GEPEST

20

Lauras POV:
Ik heb het gevoel alsof ik hier al dagen zit. Maar dat kan niet want dan zou ik allang dood zijn. Want ik heb nog geen drinken of eten gekregen. Ook is er na Roos niemand meer binnen gekomen. Ik voel dat ik moe ben. Ik probeer een comfortabele slaaphouding op de stoel te nemen wat erg moeilijk gaat als je goed vastgebonden zit. Uiteindelijk lukt het een beetje en ik voel me al snel in slaap vallen.

PATS!! ik schrik wakker en voel gelijk mijn wang tintelen. Voor me staat PUCK!!
Wees niet bang laat niet merken dat je bang bent blijf sterk je kunt het. Ik probeer mezelf moed in te spreken wat noet echt lukt. Mijn hart klopt als een gek dat ik het gevoel heb dat ze het aan de andere kant van de wereld zelfs kunnen horen!

"Haay Lautje hoe is het ermee?"

Ik blijf haar strak aankijken en geef geen kik.
Meteen voel ik weer een klap op mijn wang.

"Geef antwoord" sist Puck in mijn oor.
"HET GAAT GOED!" zeg ik half schreeuwend terug.

"Laten we 1 regel afspreken Laura"
Ze spreekt mijn naam uit alsof het kots is,
"Je moet niet schreeuwen tegen mij doe je dat wel dan gebeuren er dingen die je, je altijd bij blijven.

Als blikken konden doden lag ik nu allang dood op de grond. Ik zie en hoor dat Puck het echt meent dus ik moet oppassen. Ik voel hoe ik toch banger begin te worden.
"Oke" zeg ik dan maar zachtjes.

Ergens hoor ik een stemmetje tegen mij zeggen " lafaard heb je nu al opgegeven? Hoe wil je hier ooit uitkomen als je geneens 2 min brutaal tegen Puck kunt doen?"

Ik weet dat et stemmetje gelijk heeft maar ik durf niet. Ik geef het toe ik ben te bang.
Ergens heb ik hoop dat Thomas mij komt helpen en mij vrij krijgt uit deze hel.
Maar mijn gevoel zegt dat ik het dit keer zelf moet oplossen en dat er geen Thomas komt die het voor mij gaat opnemen.

*2 UUR VERDER*
Ik voel mijn buik knorren. Ik ga na wanneer ik voor het laatst gegeten heb. Ik kom tot de conclusie dat het s'ochtends vroeg was. Ik gok dat het nu middernacht is dus dan heb ik ongeveer 19 uur niks gegeten.

Ik probeer te gaan verzitten want ik voel dat ik overal kramp krijg. Het touw snijdt pijnlijk in mijn armen waardoor ik een schreeuw moet onderdrukken. Doordat ik druk aan het bewegen ben gebeurdt er iets wat ik liever had willen voorkomen.
Ik val met stoel en al om! Met een harde smak val ik op de grond. Ik schreeuw het uit van de pijn. Het touw snijdt harder in mijn polsen en rond mijn enkels begint het touw ook erg pijn te doen. Ik probeer rechtop te gaan zitten maar daar is geen beginnen aan.
Dan hoor ik gestommel en blijf ik gelijk doodstil liggen, niet veel later gaat de deur met een zwaai open.
Een gil van angst verlaat mijn mond als ik zie wie er in de deuropening staat.
MIJN VADER!

--------//////:-------///////////-----------------//////-------------///////
Weer een nieuw stukje!!
Als je typs hebt zou je het dan willen zeggen?
tops mogen natuurlijk ook!
Xxx