Bizimsin (bxbxbxbxg)

Boks Maçı

1.Bölüm

°Boks Maçı°

Yorgun bir şekilde etrafta koşuştururken hangi masaya yetişeceğimi şaşırmış bir halde, elimdeki tabakları stresten düşürüp kırmamak için içimden bilmem kaçıncı duamı ediyordum.

Müşterilerin söyledikleri yemekleri cebimdeki minik kahverengi deftere not almak veya tabaktaki yemekleri dökmeden taşımak size çok basit gelebilirdi.

Ama benim için asla o kadar basit değildi.

Yemek yapmak da fazla becerikli olduğum söylenemezdi onu arkadaşım aynı zamanda aşçımız Ayça hallederdi.

Tabi yemek yapmaya çalıştığım zaman ne kadar beceriksiz olduğumu söylemeden de duramazdı.

Aman ne hoş!

Benim hayatım böyle geçiyordu basit ve sıradan zaten macera peşinde koşan tipleri de biraz garipserdim.

Sonunda kendimi boş bir masaya bıraktığım da derin bir nefes aldım.Yanımdaki sandalye çekildiğinde gelen kişiye baktım.

"Bizim prensesimiz yorulmuş mu?"dedi Bulut yanaklarımı sıkarken.

Oda aynı zamanda garson ve arkadaşımdı.

Onun bu tepkisine yüzümü buruşturdum.Yanaklarıma dokunulmasından hoşlanmazdım ve bunu bildiği halde yapıyordu.

Piç herif! diye geçirdim içimden.

"Seni de anlamıyorum ki buranın sahibi zaten sensin neden sende çalışıyorsun?"dedi Bulut.Ellerini yüzümden ittiğim de bir tepki göstermedi.

"Sanırım sıkıntıdan."dedim basitçe cevap vererek.Bulut derince bir iç çekti.Cevabın bu olmadığını oda biliyordu sadece kabullenmemi istiyordu.

"Ben buraları hallederim sen gidip dinlen."dedi tebessüm ederek.

"Bu teklife hayır diyemeyeceğim iyiki varsın!"deyip bende gülümseyerek ona sarıldım.

Birkaç saniye sonra ondan ayrılıp üzerimizi değiştirdiğimiz odaya geldim.Üstümü değiştirip Ayça'ya haber verdikten sonra çıkışta duran arabama ilerleyip bindim.Eve yol almaya başladım.

...

Kendimi yavaşça koltuğa attım.5 aydır taşınmış olduğum ama asla kendini bir yuva olarak göstermeyen eve baktım.Eğer beni aldatmasaydı burada yaşayacaktık.Gözlerimin dolmasına engel olamadım.

Anılar tek tek gözümde canlanırken buna karşı koymadım.

5 ay önce "Nişan gününe 3 gün kala"

Heyecanla sevgilimin beni çağırdığı restorana giderken kendimi çok mutlu hissediyordum.Resmen 3 gün sonra nişanlanıyorduk!

Gökhanla 5 yıldır sevgiliydik ve mutluyduk yada ben öyle sanıyordum.

Ben nişan için son hazırlıkları yaparken onun beni ne için çağırdığını bilmiyordum.Mutlu bir şekilde ağlamış bir halde çıkacağımı bilmeden o restorana yürüyordum.