"Gecenin sırrını ifşa ettin."
Her gece ortadan kaybolan insanların arkalarında bıraktıkları tek şey bu nottu.
Şehrin güneyinde ki küçük bir kasaba büyük bir sırrın ev sahipliğini yapıyordu.
İnsanlar her gece ortadan kayboluyor ya da ölü bulunuyordu...
Göğün mor ışıkları. İndiğinde yeryüzüne. Ne yer nede gök yerinde kalacak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
…
Mor haleler. Yüzyıllar önce başlayan savaşın sonuçlanamaması tarafların istediğini alamamasından kaynaklanmıştı. Savaş ilk önce gökyüzündeki asil ırk denilen mor kanatlılar ile dört kanada sahip olan ırk arasındaydı. İki ırk arasındaki savaş ise liderin istediğini alamamışından kaynaklanmıştı. Çünkü o ölümün almak istediği insanı bırakmamak için uğraşıyordu. Genelde insanların elindeki şeye sımsıkı sarılmasının nedeni korkuları yüzünden olurdu. Eğer o giderse içlerinde oluşacak olan acı onları sürekli kendini korumak için teşvik ederdi. Ve insan sürekli acıdan kaçardı. Bu yüzden Malcom eşinin gitmesine izin vermemiş ve bir ırkı bunun yüzünden öldürmüştü. Daha sonra ırkında bozulmalar ortaya çıkmış ve beyaz kanatlılar ortaya çıkmıştı. Daha sonra siyahlar onları takip etmişti. Derken gökyüzünün asil ırkı bozulmuştu. Mor kanatlılar artık melezlerin çıkış yeri haline gelmişti. Gökyüzünün kapısı açıkken melezler oradan aşağı atılırdı. Yüzyıllar boyunca kapalı kalan gökyüzünde melezlere ne yapıldığını duymak bile istemiyordum. Bu kalbimi acıtırdı ve ben ölüm kanadına sahip olan kişiydim.
Malcom ‘la bir gün karşı karşıya gelecek ve yapmak üzere olduğum şeyi yapacaktım. Ben onun yapamadığı şeyi yapmış ve sevdiğim insanı geride bırakıp tekrar doğmayı seçmiştim. Herhangi bir şey olabilir ve ben doğamayabilirdim. Lakin ben bunu yapmış ve sevdiğim insanın belki de orada olmayacağını bile bile bunu yapmıştım. Acı benim tetikleyicim olurken Malcom ‘un ise çaresizliği olmuştu.
Mor haleler yüzyıllar sonra gökyüzüne geri dönmüştü. Kanatlarım çırpınmaya devam ederken Jerry ‘nin bizi getirdiği yerdeki manzaraya hep beraber bakıp kalmıştık. Mordu. Yuvarlak bir vorteks gibi görünüyordu. İçine doğru sürekli olarak dönüyor ve etrafında büyük bir enerji vardı. Yakınına geleni affetmiyor sürekli içine çekiyordu. İki taraflı bir kapıydı bu diğer taraftakini de bu tarafa çekiyordu. Evin üzerine düşen adam bu kapıdan geçip bizim üzerimizde ortaya çıkmıştı. Bu kapının çıkardığı şeyi aynı yerde bırakmadığı anlamına geliyordu. Kimbilir başka neler bırakmıştı bu tarafa? İçinden geçen adam şu anda evde tedavi görüyordu. Şifacı onun büyük bir enerji kaybı olduğunu ve bir süre dinlenmesi gerektiğini söylemişti. Kapıdan geçerken mi böyle bir enerji kaybına uğramıştı yoksa oradan düşmeden önce bir saldırıya mı maruz kalmıştı bunu bilmiyordum. Lakin gökyüzünde kısılı kalan melezleri düşünmeden edemiyor ve o adamın onlardan biri olma ihtimalini tartıyordum. Tenimde gezen bir şey kanatlarıma doğru yayıldı ve Malcom ‘a ait olan öfkem damarlarımı yaktı. Kanatlarım tüm bedenime bir karşılık gönderirken Akeri homurdandı.
“O adamı öldüreceğim!”
Bunu yapmayı sadece o düşünmüyordu. Bunu benim gibi sahip olduğum kanatlarda istiyordu. Bunu hissedebiliyordum. İçimdeki dehşetin kükrediğini duyabiliyordum.
