Hikayem Bitmedi

~ 1 ~

Gece olmuştu..
Her yer kapkaranlıktı yatağımda uzanmış penceremden yansıyan yıldızları seyrediyordum .

Yine aklımdan çıkmayan hiçbir zaman çıkmayacak olan o geldi
aklıma bir yıl olmuştu neredeyse onu görmeyeli resimlerine bakıp ağlamaktan ,sarılıp , öpmekten yıpranmıştı resmi . Zaten bir elimde ondan geriye kalan bu değilmiydi..

Bir o tarafa bir bu tarafa dönmekten sıkılmıştım ve kalkmaya karar verdim annem uyumadığımı görse kızardı onuda geçtim sabah hatırlayıp devam ederdi kızmaya neyse ki görünmeden bahçedeki hamağa uzandım .

Sonbahardı hava sert şekilde esiyordu üstümede bahtaniyemi örttükten sonra yıldızların arasından o geldi yine aklıma...

Acaba dönse eskisi gibi sever miydi? o gözleriyle sevgi dolu bakar mıydı ? ama o yeşil gözlü devimdi hep sevceğini söylerdi ..

Peki ya değişmişmidir,değişsede gözleri yine içimi kavurur ahh bu düşüncelerimden bir an sıyrılmak zorunda kaldım uyku uyumamı emreder gibi göz kapaklarıma çöktü..

Sabah iki büklüm kalkmıştım, burada uyuduğumu hatırladım her yerim çok kötü tutulmuştu. Annem görmeden kalksam iyi olurdu hem bugün okulun ilk günüydü..

Hemen eve koştum gizlice ses çıkarmadan odama girdim yatağımı topladım lavaboya gidip elimi yüzümü yıkayıp hızlı şekilde dolabımdan formamı çıkardım neyseki bu son senemdii onsuz olan son sene onu göremicek olmam ahh..

Annem kapıyı çaldı
"Hadi kızım sofraya" dedikten sonra kapıyı örttü .
Saçım çok sükür düzdü yine de düzleştiricimin fişini takıp saçımın elektriklenen kısımlarını düzelttim makyaj yapmayı sevmiyordum.. Zaten oda sevmiyordu , aklımdan bir türlü gitmiyordu. Doğrusu ben gitmesini istemiyordum işimi hallettikten sonra kapıyı açıp aşağı indim annemle babam kahvaltılarını ediyordu.

Ikisininde yanağını öpüp kahvaltımı yaparken konuşmalarına kulak misafiri oldum ..
"Sinanlar işlerini toparlamış geri döndüler " dedi ve annem
" Evet haberim var canım bugün misafir edelim".
O an elimden çatal yere düştü.. İnanamıyordum o yeşil gözlü devim geliyordu bir an annemlere ben gidiyorum dedikten sonra hızlıca evden çıktım Derya'da o sırada beni arıyordu .
Telefonu açtım ..
İkimizde aynı anda
" Sana anlatcaklarım var !"
Dedikten sonra ikimizde kıkırdadık ve ben
"O gelmiş ve bana haber vermedi bana ya. "
"Tahmin edebiliyorum şuan karşımdaki bankta oturuyorlar " dedi.
Kulaklarıma inanamadım hiçbir cevap vermeden telefonu kapadım biri kolumu tuttu arkamı döndüğümde bu Batu'ydu .
"Neyin var ? Niye ağladın sen.. ". Diye sorarken o an farkettim ağladığımı ben onu böylesine beklerken o bana habee bile vermemişti .
Batuya dönüp
- Yok ya ağlamadım bir an toz kaçınca işte neyse sen okulda niye değilsin ? Dedim
- Asıl benim sormam gerekir berkin yanında niye değilsin derken okula giriş yapmıştık onu gördüm etrafında onlarca kızla birden ayağı kalktı çok değişmişti fakat yeşil gözleri kendini ele veriyodu.

Bana doğru gelirken biri arkamdan seslendi...