Arresting the Police Officer's HEART

CHAPTER SEVENTEEN

NAKANGITI akong tinignan mula sa hindi kalayuan si Oisin habang bumibili ng dirty ice cream. Narito kasi kami ngayon sa park dito ko rin gustong pumunta para makapag isip isip narin at malinawan sa mga nararamdaman ko. Ano bang meron sa'yo Oisin? Bakit ganito ang saya na nararamdaman ko 'pag kasama o malapit ka sa'kin? Umayos ako ng upo at saka pumikit ng mariin matapos tumama ang malamig at preskong hangin sa mukha ko.

“Bakit ba ganyan ka kaganda?” Nagmulat ako ng mata at tumama iyon sa mukha ni Oisin, ang kanyang mukha na nasisinagan ng kaunting araw. Iyon bang parang ma s-startruck ka.

Umirap ako at pinag-krosan ito ng braso “Matagal naman na akong maganda,” pabirong sagot ko saka kinuha sa kamay niya iyong Dirty Ice Cream. Sinimulan ko na iyong kainin at napapikit pa nga ako dahil sa lamig niyon, iyong buhok ko rin ay sumasabay sa hangin. “Halika ka rito bilis! ” aniya ko saka hinablot ang kamay niya, pina-upo ko siya sa tabi ko at inilabas ko rin iyong cellphone ko,

“What are you doing? ” usisa nito ngunit hindi ko na ito pinansin.

I want to capture this moment where in she's not my Boss and I'm not his employee . I want this day to be remembered.

Kumuha ako ng kumuha nang mga litrato kung saan ay parehas kaming kumakain ng ice cream, meron pa nga iyong naka busangot ang kanyang mukha dahil natatamaan iyon nang sinag ng araw. Pero ang gwapo niya parin....

“Iyon ang purpose ng cellphone, gets mo?? ” aniya ko saka bumalik sa pagkain ng Ice Cream.

Tumingin ako sa malayo at napabuntong hininga, dahil hindi ko alam kung bukas makalawa ay ganito parin kami. Ngunit alam kong merong hangganan ang lahat. Ngunit kalabisan man pero ayaw ko munang matapos ang araw na ito. ...

“I like you.” Halos maiwan ang bibig ko sa ere.

Ako? He likes me??!!! Akoooooo??????

Natatawang nilingon ko ito, ngunit kahit na seryoso ang kanyang mukha ay hindi parin ako nagpatinag. Hindi ako pending magpadala, “Gutom lang iyan, halika at mananghalian muna tayo, ” nginitian ko ito saka inubos na ang ice cream at nagpatiunang tumayo. Pero iyong puso ko ay ang lakas ng kabog, aakalain mong para iyong tambol. Peroooooo seryoso ba siya? Eh hindi naman siya mukhang nagbibiro! Nakaka inis!!!!!!!

Tumayo ito at tumabi sa'kin, nahigit ko ang hininga ko ng pinagpantay nito ang aming mga mata! Ngayon palang pakiramdam ko mawawalan na ako ng hininga at ito pa yata ang dahilan ng maaga Kong pag kamatay. Yumuko ako, iniiwasan ang kanyang mga mata. Ngunit halos manlambot ang mga tuhod ko ng maramdaman ko ang mga kamay niyang dumampi sa mukha ko, pilit niyang pinag tagpo ang aming mga mata at nagawa niya naman iyon......

He looks into my eyes, making me feel and know what he really feels sa mga oras na ito . Ngunit ayaw kong paniwalaan ang mga nakikita ng mata ko. Ang nababasa ko sa mga mata niya. Pulos mga pagpapakatotoo ang mga iyon.

“Bakit ba ayaw mong paniwalaan ang mga sinasabi ko? Sa tuwing titignan kita sa mga mata mo ay lagi kang umiiwas? Lahat iniiwasan mo....... Angeline pls believe me when I say, I LIKE YOU, I really mean it and I'm serious. Hindi ko alam kung bakit pero iyon ang totoo sa ayaw at sa gusto mo, gusto kita at iyon ang nararamdaman ko. Ayoko iyong mawala o baguhin dahil gusto ko rin naman ang nararamdaman ko. Hayaan mo lang akong ipadama sa iyo kung gaano ka kahalaga at kung gaano kita kagusto, maaari ba iyon? ” Hindi ko alam ang sasabihin ko. Dapat ba akong magsalita? Magsasalita ba ako? Kailangan ko bang sagutin iyong mga sinabi niya? Dahil sa ngayon isa lang ang alam ko. Ang puso ko ay parang nagdidiwang at may piyesta yata....

I looked away and took a deep breath, “Grabi ka naman bakit ngayon mo pa naisipang sabihin iyan? Hapon na oh, bakit hindi mo nalang hinintay mag gabi diba? Para naman mediyo alam ko kung ano ang isasagot riyan. Tingnan mo tuloy wala akong masabi, pambihira naman, ” kunwaring naiinis na aniya ko ngunit ang totoo ay kinakabahan lang talaga ako. Tulongggggggg!!!!!! Hindi ko alam ang gagawin!

Tumawa siya ng mahina, kaya naman napalingon ako rito. Aba aba tinatawanan ako ng Loko ah! “No. Silly, you don't have so say anything Anj, just let me do the things that would make you feel how I feel towards you. That I'm serious and I'm not playing around, just give me your permission and I'll do the rest. Can I have your permission? Miss ma'am? ” Seryoso ba ang isang ito? I look into his eyes directly, and there. I found it. He's serious. And he's sincere.

Am I ready? To give chance? To take a risk? Again?

I took a deep breath, wala namang mawawala kung papayagan ko siya diba? Kung susubukan ko ulit? Hindi rin naman ibig sabihin na magiging boyprend ko siya dahil lang sa papayagan ko siya diba? Tama. So walang masama. Kaya sige.

“Sige pumapayag ako,” tanging sagot ko nalamang.....

Ngunit mas nagulat at hindi ko inaasahan ang sunod niyang ginawa. NIYAKAP NIYA AKO! “Thank you. Thank you so much Anj,” he said in between his hug.

“Pweding bitiwan mo muna ako no? Hindi na'ko makahinga rito eh, ayaw mo naman yatang mamatay ako diba?” pabirong aniya ko.

“Oh I'm so sorry, I didn't mean to” at naniwala naman ang Loko. Gusto kong tumawa ngayon pero pinigilan ko ang sarili ko. Bumitiw ito at saka isinilid ang kanyang kamay sa mga bulsa niya. He then lean towards me, “Ayoko munang matapos ang araw na ito,” I looked at him after he said those words, siguro ay naramdaman niya ang mga titig ko kaya tumingin ito sa'kin at agad na ngumiti. He then hold my hand and suddenly I feel that weird feeling again, it's like there is current in between in our hands. Ngunit hindi ko na iyon pinansin pa. “May pupuntahan tayo.” He said then we walked towards to his Car,

Sana bukas at sa susunod pang mga araw ay ganito tayo..........

I like you too, Oisin. At alam kong hindi ko iyon kayang itanggi at pigilan. Ngunit sana ay 'wag ng lumago pa ang nararamdaman ko para sa'yo. Dahil natatakot ako. Natatakot ako sa posibleng mangyari . Dahil baka. Dahil baka hindi ko na kayanin pa.

To be continued...........

SORRY PO NATAGALAN😭 THANK YOU FOR WAITING!!!!!!!