Bahar Rüzgarı

Bölüm-10: Beklenen Gün

Yazar notu:)

Öncelikle fazla zaman atlaması yaptığım için özür dilerim, fakat Bahar ile Kiraz'ın çalacakları şarkıyı siz değerli okuyucularımın bilmemesi gerekiyordu. Sürpriz olmalıydı. Bu yüzden prova sahnelerini atlamak durumunda kaldım. Tekrardan özür diliyor ve keyifli okumalar diliyoruum!

(Ha bir de bol bol yorum yaparsanız çok mutlu olurumm. Yazdığınız yorumları okumak en büyük motivasyonum.)

***

Yarışma günü

Sabah sıcacık yatağımdan telefon sesiyle fırlamayı elbette ki istemezdim. Ama maalesef ki aniden telefonum çalmasıyla irkilerek yatağımdan kaymış, gözlerimi ise ancak yere düştüğümde açabilmiştim. Göz ucuyla telefonuma baktığımda arayan kişinin Kiraz olduğunu gördüm ve ister istemez göz devirdim.

"Kim sabahın köründe seni arama hakkına sahip ki? Bu özel hayata saygısızlık!" diye düşünüyorsanız, düşünmeyin. Çünkü Kiraz'a göre, o beni istediği zaman arayabilme hakkına sahipti. Hatta kendine, geç açarsam azarlayabilme hakkını bile vermişti.

Sesli bir şekilde söylendim. "Of Kiraz off! Sabahları bile rahat vermiyorsun."

Üzerine düştüğüm için sızlayan belimi ovuşturarak düştüğüm yerden doğruldum. Kendimi yatağımın üstüne attıktan sonra komidinin üzerinde hala çalmaya devam eden telefonuma uzandım.

"Alo, Kiraz?" dedim telefonu açıp isyan ederek. "Yine ne tilkiler dönüyor kafanda sabah sabah?"

Sesim uyku mahmuru çıkmış olmalıydı ki Kiraz şüpheyle konuştu.

"Bahar, sesin neden uykulu geliyor? Sakın bana yeni uyandığını söyleme!"

Suçlu bir şekilde kıkırdadım.

"Tamam, söylemem."

Telefonun diğer ucundan Kiraz'ın çığlığı yükselirken, telefonu kulağımdan uzaklaştırıp yüzümü buruşturdum Bu kız çığlık atmayı ne kadar çok seviyordu!

"Kızım delirdin mi sen? Bu saate kadar uyunur mu?"

"Uyunur." dedim hiç gocunmadan.

"İyi de hangi ara hazırlanacaksın? Bugün müzik yarışması var. Unuttum deme sakın!"

"Unutmadım canım!" dedim harfleri uzatarak. "Sadece, güne senin gibi sabahın 6'sında kalkıp yüz maskesi yaparak başlamıyorum, diyelim."

Kiraz bozulduğunu ifade eden bir "hıh" sesi çıkardı.

"Ben o yüz maskesinin çok yararını gördüm bir kere!" dedi sitem ederek. "Üstelik ben senin gibi 2 dakikada hazırlanamıyorum. Hazırlanmam uzun sürdüğü için erken kalkmam gerek!"

Onun aksine sesimi yumuşak tutarak konuştum.

"Biliyorum kuzum, biliyorum."

Kiraz bir anda sakinleyerek konuştu. Bu kızın gerçekten ayarı belli olmuyordu.

"Ben hazırlanmama devam etmeye gidiyorum. Seni kontrol etmek için aramıştım." Ardından gülerek ekledi. "Ayrıca sen de hemen hazırlanmaya başlasan iyi olur küçük hanım. Geçen sene geç kaldığında ne olduğunu hatırlıyorsun, değil mi?"

Yüzümü buruşturarak kıkırdadım. Elbette hatırlıyordum, nasıl unutabilirdim ki?

Geçen sene okulumuz 19 Mayıs için bir etkinlik düzenlemişti. Ben de durur muyum? Hemen şiir okuyacakların yanına ismimi yazdırmıştım. Etkinlikte sahneye çıkacak kızların beyaz bir elbise giymesi gerektiği söylenmişti.