Bahar Rüzgarı

Bölüm-11: Gözlerdeki Parıltı

Bölümler aşırı geç geldiği için çok özür dilerim, iyi okumalarr:)

(Not: Bir önceki bölüme yaptığınız yorumlar için çoook teşekkür ederimm. Aynı performansı bu bölüm için de bekliyoruum.)

***

Sıcak Şarap - Batuhan Kordel

Atlantis - Seafret

İşte başlıyoruz...

Kiraz piyanonun başına oturdu ve ilk notaları çalmaya başladı. Ben ise derin nefesler almaya devam ediyordum.

Gözlerim seyirciler arasında gezinirken Rüzgar'ın oturduğu yeri buldu. Rüzgar ona baktığımı fark edince güven verircesine göz kırptı. Buna karşılık gülümsedim. Gözlerimi ondan ayırmadan söylemeye başladım.

"Ah, o güzel gözlerin döndürüyor başımı.

Lütfen seni izlerken hor gör bu telaşımı."

Rüzgar'ın gözlerinin içinden bir parıltı geçti. Sanki bir şeyleri idrak etmiş gibiydi.

"Tut elimden gidelim, bu şehirde huzur yok.

Sıcak şarap içelim, ne de olsa vakit çok."

Rüzgar hafifçe gülümsedi. Büyülenmiş gibi beni izliyordu.

Şarkının devamındaki sözleri söylerken heyecanımın biraz daha azaldığını hissediyordum. Şarkının ritmine göre yerimde sağa sola sallanmaya bile başlamıştım.

"İnsanlar konuşuyor ama hiç duymuyorum.

Aklım fikrim hep sende, karşı koyamıyorum."

Şarkı akıp giderken hala Rüzgar'la göz teması kurmaya devam ediyorduk. 

"Dayanamıyorum hayallerim çok ağır.

Bana yardım et, kime konuşsam sağır."

Birkaç dize daha söyledikten sonra şarkı bitmişti. Kiraz piyanonun başından kalktı ve yanıma geldi. Aynı anda eğilerek selam verdik. Seyirciler coşkuyla alkışlamaya başladılar. Aralarından birkaçı ıslık bile çaldı.

Son bir kez seyircilere gülümsedikten sonra arkamızı dönerek sahnenin arkasına doğru yürümeye başladık.

Perdenin arkasına geçerken nasıl olduysa kendi kendime çelme taktım ve tökezledim. Tam yere kapaklanacakken Kiraz'ın kolumdan tutmasıyla dengemi sağlayabildim. Ardından hızlı adımlarla perdenin arkasına yürüdüm.

"İyi misin Bahar?"

Sunucu 3. sıradakilerin adını okurken Kiraz'a döndüm ve utançla konuştum.

"Ben iyiyim de, kimse görmedi değil mi? Lütfen görmediler de!"

"Maalesef..." Gergin bir şekilde gülümsedi. "Gördüler..."

"Kahretsin!" Bir elimi alnıma koydum. "Rüzgar da görmüştür kesin. Ne yapacağım ben?"

Kiraz muzipçe gülümsedi. "İyi tarafından bakarsak eteğin açılmadı ve popon falan gözükmedi."

"Kiraz!" dedim harfleri uzatarak.

"Aman tamam!" Baş parmağı ve işaret parmağıyla kıstırma hareketi yaptı. "Azıcık rezil olmuş olabilirsin."

Gözlerimi devirerek yüzümü avuçlarımın içerisine aldım. "Tanrım!"

"Bahar, iyi misin?"

Kulaklarıma Rüzgar'ın sesi dolunca başımı sesin geldiği tarafa çevirdim. Rüzgar endişeyle bana bakıyordu. Sahte bir kıkırdamadan sonra konuştum.