Cruel author •Jeongho• ⚜️

1.9

Oy ve yorum
•••

Kollarımı kucağına oturduğum bedene sardım ve başımı hafif sürterek sevimlilik yaptım. Karşılığında küçük kibar bir gülüş almış, saçlarımla oynanma hakkını sonunda elde etmiştim. Bu sırada gözüm köşede bizi izleyen Jisung'a kaydı. Oturmuş elinde nunamın yaptığı kek, sakince yiyordu.

Gözlerimi kıprıştırdım. Buraya beni getiren oydu. Evime, daha doğrusu bu dünyadaki başladığım yere beni getirmiş ve sevdiklerimle buluşturmuştu. Ona büyük bir teşekkür borçluydum. Herşeyden öte Seungmin'i bu süreçte yalnız bırakmamış ve göz kulak olmuştu.

Orijinal romandaki gibi...

Olaylar farklı olsa bile bazı şeyler aynı gidiyordu ve bunun başında Seungmin'in insanlara bıraktığı etki vardı. Yüz ifadelerini koruyan sakin prensi sürekli gülümseyen biri haline getirmiş, Jisung'un ise insanlara olan tutumunu yumuşatmıştı. Bunu fark ediyordum. Gerçekten de ben burada olsam bile ana karakter olarak kendini belli eden bir havası vardı. Üstelik vita gücü aktive bile değildi.

Olsa kim bilir ne olurdu. Sahi...

"Feromon balosu... Kaçırdım değil mi? Neler oldu Jisung anlatabilir misin?"

"Anlatamam." Kaşlarım çatıldı. Çok netti bu. İnsan bari sonra felan der yumuşatırdı durumu. "Anlatamam çünkü balo olmadı. Prens Rhino'nun emriyle iptal edildi."

Duyduğum şeyle durdum. Cidden kast katı kesildim bir anda. Ne? Bir dakika. Kuruluştan beri aynı gün kutlanan kutsal gün iptal mi edilmişti? Hemde Rhino'nun emriyle?

"Biliyorsun ki yüksek feromon şu an senin için tehlikeli. Buraya gelirken bile saç rengin değişip durdu. Ekselanslarıda bu yüzden... Kendi yöntemleriyle durumu halletti."

Kendi yöntemleri demek. Anlıyorum. Hah.

KESİN KAN ÇIKMIŞTI!

Gözlerimden ne demek istediğimi anlamış olacak ki sadece kafasını salladı gri giyimli suikastçı. Demek gerçekten yapmıştı bunu. Benim için... Hayır dur. Bu evet özel hissettirecek bir şey, beni bu kadar düşünmesi cidden çok hoş ancak en iyi fırsatım artık yoktu. Planım başkente gelip baloda Seungmin'i öne çıkarmaktı. Şimdi nasıl yapabilirdim ki bunu? Gerçi tanışmışlardı ama Seungmin Chan için o tür duygular besliyor muydu ki? Şu an sarıldığım çocuk hiçte benden başkasını düşünmüş gibi durmuyordu çünkü.

"Seni baloya götürmeyi çok istemiştim." Başımı kaldırıp yüzüne baktım. "Çok güzel olurdu ama benim yüzümden birlikte gitmeyi bırak görememişsin bile. Özür dilerim."

"Özür dilemek? Dileyeceksen kendine bakmadığın için dilemelisin. Sensiz hiçbir yere gitmem Jeongin. Lütfen böyle düşünüp ikimizi de üzme."

Gülümsedim. Çok içtendi kelimeleri. Ciddiyeti ise daha mutlu olmamı sağlıyordu. Bakmayı kestim ve yine eski pozisyonuma döndüm. Seungmin feromonu olmasada güzel kokuyordu. Bu yüzden burada, hoş kokan pembe tişörtüne yapışık bir şekilde sonsuza kadar durabilirim. Bence o da bunu sorun etmezdi. Sonuçta geldimizden beri iki saat olmuştu ve pozisyon değiştirsek bile hep böyle dip dibeydik.

"Jisung. Sende yatmak ister misin? Yorgun görünüyorsun."

Vitadan gelen sakin teklif omegayı cezbetmiş olacakki ikiletmeden ayağa kalktı ve yanımıza gelerek Seungmin'in diğer yanına geçti. Elbette ona yapışmamış kendini başlığa yaslamıştı ancak uzakta değildi. Gülümsedim. Han Jisung değişiyordu ve bu benim çok hoşuma gidiyordu. Acaba Felix ne zaman Seungmin ile karşılaşırdı. O buz yığınını da erimesi gereken konular vardı çünkü.