Sarışın oğlan bxb

1. Bölüm

Onu ilk müzik odasında piyona başında gördüm. Gözleri kapalı,kaşları çatılıydı. Tüm hislerini o piyonadan çıkarıyordu. Hislerinin yeniden oluşturduğu parçaya aşık oldum o gün. Sonraki günlerde müzik odasına geldim onu görme umuduyla fakat o günden sonra bir daha asla müzik odasına gelmedi fakat ben her gün onu kapının başında bekledim. Gelmeyeceğini bilsemde gelme olasılığı yüzünden umudumu asla kesmedim. Gelse bile onunla konuşamayacağımı biliyordum o yüzden belki gelmemesi daha iyiydi fakat onun müziğini bir kere daha duymak istiyorum çünkü onun müziğini anlarsam onu da anlayabilirim.

Bu yıl 11. sınıfa geçtim. Edebiyata ve ona olan ilgimden dolayı sözel okumaya karar verdim. Bu yıl sınıflarımız aynı fakat şimdiye kadar hiç benimle konuşmadı. Onunla aynı sınıfta olmak bile bana yetiyor. Onun derste sesini duymak, sıramda otururken onun arkadaşlarıyla şakalaşmasını görmek, kahkahalar atarak sınıfta koşmasını izlemek beni mutlu etmeye yetiyor. Ne kadar bu sınıfta olmak beni mental olarak beni tüketsene onu görmeye değer. Sanırım...

Ben sınıftaki erkeklerin kız gibi bulup konuşmadığı oğlanım. O ise halısahadan kavgasına kadar her şeye çağırılan biri. Benimle tek kelime etmesi bile onun arkadaşlarıyla arasını açmaya yeter. O yüzden benimle konuşmaması ikimiz içinde daha iyi. Ben ona olan aşkımı uzaktan yaşamaktan gayet memnunum.

Bir erkeğe aşık olduğu ilk fark ettiğimde hislerimi hayranlıkla karıştırmıştım. Onun gibi ulaşılamaz bir insana aşık olmam imkansız gibi gelmişti. Ne kadar sınıftakiler bana sürekli kız gibi olduğumu söyleselerdi ben kız değilim ve bu her şeyi değiştirir. Ben bir erkeğim ve o da benimle aynı cinste. Onlar gibi olmadığım için bana nanoş diyorlar. Bana bunları söylerlerken gerçekten bir erkekten hoşlanmam aslında biraz trajikomik. Ama o benim gibi olamaz. Onun gerçekten delilercesine aşık olduğu bir kız arkadaşı var.

Ona ilk çıktıklarını duyduğumda kırılmıştım. Ne kadar beni tanımasada ona olan aşkımı bilmesede benden başkasına aşık olduğu için ona küsmüştüm. Daha beni tanımasada onunla kalbim defalarca küsüp barışmıştı. Bazı günler beni sevmemesi ve büyük ihtimalle asla sevmeyecek olması ağır geldiği için kendimi berbat hissediyordum. Tüm gün boyunca ruh gibi etrafta dolaşıyorum fakat uyku vakti geldiğinde beni sevme olasılığına tutunup huzurla uyuyorum. Uyandığım zaman ona olan aşkım daha da büyüyor ve ben o aşkın verdiği yükü taşımakta zorlanıyorum.

Bir gün cesaretimi toplayıp ona pişirdiği kurabiyelerden ikram edecektim fakat ben kurabiye kabıyla yerimden kalkar kalkmaz elimdeki mor kabı onun arkadaşlarından biri aldı ve içindeki kurabiyelerden yemeye başladı. Onun için pişirdiğim kurabiyeleri onun arkadaşı yedi ve hepsini bitirince "Teşekkürler nanoş." deyip kabımı geri verdi. Onun önünde rezil olmuştum. O güne kadar bana nanoş demelerini çok takmazdım fakat o gün bana hakaret edildiğinde hiçbir şey yapmadı. Bana ne dendiğini duymuştu fakat hiçbir tepki vermedi. O gün pişirdiğim kurabiyelerden bir daha pişirmedim. Onunla konuşmak için tek bahanem olan o kurabiyeler beni yaşlı gözlerle bırakmıştı.

Yaşadığım onca şeyden sonra bile ondan nefret edemedim. Ondan nefret edemedim çünkü o gün o piyonayı çalarken onun müziği beni kendine bağlamıştı. O müziği dinledikten sonra hiçbir şarkının anlamı kalmadı. Her şeyin anlamı piyonunun tuşları ve onun büyülü parmaklarındaydı.

                                                                         🐝🐝🐝
Okul için erkenden uyanıp öğle yemeğimi hazırladım. Öğle araları okulun dışına çıkmak serbestti fakat para biriktirmeye çalıştığım için evde hazırladıklarımı dil sınıfındaki arkadaşlarımla yemeyi seviyorum. 9 ve 10'da aynı sınıftaydık fakat bölümler için sınıflar ayrıldığında onlar dil sınıfı ben ise sözel seçtim. Normalde onlarla birlikte dil sınıfı tercih edecektim fakat aptal bir aşık olduğum için onun gibi sözel seçtim. Sayısal veya eşit ağırlık seçmiş olsaydı dil sınıfı seçerdim fakat benim sözelimde iyi olduğundan sözel seçmemde bir sakınca yoktu.