That guy in jail

XI.

Typographical and grammatical error are inevitable.

SECIL

Handa akong sabihin sa boung mundo na buhay pa ang tatay ng mga anak ko. Na isa siyang mabuting tao. Isa siyang Pastor.

"Secil . . ."

"A-alwin?" Napalunok ako. Totoong totoo na talaga 'to. Nasa harapan ko na siyang mismo.

"Yes it's me."

"Nakalaya ka na . . ." Masayang saad ko. Nakangiti bagamat handa nang tumulo ang mga luha.

"Yes I am." Tumango tango siya.

Hindi ko na halos mahanap ang boses ko. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula. "H-how are you?"

"I'm fine." Maging siya ay parang naiilang na hindi ko maintindihan. Napatingin siya sa dalawang bata na kasama ko. "You're with your t-twins . . ." Nagniningning ang matang wika niya. Makikita ngayon sa dalawang singkit niyang mata ang saya.

Nakita na niya ng personal ang dalawa naming anak.

"Oh! Yeah, this is my twins, Jea . . . Lea . . . Meet him." Ipinaharap ko ang dalawa sa kaniya.

Nang magtama muli ang aming mata ay nabasa ko ang isang ekspresyon na inaasahan ko nang makikita. Disappointed. Devastated. Maybe he's thinking that I'll denied him as their father. Kung alam lang niya . . .

Alwin removed his facemask, umupo para makipagpantay sa dalawang bata na walang imik. Hinawakan niya ang palapulsuhan ni Jea habang ilap naman ang isa sa kambal. Titig na titig si Lea sa kaniya, sigurado akong kinikilala niya ang lalake. Sigurado akong makikilala nila ang tatay na lagi kong sinasabi sa kanila.

"Hello two little cuties," he greeted them.

"H-hi po," Jea greeted, she also waved a hand.

Halos matunaw ang puso ko sa nakikita ko.

Nakita ko ang pagsilay ng ngiti sa labi ng lalake ngunit may halong pait sapagkat hindi man lang umimik ang isa sa kambal.

"Amm, well, I'm glad to see you here Sister Secil with your daughter's." Tumayo na ito, mukhang hindi na nahintay na kausapin din siya ni Lea.

Sasagot na sana ako kay Alwin nang sa wakas ay umimik ang bata.

"M-mama?"

"Hm, 'no 'yon 'nak?" Nakipantay ako sa bata. Inilapit niya ang labi sa aking tenga at bumulong. "'Diba? Siya si papa?" Bulong iyon ngunit sigurado akong narinig siya ni Alwin.

Napatingin ako sa bata pagkatapos n'on. She knows him! I'm expecting this!

Napatingin ako kay Alwin. Tila ay nakakita ito ng multo at namimilog pa ang mga mata, marahil hindi makapaniwala sa itinanong ni Lea. May kaba man, pinatatag ko ang aking sarili. Handa na akong sabihin sa kanila ng harap harapan. He deserves this.

"Jea, Lea." I pause as I looked at the man in front of us. "Meet your father, Pastor Alwin." I smiled nervously. Sana nga ay tanggap niya silang dalawa. Sana nga ang pagkagulat na iyan ay susundan ng pagtanggap.

"Papa ka namin . . . "Lumapit si Lea kay Alwin at sinalubong naman siya ng yakap ng kaniyang ama t'saka magiliw na binuhat. I could see his teary-eyed. Doon narin ako nagsimulang maluha.

"Thank you," he mouthed at me as he swayed Lea with joy. I felt too much happiness upon watching them smiled and laughed.

"Isang Pastor ang papa namin, yey!" Mas lalo pa akong nasiyahan nang magsalita pa ang isa. Ipinagmamalaki ka namin.

After a while, ibinilin muna ni Alwin ang dalawa sa isang lingkod ng Kapilya upang makapag-usap kami ng masinsinan. Nasa harapan kaming mismo ng altar. I don't know but the feeling inside me was about to burst out, lalo na ngayong magkaharap kami sa harapan Niya.

"Thank you Secil, hindi mo alam kung gaano ako napasaya ng simpleng pagpapakilala mo sa'kin sa kanila. I was surprised that they knew." Patuloy parin siya sa pag-iyak.

"Sinabi ko, lagi kong sinasabi. Hindi mo lang alam kung gaano sila kasabik na makilala at makita ka simula no'ng sinabi kong dinalaw kita. Simula noong makita kitang muli at nakilala ang totoong ikaw. You deserves this, Alwin. You had so much struggles in life, So, you deserve this. You really are."

"Napakasaya ko," saad niya. Hindi ko man lang siya magawang tignan sa mata. Ayokong tumingin sa kaniyang mga mata at baka makita niya ang isang emosyon na matagal ko ring inilihim sa mismong sarili ko.

"Me too," puno ng sinseridad kong sabi.

"Hey, look at me." Hinawakan niya ang baba ko at iniharap ng pirmi sa kaniya.

"A-ano 'yon?" Kinakabahan ako.

"H-have you . . ." Kitang kita ko ang pagtaas-baba ng adams apple niya. "A-already forgive me-"

"Yes." Putol ko.

"Yes?" Pang-uulit niya.

"Yes, Alwin. Sa harapan Niya ngayon, tuluyan nang naibigay sa'yo ang kapatawaran. I have forgive you. Please forgive yourself too."

Napangiti kami sa isa't isa. He cupped my face and focused a gaze on me.

Then afterwards, he grabbed my waist and gave me a warm hug. Ang puwang sa puso ko ay tuluyan nang napunan. Ang sugat ng kahapon ay tuluyan nang naghilom. Ang kasalanan ay tuluyan nang napatawad.

"It was once a mistake but let's make it right." He whispered between our hug. Nanatili akong tahimik. Ninanamnam ang bawat segundo ng yakap namin.

God, tell me to love this man and I will.

"Secil," maya-maya'y tawag niya sa'kin. Nanatili kaming nakayakap sa isa't isa kaya ramdam na ramdam at dinig na dinig ko ang malakas na magtibok ng puso niya. He heaved a signed as he continued talking.

"Matagal na kitang gusto. First year college ka palang, naro'n na ako humahanga at nag-aabang sa'yo. Hard to believe but I was always there, watching you for a distance. Being proud for you. I know it was a one-sided love, napakatanga ko lang kasi hindi ko naantay ang tamang panahon para magtapat sa'yo. But then, the right path left me, I was high that time I r*ped you. And I was so shamefaced because of what I did. I never thought I'm worthy of your forgiveness because of that. I'm so sorry. Hinding hindi ako magsasawa na humingi ng tawad. Because of that you lost your dreams."

I was so shocked about his confession. He started to cry again so I managed not to talk about that anyway. Uunahin ko na munang pagaanin ang kaniyang nararamdaman. Bumuntong hininga ako. I caresses his back.

"But Jea and Lea worth it. Sila na ang nagsilbing pag-asa at kinabukasan ko, natin. Still, narito parin ang trauma masalimoot na nangyare pero walang mangyayari kung d'on lang ako mag fo focus."

Naramdaman ko siyang tumango. It eased the heavy situation somehow. I felt him kissed the top of my hair, enough to send butterflies and melt my heart totally.

We will end this. Sa tamang paraan. Magkasama na kami.

-