Selam kızlar!
Nasılsınız, iyi misiniz bebeksilwrim!
Umarım iyisinizdir, gününüz güzel geçsin!
Ayrıca, okulunuz da güzel geçmiştir inşallah!
Artık bölümleri size göre atmaya çalışıcam, 3-4 gibi falan atarım gibi duruyor artık.
Hadi, iyi okumalar bol yorumlar!
***
|15.11.2020 Şükrü Saraçoğlu Stadyumu Rusya-Türkiye maçı|
Cenk Tosun
Son dakikalara yaklaşıyorduk ve maç karşı takımın golüyle 2-2 olmuştu. Nefesimi tutup Hakan'ın pasını kontrollü bir biçimde ayağımda tutarak hızlıca rakip sahaya doğru ilerledim.
Çaprazımda duran Ozan'a pas attığımda o da kendi rakibini geçerek hızlıca bana doğru atmıştı topu, ben topu tam zaptedeceğim sırada adını şu anda hatırlamadığım karşı takımdan bir oyuncunun sert faulüyle yerle buluştu tüm vücudum.
Yüz üstü olarak düşmüştüm, dudaklarımın sızlamasıyla yüzümü buruşturarak, yan dönüp sırt üstü çevirdim kendimi zar zor çim zeminde.
Ellerim yüzüme giderken küfürler savuruyordum.
Ayrıca bacağım da deli gibi acıyordu şu anda, çok korksam da içten içe bacağımın sakatlanmasından, şu an sakatlanamazdım, bunu da çok iyi biliyordum, kazanmalıydık.
"Orosppuçocuğu!"
Merih ve Hakan'ın yanıma geldiğini seslerinden anlamıştım. "İyi misin Cenk abi." Merih'in sesiyle başımı aşağı yukarı kaldırdım, sadece canım acıyordu, bir sorun yoktu muhtemelen.
Ellerimi yüzümden çekip doğruldum, Hakem'e baktığımda bilerek faul yapan oyuncuya sarı kart verdiğini gördüm.
"Önemli bir maç olmasa ben bunu sikerdim de, sakin kalmam lazım amınakoyayım." diye mırıldanıp bizimkilerin yardımıyla ayağa kalktım. Birkaç ufak müdahalenin ardından maç tekrardan başlamıştı.
Ayağımda acı vardı, ama görmezden de gelmem gerekiyordu. Ayrıca yerde bacağıma ve suratıma müdahale edilirken, gözüm bize yakın yerdeki tribünde Lorin ve Ceylan'ı görmüştüm. Ceylan'ın endişesi içime ayrı bir işlemişti, o yüzden de iyiymişim gibi yapma iç güdüm yüklenmiş, sanki müthişmişim gibi yapmaya başlamıştım.
Maç tüm hızıyla devam ediyordu. İşte şimdi gerçekten de son dakikalardaydık, iyi oynayıp bu maçı almak zorundaydık. Umutsuzluğa kapılmamaya çalışarak Merih'in pasını sağlam bir şekilde uzaktaki Hakan'a oldukça iyi bir şekilde gönderdim ve ardından hızlıca birkaç rakibimi geçtim.
Hakan'ın gözleri beni bulduğunda, tekrardan topu bana göndermişti. Hemen çapraz arkamızdan da Ozan geliyordu, karşıma çıkan rakiple ayağımdan topu alamasın diye çaprazımdaki Ozan'a yolladım topu.
O da oldukça usta bir şekilde topu alıp, rakiplerinin almasına izin vermeden iyice kaleye doğru sürmeye devam etti. Ben rakipler yüzünden kalenin en uç noktasına doğru sürüklendiğimde, Hakan'ın da sıkıştırıldığını gördüm.
Ozan hangimize atacağını şaşırdığında, "Gönder Ozi!" diye bağırmıştım, o golü atacaktım. Biz bu maçı kazanacaktık, ben o iddayı kazanacaktım ve gerçekten de Türkiyem'e o puanı kazandıracaktık.
