“Why? Kami rin ba hindi nasasaktan? Do you think our feelings is not valid? I also feel hurt, Angeline. I maybe look like a stone and a playful one but I've been hurt, and that pain made me like this.” Aga na bumalatay ang kakaibang emosyon sa kanyang mga mata.
“I-I-I'm sorry,” Iyon lang ang tanging nasabi ko dahil wala akong masabi kahit na ano, dahil kahit ano pang sabihin ko. Tama pa rin siya, dahil gaya ko tao lang rin naman siya na nakakaramdam ng sakit.
“Tell me, why are you like this?? Why are you afraid to play? To.... To take a risk??” His soft voice made me close my eyes, kasi magmula kanina pa man ay hindi siya nagtaas ng boses o nagalit manlang dahil s mga pinag sasasabi ko.
“Hindi pa siguro ako handang pag usapan iyon, Sir. Ang masasabi ko lang ay iyong masaya na'ko sa ganito, walang lalaki walang sakit,” Ngumiti ako ng mapakla.
“You still love him? Do you?” Nagugulat akong nag angat ng tingin sa kanya.
“H-h-hindi ko alam,” pinakiramdaman ko ang sarili ko, do I still love him?? “All I know is that I hate him at ayokong makita ang pagmumukha niya kahit na kaylan,” may diing Pagpapatuloy ko.
“You won't know it if you won't face him, and you know, Angeline, the most effective way of letting go a man is that forgiveness and acceptance,” Hindi ko alam kung bakit nakikinig ako sa lalaking 'to gayong isa rin naman siyang mapaglaro sa mga damdamin ng mga babae,
“Sa lahat ba naman ng ginawa niya? Tsk. Baka masapak ko lang siya pag nagkita kami, kung sakali,” Gigil na aniya ko.
“That's the real, Angeline, I know and I've been with. Damn!” Kani kanina lang eh pakiramdam ko may tensiyon sa pagitan namin dahil sa mga pinag uusapan namin, ngunit ngayon para bang wala nang lahat ng iyon. Napalitan iyon ng kanyang ngiti, ngiting totoo.
“Oh siya, anong oras ka aalis?? At ng makapag pahinga naman ako, kanina mo pa ako ini-storbo eh,” Pabirong pag-iiba ko ng usapan,
“Hmmm about that,” tumingin ito sa'kin ng nanunuri, “Are you still not feeling well?” Ang weird naman ng lalaking 'to.
Pero mukhang okay naman na ako, “Okay naman na ang pakiramdam ko,” sagot ko dahil iyon naman ang totoo at ng makaalis narin 'tong tukmol na'to.
“Great!” tumayo ito ng tuwid at saka lumapit sakin,napaatras naman agad ako.
“Teka teka, 'wag ka ngang lumapit!” Dahil hindi ko gusto ang nararamdaman ko pag malapit ka,
Ngumisi ito ng nakakaloko, “Let's go, may pupuntahan tayo,” saka nito hinawakan ang kamay ko na nagpatayo ng mga balahibo ko sa katawan kaya agad kong binawi ang kamay ko.
“Teka nga! Saan ba?? Saka isa pa kita mong hindi pa'ko nakakaligo at nakakapag bihis manlang, at isa pa umalis ka mag isa mo!” Ba't ba kailangan pang isama ako?? Malaki naman na siya, kaya na niya ang sarili niya.
“Maganda ka pa rin naman kahit hindi kana maligo, wala namang aamoy sa'yo roon—ouch!” Ang arte, parang kinurot lang.
“Hoy kanina kapa ah! Tigil tigilan mo ako, Del Fuego,” Naaasar na banta ko, ngunit ang walang hiyang lalaki tinawanan lang ako.
“No no no, I'm serious, really. You go with me, no buts. You fix yourself, kung iyan ang gusto mo. But remember I did tell you na okay lang kahit hindi kana maligo you're still beautiful,” akmang magsasalita pa sana ako pero, “Na-ah pa'no nalang kung may mag tangkang patayin ako? Tapos wala ka?—”
“Oo na! Pambihira, kokonsiyahin mo pa'ko nito,” May alas talaga ang tukmol na'to lagi nakakainis!! “Siya siya maghintay ka rito at ako'y maliligo lang,” nag ngising aso ang tukmol. Padabog ko namang nilisan ang kusina.
“Want me to join you?!” at talaga namang.
“Eh kung sapakin kita?” sagot ko naman habang papasok sa silid ko para kumuha ng damit.
“I'm willing tho. kung ang kapalit naman no'n ay makasama ka sa pagligo—”
“Tumahimik ka ngang tukmol ka. Maghintay ka, iyon ang sabi ko hindi ang mag ingay.” Naiinis na aniya ko.
