WARRIOR WITHOUT FEAR: AND THE LOST WORLD

Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ

Ένιωθα τον αέρα να σχίζει το σώμα μου καθώς κινούμασταν με σταθερή ταχύτητα. Άνοιξα αργά τα βλέφαρά μου και γύρισα και κοίταξα τον Ραφαέλ που είχε στραμμένο το βλέμμα του στον δρόμο.

"Καιρός ήταν να ξυπνήσεις"

Μου είπε καθώς μου έριξε μια γρήγορη ματιά. Ανασηκώθηκα στο κάθισμα και αντίκρισα έξω από το παράθυρο τον ήλιο να λάμπει με τις μεγάλες ακτίνες του.

"Τι ώρα είναι;"

Ρώτησα μισό κοιμισμένη κοιτάζοντας έξω.

"Μια το μεσημέρι θες να κάνω στάση να φας κατι;"

"Όχι δεν πεινάω ακόμα ευχαριστώ"

Το απαλό άρωμα της βανίλιας που φορούσε μου έσπαγε την μύτη και με ταξίδευε σε άλλους κόσμους με μια μόνο μυρωδιά.

Κατά την υπόλοιπη διαδρομή επικρατούσε κυρίως σιωπή μόνο το ραδιόφωνο ακουγόταν που έπαιζε διαφορά τραγούδια.

"Κοιμήθηκες καλά βλέπω δεν φαίνεσαι κουρασμένη σήμερα"

Μου είπε ενώ δεν έπαιρνε τα μάτια του από τον δρόμο. Στα αλήθεια είχα κοιμηθεί τέλεια και για πολλές ώρες.

"Ναι... μπορω να πω ότι το απόλαυσα"

"Τότε το αυτοκίνητο έκανε καλή δουλειά"

Απάντησε με ένα πλατύ χαμόγελο.

"Θυμάσε που σε είχα ρωτήσει αν μπορούμε να βγούμε κάποια μέρα;"

Με ρώτησε ενώ εγώ γύρισα να τον κοιτάξω με το ένα μου φρύδι σηκωμένο. Το γεγονός ότι ήθελε να βγούμε ένα ραντεβού μου τάραξε λίγο τα νερά. Είχα υποσχεθεί κυρίως στον εαυτό μου ότι δεν θα τα έφτιαχνα με  τον κολλητό μου για κανένα λόγο αλλά κάποιες φορές απλά δεν μπορείς να το αποτρέψεις από το να συμβεί. Ένιωθα πράγματα που δεν μπορούσα να εξηγήσω με απλά λόγια για αυτόν. Απλά εκείνη την στιγμή δεν ήξερα τι να πω σε περίπτωση που μου έκανε πρόταση ξανά για να βγούμε. Βέβαια για να ηρεμήσω την ίδια μου συνείδηση έβαλα στο μυαλό μου ότι απλά μπορεί να θέλει να πάμε για ένα καφέ να τα πούμε απλά.

"Θα ήθελα πολύ να το κάνουμε κάποτε σύντομα... βέβαια μετά από αυτήν την κακόγουστη πλάκα που μπλέκουμε τους εαυτούς μας"

Είπε ο Ραφαέλ. Απλά γύρισα άλλου το βλέμμα μου στα δέντρα και στις πεδιαδες έξω από το παράθυρο στην προσπάθεια μου να αποφύγω την συζήτηση αυτή.

"Ναι σίγουρα.. γιατί όχι μου ακούγεται καλή ιδέα"

Είπα προσπαθώντας να πιέσω τον εαυτό μου να δείξει κάποιες λεπτομερείς χαράς στον τόνο της φωνής μου ενώ το πάλευα ταυτόχρονα να ρίξω ένα χαμόγελο. Εκείνη την στιγμή το ήξερα ότι δεν τον έπεισα με τα λόγια μου και τις κινήσεις μου για αυτό σκέφτηκα μέσα σε λίγα λεπτά ένα καινούργια θέμα για να πιάσουμε συζήτηση.