perdelerin arasından sızan gün ışığı beni gözlerimi açmak için zorlarken, vücuduma sarılı kolların sıcaklığı ve rahatlığı onun aksine beni uykunun içine daha çok çekiyordu.
dün gece yaşanan şeyler rüyaymış gibi hissettiriyordu. neden onu öptüğüm ya da neden şu an onun kokusunu içime çekmekten bu kadar mutluluk duyduğumu açıklayabilecek bir kelimem yok.
içten içe bu düşüncemin gerçek olmamasını dilesem de sanırım zorbama aşık oldum... kulağa o kadar yanlış ve korkunç geliyordu ki o an onu yatakta bırakıp kaçmak istedim ama o göğsümde adeta bir kedi gibi yatıp huzurlu bir şekilde uyurken bunu ondan almak istemediğimi fark ettim
onu bu kadar yakından, böyle bir bakış açısından izlemek onda daha önce fark etmediğim bir çok detayı gün yüzüne çıkartmıştı. burnundaki beni, upuzun kirpikleri, simetrik yüzü, uyurken 'o' halini alan pembe dudakları... benim, artık hepsi benim. dudaklarına bakarken aklıma dün gecenin görüntülerinin gelmesiyle aniden yerimde doğrulup minhonun üstümden düşmesine sebep olmuştum.
bir kaç dakika şaşkın bir şekilde etrafına bakındıktan sonra en son bana dönüp küçük bir sırıtış attı
''dün gece olanları hatırlıyor musun hyunjin'' evet anlamında kafamı salladım
''ama ben hatırlamıyorum''
''ne'' yüzündeki gülümseme daha da artmıştı
''dün gece olanları tekrar canlandırırsak belki hafızama iyi gelir diye düşünüyorum, bir yerde okumuştum da'' derin bir nefes aldım, unutma ihtimali resmen ödümü bokuma karıştırmıştı.
''sen nerede okuyorsun böyle saçma salak bilgileri''
''sanane ya yap işte niye sorguluyorsun''
''dişlerimi fırçalayıp geleyim o zaman'' daha yataktan henüz kalkmışken kolumdan çekilip gerisin geri yatağa düşmemle minhonun dudaklarıma yapışması bir olmuştu.
''bazen aptal olduğunu düşünüyorum hyunjin'' bu üçüncü öpücüğümüzdü ve alışmış olmam gerekirdi ama hala beynimde şimşekler çakmasına neden oluyordu
''sus minho''
''hadi fotoğraf çekilelim manitim diye paylaşırım hem anı da olur'' şok olmuş bir suratla ona döndüm
''manit?? ben herhangi bir teklif aldığımı hatırlamıyorum''
''nasıl ya etmiş olmam lazım''
''yoo yalan mı söyleyeceğim'' tökezleyerek ayağa kalkıp sandalyeye takılı olan ceketinin ceplerini kurcalamaya başladı
''ne arıyorsun'' bu sefer çantasına geçmişti ve içini masaya boşalttı
''hiçbir şey vermedim ben dün sana di mi''
''vermedin de ne arıyorsun sen'' gözleri hafif dolu bir şekilde bana döndü
''ben bize bileklik yaptırmıştım böyle üstünde charmları falan da vardı. evden çıkmadan önce çantama attığıma eminim ama bulamıyorum, onunla teklif edecektim of''
o an bi beynimin durduğunu hissettim
''beyaz bir kutu içinde miydi''
''evet. nerede gördün'' çok umutlanmıştı ama ben dün parkta bira şişesini ve diğer çöpleri toplarken onu da çöp sanıp önemli değildir diye onu da atmıştım
nasıl bilebilirim içinde bu derece önemli bir şey olduğunu
üstümdeki pijamam ve kapının önünden ayağıma geçirdiğim ilk terlikle parka doğru koşmaya başladım. saat sabahın 9'uydu içimden çöp kamyonunun gelmemesi için dualar ederek parka vardım
tam çöpün başına gelmek üzereyken çöp kamyonunun konteyneri almak üzere olduğunu görüp kendimi kutunun önüne attım
''abi kurbanın olayım alma bir şey düşürdüm içine'' bir şey demelerini beklemeden nefes nefese hemen çöpü yere boşaltıp aramaya başladım. minho da bana yetişmişti ama ne yaptığımı anlamadığı için adamlarla konuşup bir şekilde onları göndermenin yolunu bulup yanıma çöküp öylece beklemişti
ben sonunda kutuyu bulduğumda çoktan 20 dakika geçmişti. kutuyu elime alıp kaldırımın çöp olmayan kısmına kendimi bıraktım
''keşke kendini bu kadar yormasaydın yenisini alırdım ben''
''olmaz bu lazımdı bize. al buldum şimdi yarıda kalan şeyi tamamla'' kutuyu üstüme silip minhoya uzattım
''bu anı çöp başında hatırlamak istediğine emin misin'' aslında yavaştan midem bulanmaya başlamıştı ama bozuntuya vermemek için bahsetmemiştim
''madem bu kadar ısrar ettin'' arkamı dönüp eve doğru yürümeye başladım. o teklifi alacaktım. almak zorundayım.
.
.
.
al bismillah
(sonunu nasıl bitirmek istediğime karar verinceye kadar hyunho bölümü yok ama belki jilix için bir bölüm gelebilir bu süreçte )
