kamp için götüreceğim eşyalarımı çoktan toplamıştım şu an geriye sadece jisungla buluşmak kalıyordu. okula beraber geçmeyi planlamıştık
buluştuğumuzda sanki ben her şeyin ssini atmayıp telefonda 4 saat kritik yapmamışız ve zorla felixten bilgi almaya çalışmamışız gibi ,ki felixi tehdit etmek için 3 saatlik tavuk kesim/(helal) videosu açıp zorla izlettik, elimizde olmayan bilgilerin kritiklerini yapmaya başlamıştık
''kanka bence bi bokluk var bu işin altında, ben seziyorum'' derince bir iç çektim
''biliyorum jisung. anlamadığım şey bana neden güvenmediği ULAN ASIL BENİM GÜVENMEMEM GEREK BAŞINDAN BERİ YAPTIKLARI YÜZÜNDEN'' bunun üzerine jisung tedirgin bir ifadeyle bana döndü sanki söyleyeceği şeyin benim üzerimdeki etkisinden korkuyor gibiydi
''acaba diyorum ki...'' çoktan durağa gelmiştik ve yarım saat sonraki otobüs için beklemeye başlamıştık
''hm''
''şimdi şey''
''jisung söyle allah aşkına hiçbir şeye tahammülüm yok zaten'' boğazını temizleyip yüzüme bakmadan konuşmaya başladı
''doğru karar verdiğine emin misin''
''hangi konuda. ara vermekten falan mı?''
''hayır, minho hakkındaki her şeyden. yani sana da tuhaf gelmiyor mu; yıllarca sana zorbalık yaptı onun yüzünden eğitimine uzakta devam ettin, tüm çevreni ve karakterin de dahil olmak üzere etrafında ne varsa değiştirmek zorunda kaldın hala o zamanlar yaşadığın şeylerin kabuslarıyla uyanıyorsun. bu çocuk sana hayatın boyunca hiçbir şey katmadı. belki de sadece içten içe affetmenin seni iyileştireceğine inandığın için kendini ona karşı sempati beslerken buluyorsundur, belki sen fark etmiyorsun ya da görmezlikten geliyorsun ama minho babana benziyor hyunjin... karakteri, bi öyle bi böyle oluşu, tavırları, enerjisi özellikle de yüzü. oturup hiç düşündün mü; 'acaba onu zihnimde babam olarak yaşattığım için bu kadar erken affetmişimdir' diye. ve sadece bu da değil tavırları o kadar saçma geliyor ki bana; bu sürede ne değişti de kendisini telafi ettirmeye çalıştı ya da ne ara sana aşık oldu, nasıl bu sürede sana karşı hisler biriktirdi, tamam hadi eyvallah aşık oldu iyi de hala niye bir şeyler saklama gereği duyuyor? niye seni bir anda kendinden uzaklaştırıyor bu konuyu açtığında. bak bu senin ilişkin karışmak benim haddime değil ama insan düşünmüyor değil... sadece ben seni bir daha o şekilde o kabuğuna çekilmiş mutsuz hyunjin olarak görmek istemiyorum.''
jisungun sözleri beni resmen 87 yerimden bıçaklamış ve gerçeklerin tokat gibi suratıma çarpmasına neden olmuştu
bunca zamanda bunların hiçbirini kendi başıma düşünebilecek kadar ayık değildim. ya bu da bir oyunsa tıpkı öğretmeni bulmam için beni içeriye kilitlediği türden bir oyun...
