GEPEST

10

"Maandag ochtend"
Laura's POV:
Ik zit aan de keukentafel en heb besloten om weer naar school te gaan. Lotte ga ik negeren want ik ben echt heel erg boos op haar.
Ik ben wel bang wat Puck, Jeroen en Ramon nu weer gaan doen. Ze laten het echt niet bij een wats apje zitten. Met tegenzin ga ik om 8 uur naar buiten en pak mijn fiets.

Als ik op school aankom zet ik mijn fiets in de fietsenstalling en loop zonder op of om te kijken naar binnen. Doordat ik half naar de grond kijk voel ik dat ik tegen iemand aan knal. Ik mompel sorry en wil doorlopen als ik voel dat diegene mij vast pakt. "Gaat het?". Ik kijk om en zie heldere blauwe ogen die mij aankijken. "Ja" zeg ik en loop door. Ik voel dat ik het warm van binnen heb. Nog nooit heeft een jongen iets tegen mij gezegt. Ik had het gevoel dat ik hem ergens van kenden maar dat zal wel niet zo zijn.

Als ik naar het lokaal loop zie ik Lotte al aan een tafel zitten. Roos zit niet naast haar dus ze zal vast ziek zijn. Zonder iets te zeggen ga ik achter Lotte zitten en kijk naar buiten. "waarom ga je niet naast me zitten? Roos is toch ziek". "Ik wil gewoon even alleen zitten" zeg ik terug. Lotte kijkt me verbaast aan maar draait zich dan gelukkig om. "Goed" begint de docent "we krijgen vandaag een nieuwe leerling in de klas". Ik kijk nieuwschierig wie er naar binnen komt lopen en de blauwe ogen vallen mij gelijk op.

Thomas POV:
Ze ziet er heel anders uit dan Jeroen en Remon mij beschreven hadden, ze komt er geen eens in de buurt. Ze zeiden dat ze dik en onverzorgd eruit zag. Het is precies het tegenovergestelde. Dun en verzorgt. Misschien wel iets de dun. Ik zie dat ze niet oplet waar ze loopt dus ik ga expres in haar loop baan staan. Ik voel hoe ze tegen me aanknalt. Zonder op te kijken hoor ik haar zacht sorry zeggen terwijl ze doorloopt. Ik pak haar bij haar arm vast en trek haar terug. "Gaat het?" Vraag ik. Ze zegt eerst niks terug maar kijkt me alleen maar aan. "ja" zegt ze uiteindelijk en ze loopt door. Ik loop achter haar aan en wacht voor het lokaal. Ik zie Remon en Puck aan komen lopen en ze geven me een knipoog. Ik reageer niet. Ik weet niet of ik hieraan mee wil doen. Ik heb het gevoel dat ik haar echt leuk vind, ookal is dat moeilijk te zeggen na één keer. Ze heeft gewoon iets speciaals. Dit gaat nog moeilijk worden denk ik bij mezelf. Als de docent me naar binnen wenkt loop ik naar binnen en zie Laura aan een tafel bij het raam zitten. Ik zie haar glimlachen en besluit om naast haar te gaan zitten. "Ik ben Thomas" zeg ik als ik naast haar neer plof. "Ik ben Laura" hoor ik haar zeggen. Ja dat weet ik al denk ik bij mezelf.

--------------////---------////-----------------//////------

Weer een nieuw stukje! Ik hoop dat jullie het tot nu toe nog steeds een leuk verhaal vinden.
Ik weet niet of ik deze week een nieuw hoofdstuk kan schrijven want heb het erg druk met school. Maar ik ga het wel proberen.

Xx