GEPEST

27

Laura's POV:

Daar sta ik dan in de eetzaal met een kom koude pap en water in mijn handen. Ik kijk naar de verschillende meiden en ben benieuwd hoe zij hier zijn gekomen. Ook zie ik een aantal jongens maar die zijn hier volgens mij gewoon uit vrije wil gekomen, ze kijken arrogant en lopen door de rijen heen alsof ze een hele hoge rang hebben. Ik zie dat elk meisje met geen enkele jongen oogcontact maakt. Doordat ik al een tijd sta te kijken heb ik door dat de jongens op de meiden moeten letten en ze gewoon mogen slaan als iets hun niet aan staat. Ik loop naar een plekje achterin de zaal. Zachtjes land ik neer naast een meisje met bruin haar en sproetjes. Ik probeer zo onopvallend mogelijk te eten maar dat werkt blijkbaar niet als snel hoor ik een vrolijke hoi. Als ik opkijk zie ik 2 fel groene ogen mijn kant op kijken. 'hoi' zeg ik met een glimlach terug. Ik heb me nog niet omgedraaid om verder te eten of er worden opeens duizenden vragen op me afgevuurd. 'hoe heet je?, hoe oud ben je?, heb je een vriendje?, hoe ben je hier gekomen en wat is precies de redenen?,  en heb je al een ke..." ""OKE STOP" onderbreek ik haar snel. 'Ik wil best al je vragen beantwoorden maar dan zou het fijner zijn als je ze één voor één stelt want ik ben al je vragen nu alweer vergeten. Het meisje naast me begint te lachten "Sorry, ik ben nogal hyperactief, ik ben Lilly, mijn eerste vraag is dan wat is jouw naam? "Laura" lachend kijk ik Lilly aan. Ik merk aan mezelf dat ik haar wel mag. "Oke hallo Laura, hoe oud ben je?? ik ben 17" ik geef met een lach antwoord "Blijkbaar geef je eerst op je eigen vraag antwoord, maar ik ben 16". "Ja dat doe ik altijd zodat jij die vraag dan niet nog een keer voor mij hoeft te stellen". Glimlachend kijk ik haar aan.

Na nog een aantal vragen moet ik antwoord geven op de vraag wat de reden is dat ik hier gekomen ben. Net op het moment dat ik antwoord wil geven gaat er één of andere harde toeter af. Verschrikt kijk ik naar waar het geluid vandaan kwam. Ik zie dat iedereen stopt met waar die mee bezig is en opstaat, ik doe hetzelfde. "De baas komt eraan, doe precies wat hij zegt want anders heb je echt grote problemen" fluistert Lilly zachtjes. Met spanning in mijn maag kijk ik naar de enige deur in deze zaal.

Ik zie dat de deuren opengaan en zie de man tevoorschijn komen die me in elkaar heeft geslagen. Ik zie dat hij de zaal door kijkt en dat hij zijn ogen op mij laat rusten. Er gaat een zenuwachtig gevoel door me heen. Daarna maakt hij zijn blik van me los en begint te praten. "Ik heb vandaag een mededeling" begint hij, gelijk hoor ik zijn kille toon waardoor ik weer de rillingen krijg. De zaal is doodstil en iedereen kijkt naar de baas. "Er is vandaag een nieuwe gekomen" gelijk gaat zijn blik naar mij" gelijk weet ik dat hij mij bedoelt. "Laura Verbeek, zou je hiernaartoe willen komen?" Langzaam sta ik op en gelijk zie ik alle hoofden omdraaien naar mij. Lilly geeft me nog een blik dat het wep goed komt. Langzaam lopen ik door de lange rijen van tafels naar voren, naar de baas en ga naast hem staan. Afwachtend voor wat hij gaat zeggen. Ik kijk naarde verschillende gezichten van de meiden in de zaal en zie angst, woede en verdriet. En ik voel dat woede angst en verdriet door mijn lichaam heen gieren. Woede doordat ze mij behandelen alsof ik een ding ben die niks te zeggen heeft. Angst voor de man naast mij en verdriet door wat er allemaal gebeurt en omdat de gene die ik lief heb niet meer zie. Waarschijnlijk nooit meer.

/////-----/----------------------------////----//-------/--/-------//-/--------------/-

Sorry dat het zo lang duurde voor een nieuw hoofdstuk maar hier is die dan eindelijk !
X