GEPEST

33

POV Rob:

Het moment dat ik haar voor het eerst zag zei mijn gevoel al dat ze een lastig type was en dat ik haar in de gaten moest houden. En mijn gevoel klopte, ze is niet iemand die zomaar iets doet als je het van haar vraagt. Voor degene die nog niet wisten over wie ik het had. Laura is haar naam. En dat soort meisjes moet je hard aanpakken om te laten zien wie hier nou eigenlijk de baas is.

En dat is precies wat ik nu aan het doen ben, bedenken hoe ik haar hard moet aanpakken.

Op dit moment zit ik in mijn kantoor met Laura. Ik was woedend toen ik hoorde wat er aan de hand was en die woedde is er nog steeds. Ik hou mijn woedde alleen wel voor mezelf ook al kost mij dat veel moeite, en dat kun je zien aan mijn wit aangelopen knokkels.
'Laura' begin ik uiteindelijk. Als ik zie dat Laura luistert ga ik verder 'Meisjes zoals jij moeten hard aangepakt worden' zeg ik met een ijzeren stem waardoor ik zie dat Laura lichtjes in elkaar krimpt. 'Heb je een vriend' vraag ik terwijl ik naar haar kijk goed lettend op haar reactie. Ik weet dat ze een vriend heeft, dat weet ik maar al te goed, maar ik wil zien of ze de waarheid spreekt. Ik zie dat ze me twijfelend aan kijkt. 'Nee' zegt ze zachtjes. 'Je liegt' zeg ik kalm. 'Ik lieg niet, ik ben nooit leuk gevonden door een jongen en dat kwam allemaal door 3 klasgenoten. Ook al zou een jongen mij leuk gevonden hebben dan zouden ze dat nooit gezegd hebben want anders zouden zij ook het doelwit worden van alle pesterijen.' Haar stem klinkt overtuigend maar toch weet ik dat ze liegt. Haar vriend ken ik maar al te goed. Hij heeft vroeger voor mij gewerkt. 'Laura Laura Laura toch, ik ken jou vriend, Thomas is zijn naam' ik stop even met praten om naar haar reactie te kijken. Haar ogen sperren wijd open en kijken mij met ongeloof aan, maar ze zegt niks waardoor ik verder ga met praten. 'Thomas ken ik maar al te goed, want hij heeft voor mij gewerkt, niet hier maar op een andere locatie, hij was een goeie die veel meisjes binnen haalden.' 'Je liegt' onderbreekt Laura me. 'JE LIEGT ZO HARD! Waarom nu niet meer dan he.' Schreeuwt Laura naar mij. Ik daarin tegen blijf rustig zitten 'Ik lieg niet, Thomas is er nog niet zolang geleden mee gestopt. Ik denk nadat hij verliefd werd op jou. Ik heb hem gewaarschuwd dat zijn keuze dom was en dat hij er niet gemakkelijk mee weg zou komen". "Als hij weg is gegaan waarom komt hij mij nu niet ophalen?" Vraagt Laura. "Omdat zoals ik net ook al zei we een nieuwe locatie hebben die niemand weet" zeg ik met een hoorbare zucht. "Ik geloof je niet, ik heb hem gebeld en hem dingen vertelt, hij zou dan moeten weten waar ik ben" schreeuwt Laura. Ik begin schamper te lachen "we hebben zijn geheugen gewist, of nou ja delen daarvan. Hij weet niet dat hij hier heeft gewerkt. Maar nu je mij hebt vertelt dat je hebt gebeld moet ik nog een zwaardere straf bedenken". Laura's ogen staan angstig, iets waardoor ik mij krachtiger voel.

"Je mag nog 1 keer bellen Laura naar Thomas" zeg ik met een glimlach. "En dan?" Vraagt Laura. Aan haar stem is te horen dat ze niks vertrouwt. "En dan maak je het uit" zeg ik. "NOOIT!" Schreeuwt Laura, ze staat op en rent naar de deur waaraan ze begint te trekken. Ik voel dat ik geïrriteerd raak. Langzaam sta ik op en loop naar Laura toe. Ik grijp haar in haar nek en knijp er hard in waardoor ze wel stil moet blijven staan. Met mijn mond ga ik naar haar oor toe. Ik merk dat ze kippenvel krijgt "o wil je soms dat er iets met Thomas gebeurd, en de rest die je lief hebt. Even denken je moeder, je vriendin lot" "stop ik doe het" onderbreekt Laura me. Ze kijkt me met woedende ogen aan terwijl ik haar met een grijns aan sta te kijken. Ik heb Laura nog steeds vast en zet haar terug op de stoel waarna ik haar handen vast tape aan de stoel. Ik heb namelijk geen zin om weer politieagentje te spelen. Ik pak mijn mobiel en type het nummer in van Thomas en zet hem op luidspreker. Ik leg mijn mobiel voor Laura neer en ga op mijn hurken naast haar zitten. "Één verkeerd woord Laura en ze gaan er allemaal aan" zeg ik op mijn meest dreigende toon. Ik zie dat er een rilling door Laura heen gaan maar ze knikt wel.
Starend naar de telefoon wacht ik af.

"Hallo met Thomas" komt er uiteindelijk uit de telefoon. Ik kijk naar Laura met een dreigende blik. Ik zie dat ze tranen in haar ogen heeft en een diepe zucht neemt. "Thomas met mij" zegt ze. "Ik maak het uit". Ik kijk tevreden voor me uit. Alles gaat altijd precies zoals ik wil denk ik bij mezelf. En dat wordt ook nooit anders. Ik ben hier de baas en iedereen moet naar MIJ luisteren.

-----------------------------------------------------------
Ik voel me zo schuldig. Sorry dat het zo lang geduurd heeft!!! Xxxxx x xx