuma sürttü. "O kadar özlemişimki karımı.." kokumu içine çekti uzunca. "Bende çok özledim seni." Dediğimde güldü. "İçeri geçelim hadi." Benden zorla ayrılarak içeri doğru yürüdü. Bende peşinden gittim.

Salona girdiğinde yorgunca attı kendine koltuğa. Bende yanına oturdum. Bana doğru baktı gülümseyerek içli içli. "Bu kadar yılda hiç mi değişmez bir insan. İlk gördüğümdeki güzelliğin neyse şimdide aynı. Hatta dahada bir güzelleştin." Söyledikleriyle güldüm.

"İlk beni gördüğünde ne düşündün. Hani sana atmıştım ya fotoğrafımı." O da güldü. "Valla ilk bir şoka girdim güzelliğinden. Sonra belli etmemek için kırk takla attım." Kahkaha attığımda söylendim. "Ya Bulut. Deseydin ya o zaman güzelsin. Uzamazdı bu kadar." Kafasını iki yana salladı.

"O aralar satıcıma aşık olmak bana yanlış geldiği için pek bir şey söylemedim." Eski günleri anmak beni duygulandırmıştı. Hüzünle gülümsedim. "İyiki tanımışım seni Bulut. İyiki o gün sınıftaki kızlardan adını duymuşum." Güldü. "Çok popülerdim herhalde." Koluna vurdum. "Ya ben ne diyorum sen ne diyorsun."

Yine gülerek beni göğsüne yatırdı ve başımı öptü. "Bende seni iyiki tanımışım Ada'm" gülümsedim gözlerimi kapatarak. Bu an o kadar özel ve güzeldi ki. Sonunda başarmış olmak çok güzel hissettiriyordu. Hayatta olmak çok güzeldi...

Kısa bir sessizlikten sonra
"Bulut?" Dediğimde "Hım?" Dedi. "Neden o zamanlar ilaç satıyordun." İç çekti. "İşte para var demişti bir arkadaş. Atıldım hemen. Senden önce bir müşterim vardı. Öldü. İlacımız yüzünden. Sonra dedim biz ne yapıyoruz ulan? Sen çıktın der demez karşıma. Aldın aklımı ve kalbimi. Açtın gözümü." Mutlulukla gülümsedim. "Seni doğru yola getirdiğime sevindim." Başını salladı.

"Birbirimizin ışığı olduk biz Ada. Işığımız hiç sönmesin."

Göğsünden kalktım. titreyen ve terleyen ellerimi gizlemek istercesine bacağıma sürttüm. Anlamayarak baktı. Gözlerim doldu. Arka cebimden testi çıkardım. Ona uzattım. Kaşlarını çatarak aldı uzattığım testi.

Üzerindeki iki çift çizgiye baktı. "Işığımıza yeni bir ışık ekleniyor." Öylece baktı. Elindekine. Öylece. Gözleri doldu yavaşça. Testi tutan eli titredi. Bana baktı dolu dolu. "B-baba mı oluyorum?" Gözlerimden akan mutluluk yaşlarıyla başımı salladım. Titreyen dudaklarıyla gülümsedi.

"Baba oluyorum." Dedi ve kahkaha attı. Bende güldüm. "Evet Bulut. Baba oluyorsun." Hızla ayağa kalkınca bende kalktım. "Anne oluyorsun?" Dedi doğrulatmak ister gibi. Gülerek başımı salladım. "Anne oluyorum."

Hızla bana sarıldı. Bana sarıldığında etrafında dönmeye başladı. Ayaklarım yerden kesilirken kahkaha attım. En son durduğunda bana baktı. Nefes nefese kalmıştık. Alnını alnıma yasladı ellerini yanaklarıma koyarak. "Bir bebeğimiz oluyor." Diye fısıldadı. Gülmek ve ağlamaklı bir şekilde başımı salladım yine ve burnumu çektim.

Akan mutluluk yaşlarımı sildi teker teker elinin tersiyle. Benden ayrıldı ve karnıma baktı. Ürkekçe elleri karnıma dokundu. Ardından elini karnıma yasladı. "Babacığım.." diye fısıldadığında ağlamaya başladım. Mutluluktandı hep. Bana baktı dolu gözlerle.

"Başardık Ada." Yine başımı salladım gözyaşlarımı silerek "Başardık Bulut..."

En çoka biz başarmıştık. En çokta biz hayatta ve mutlu kalmayı başarmıştık. Huzurluyduk ve mutluyduk. Şimdi huzurumuza ve mutluluğumuza biri daha dahil oluyordu...

Başka bir SON....

——————

Eveeet. Bu kadardı. Her zamanki gibi kısa bir bölümdü. Bir daha bölüm geleceğini sanmıyorum. O yüzden son bir kez attım.

Onları bu şekilde yazmak gerçekten çok güzeldi. Onlara bu sonda çok yakışırdı ama işte... Oldu artık olan...

Neyse. Kendinize iyi bakın. Hoşçakalınnn

Bu arada wattpad'den beni takip etmeyi unutmayın. Takip ederseniz çok sevinirim. Gel sende 200 kişilik ailemize katıl❤️