At alam kong nakangisi na naman ang tukmol, “But you didn't said—”
“Isa!” talagang ayaw mag pa awat, sigaw ko pag ito hindi pa tumigil kakaasar sa'kin talagang tatamaan 'to.
Mabuti nalang at nakuha sa 'Isa' at nananahimik na.
Tuloy ay nalito ako kung ano ang susuotin ko, napadako ang mga mata ko sa ripped jeans kaya kinuha ko iyon, saka iyong spaghetti sando na puti. Iyon nalang ang susuotin ko at papatungan ko nalang ng leather jacket at puting sapatos.
Matapos makuha kong mailatag iyon sa kama ay pumasok na'ko sa CR at ng makaligo na, laking pasalamat ko rin dahil hindi ko na kinakailangang lumabas ng kwarto pag maliligo. Dahil ang CR ay narito sa loob ng kwarto at meron rin namang sa labas.
Matapos ngang maligo ng mga sa palagay ko'y sampung minuto yata ako sa loob ng CR, lumabas na'ko para magbihis habang may tuwalyang nakalagay sa ulo ko. Hindi rin naman ako mabagal kumilos kaya't mabilis rin akong natapos magbihis at maisuot ang sapatos ko.
Umupo na'ko sa upuan, kaharap ang vanity mirror saka sinimulang patuyuin ang ang buhok ko gamit ang hair blower. Lampas balikat lang rin ang buhok ko at mabilis lang rin itong matuyo. Ng matuyo nga ay agad nakong naglagay ng pulang lipstick na bumagay naman sa suot ko, kinuha ko rin iyong pantali ng buhok ko saka itinali iyon ng messy ponytail. Tumayo ako sa harap ng salamin at tiningnan ang sarili ko, mukhang may kulang.
Napangiti ako ng mahagilap ng mata ko ang sunglasses kaya't kinuha kona iyon saka isinuot. Kinuha ko rin iyong sombrero, wallet, cellphone at susi ng bahay. Saka sinulyapan ko pang muli ang sarili sa salamin. Ngayon nalang yata ulit ako nakapag suot ng ganito dahil pulos uniform ko ang aking suot suot.
“Uupo kanalang ba riyan??” Agad kong tanong sa nakatalikod na lalaki nang makalabas ako sa kwarto ko.
Agad rin naman itong tumayo at humarap sa'kin,“Wow, you're just so beautiful. How can an angel live in here?” Umikot ang mga mata ko dahil roon.
“Maganda ang mood ko, 'wag mo munang sirain. Ngayon, aalis ba tayo o hindi?” Agad na sagot ko naman.
“We are, let's go,” let's go tapos nais pa yatang ako ang maunang lumabas.
Tsk, “Mauna ka, bahay ko'to diba? At il-lock kopa'to,” Napapailing na nakangisi lang si Oisin.
“Yeah ofcourse,” Tanging sagot niya saka humakbang papalabas ng bahay.
Pambihirang lalaki, guwapo nga slow naman. Tinagurian pa namang business tycoon raw pero ang slow. Sumunod narin ako saka nilock ang pinto ng bahay, pagkatapos ko ngang mailock ay naglagad pa kami ng 2minuto dahil nasa may kanto ang sasakyan niya.
Napailing nalang ako dahil ang mga kabataang babae ay wari mo'y nakakita ng artista, panay lingon sa kasama ko. Hindi ko rin namn sila masisisi roon, talagang guwapo itong si Oisin. Babaero ngalang.
Ngunit kakatwang hindi siya nag lililingon pag may nakakasalubong kaming dalaga na ang suot ay kita pati kaluluwa. Agad rin naman nyang binuhay ang makina ng sasakyan ng maka upo kaming pareho siya sa driver's seat at ako naman sa passenger's seat.
“Sa'n nga ulit tayo pupunta?” pagbabasag ko sa namumuong katahimikan sa pagitan namin habang unti unting umuusad ang sasakyan.
“My friend's house,” Napatango nalang ako at hindi na nagtanong pa, “In Cebu,”
To be continued.........
BINABASA MO ANG
Arresting the Police Officer's HEART
Romance𝑫𝒆𝒍 𝑭𝒖𝒆𝒈𝒐 𝑩𝒓𝒐𝒕𝒉𝒆𝒓𝒔 𝑺𝒆𝒓𝒊𝒆𝒔 #03 [Oɪsɪɴ Dᴇʟ Fᴜᴇɢᴏ] He was the 3rd born in the Del Fuego's and his name is Oisin Del Fuego, a man who will do anything just to arrest the police officer's HEART.
