Bahar Rüzgarı

Bölüm-2: Aşık Olmak Yürek İster

Dersler her zamanki gibi monoton ve sıkıcı geçmişti. Öğle arası zili çaldığında kafamı sıradan kaldırdım ve gerindim. Sınıftaki çoğu kişi bahçeye çıkmıştı.

"Ah, sırtım fena halde tutulmuş!" diyerek inledim. Kiraz hemen öne atılıp omuzlarıma masaj yapmaya başladı.

"Bütün ders kambur oturup uyuklarsanız böyle olur Bahar hanımcım" dedi yalandan kızmış gibi yaparak.

"Aman, ne yapayım! Ders o kadar sıkıcıydı ki!"

Birden sınıfı Mert'in esneme sesi doldurdu. Ama öyle böyle değil, sanırsınız ayı kükrüyor mübarek!

Rüzgar, "Oğlum düzgün esnesene! Esnemenin de bir adabı var yani!" dedi kahkahalara boğularak. Gülüşünü yediğim.

"Ne yapayım ya! Yorulmuşum!" dedi Mert sinirli bir şekilde. Ardından o da dayanamayıp gülmeye başladı.

"Bir süre sonra herkes yemeklerine gömüldü. Yemek yemeyi bitirdikten sonra, sınıfta kalmayı yeğeleyenlerden biri olan Yağmur hızlıca konuşmaya başladı.

"Benim canım çok sıkıldı ya! Doğruluk ve Cesaretlik mi oynasak?"

Eslem öne atılarak, "Olur, ben varım!" dedi. Mert ve güzel gözlüm de oynamayı kabul ettiler. Kiraz kolumu dürterek fısıldadı.

"Biz de oynayalım mı? Hem bak Rüzgar da katıldı."

"Bilmiyorum ya, canım hiç oynamak istemiyor." dedim onu aksine sesli bir şekilde konuşarak. Rüzgar beni duymuş olacak ki konuştu.

"Hadi Bahar, oynasan ne olur ki?"

Senin o Bahar diyen dillerini yesinler. Kalbim eridi bitti be oğlum, az insaflı ol!

"İyi peki, oynayayım bari." dedikten sonra yeşil gözlerinden sabahki gibi bir parıltı geçti. Ya da ben öyle olduğuna inanmak istiyordum.

Altı kişi oynayacaktık: Ben, Kiraz, Yağmur, Eslem, Mert ve tabii ki de güzel gözlüm.

Çember oluşturacak şekilde yere oturduk. Yağmur kendi su şişesini ortaya koymuştu.

"Hazır mısınız, çeviriyorum!" dedikten sonra şişeyi çevirdi. Şişe döndü, döndü ve Eslem'e soru bana cevap olacak şekilde durdu. Seslice yutkundum. Eslem geçen günlerde Rüzgar'a karşı bir şeyler hissetiğimden şüphelenmişti. Eğer öğrenirse bütün okula yayacağını bildiğim için itiraz edip geçiştirmiştim. Ama bunun peşini bırakmayacağına adım gibi emindim.

Eslem yüzüne sinsi bir gülümseme yerleştirdi. Ah, cesaretliği seçemeyecek kadar korkak olduğumu biliyordu!

"Doğruluk mu cesaretlik mi?" diyerek sordu.

"Doğruluk."

Nefesimi tutmuş soracağı soruyu bekliyordum. Allah'ım lütfen düşündüğüm soruyu sormasın!

"Rüzgar'dan hoşlanıyor musun?"

İşte şimdi sıçtık.