GEPEST

23

Lauras POV:
Als we naar binnen lopen belanden we in een super luxe hal. We lopen door naar een soort van balie waar een vrouw achter staat. Als ze ons ziet, zie ik haar van Puck naar mij kijken en even lijkt het alsof ik medelijden in haar ogen zie. "Je mag haar afleveren op verdieping 1 kleur rood" hoor ik de vrouw zeggen. gelijk spoken er allemaal vragen door mijn hoofd. Wie is die vrouw, wat voor werk moet ik doen, en waarom in hemelsblauw de kleur rood". Blijkbaar denkt Puck hetzelfde want niet snel daarna hoor ik haar schelle stem "ROOD?, Niet dat het erg is want dat levert meer geld op, maar ze is hartstikke lelijk!"

Vol schaamte kijk ik voorzichtig naar de vrouw. En weer zie ik medelijden in haar ogen. "Puck jij doet jou werk en ik doe mijn werk als ik zeg dat zij de kleur rood krijgt, krijgt ze die en daar hoef jij geen commentaar op te leveren begrepen?" Er zit een scherpe toon bij de manier van spreken bij de vrouw.
"Hoe heet u eigelijk" ik schrik als ik doorheb dat ik dat echt hardop zei.
"Linda, en wanneer er problemen zijn kun je bij mij terecht".
"Wat moet ik doen dan?" Weer schrik ik, Laura wat bezielt je nou weer denk ik bij mezelf.
"Je hoeft alleen maar dingen te brengen en op te halen en je moet doen wat er van je gevraagt wordt."
Vragend kijk ik Linda aan. Van dit antwoord ben ik nou niet bepaald veel wijzer geworden!
"Mogen we Laura wegbrengen" dit keer is het Roos die iets zegt. Ik zie Linda knikken en gelijk daarna voel ik dat Puck me weer ruw vastpakt en meetrekt. "eindelijk" hoor ik Puck zeggen. En dat is voor mij de druppel, wat er precies in mij gebeurt weet ik niet. Maar het is alsof er een soort bom in mij ontploft.

Ik begin te schreeuwen "IDIOTEN, LAAT ME VERDOMME LOS" en sla om me heen in de hoop dat Puck me los laat. Wat lukt, gelijk daarna zet ik het op een lopen. Achter me hoor ik geschreeuw. Maar ik kijk niet om maar denk alleen maar ik moet bij de uitgang zien te komen. Opeens word ik op de grond geduwt, en ik voel dat iemand mij vasthoudt waardoor ik nauwijks meer kan bewegen. Ik zie dat er allemaal mannen om mij heen staan. Maar dat maakt mij niks uit. Ik spartel en schreeuw "LAAT ME LOS, IK WIL DIT NIET, IK GA HIER NIKS DOEN VOOR JULLIE STELLETJE CRIMINELEN" ik schop en sla in het rond. Ik voel dat de persoon die mij vast heeft geen goede grip meer geeft. Dit is voor mij een teken om te proberen op te staan maar voor de andere mannen is het een teken om in te grijpen. Ik word stevig vast gepakt en mijn armen worden om mijn rug gedraaid. Ik probeer me toch nog los te rukken maar schreeuw het uit van de pijn. Ze hebben me zo hard vastgepakt dat het pijn doet als ik ook maar een beetje beweeg. Ik voel dat er tranen over mijn wangen lopen van woede en verdriet. Als ik opkijk zie overal zwaarbewapende mannen staan. Linda met een blik vol bezorgdheid en medelijden. Roos met verschrikte ogen en dan natuurlijk Puck met een grote brede grijns op haar gezicht. Als ik ook maar even de kans had zou ik die gelijk van haar gezicht slaan.
Ik voel dat ik minder hard vastgepakt wordt. Het liefst wil ik me weer losrukken en wegrennen maar ik weet dat dat geen enkel nut heeft. Daarom blijf ik stil staan afwachtend met wat er komen zal.
--------------------/-------//////---------/---/--/-/------------
Heel erg sorry dat jullie zo lang hebben moeten wachten ! Ik hoop dat jullie dit een leuk hfstje vonden! Een reactie achterlaten mag altijd!! Xx