ΑΡΗΣ
Από τα πέτρινα παράθυρα του μεγάλου διαδρόμου έπεφτε το ελάχιστο φως του ήλιου σε κάθε γωνία του. Κρατούσα σφιχτά στα χέρια μου μια μικρή μάλινη σακούλα γεμάτη με φρέσκο, ζεστό ψωμί και άλλα τρόφιμα κατευθείαν από την κουζίνα. Ακόμα τα νεύρα μου ήταν πειραγμένα από την σύγκρουση που είχα με τον Άνταμ πριν στο πρωινό τραπέζι.
Ένιωθα ένα σφίξιμο στο στομάχι που ήταν συνδυασμός της αγανάκτησης του θυμού αλλά και της αγωνίας που είχα για αυτό το ανεξήγητο ταξίδι που θα έκανα με τον πατέρα μου. Μετά από αυτή την σκηνή που πήρε θέση μπροστά από τα μάτια του θα επέκτεινε την σκληρότητα της τιμωρίας του και είμουν σίγουρος για αυτό.
Άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου και περπάτησα μέσα με γρήγορα βήματα πετάγοντας την σακούλα πάνω στο κρεβάτι που ακόμα ξάπλωνε η Άννα. Την χτύπησε στο πόδι και αυτή πετάχτηκε όρθια στο στρώμα.
"Τι κάνεις;"
Με ρώτησε με μια βαριά φωνή σαν να είχε κάποιο κρυολόγημα. Τα μάτια της ήταν ακόμη μισό κλειστά και κατακόκκινα από τον ύπνο.
"Τελείωνε δεν έχω όλη την ώρα"
Απάντησα σκληρά προσπαθώντας να μην ξεσπάσω τον θυμό μου πάνω σε αυτήν. Με κοίταξε με το ένα της φρύδι σηκωμένο και άρπαξε σιγά την σακούλα ανοίγοντας προσεκτικά το επάνω μέρος για να κοιτάξει το περιεχόμενο.
"Τι είναι αυτό;"
"Δεν έχεις μάτια για να δεις τι έχει;"
Είπα απότομα και με υψωμένο τον τόνο της φωνής μου στο ερώτημα της χωρίς το θέλημα μου. Έτριψα λίγο το πάνω μέρος από το κεφάλι μου για να ηρεμήσω την συνείδηση μου. Περίμενα να δω φόβο η περιέργεια στα μάτια της αλλά δεν αντίκρισα τίποτα από τα δύο.
"Τι σε έχει πιάσει και φωνάζεις πρωί πρωί;"
"Δεν σε ενδιαφέρει να μάθεις"
"Άκου να δεις δεν σου φταίω εγώ που δεν έχεις τα κέφια σου σήμερα"
"Λες να με ενδιαφέρει; Εσύ μου τσιγκλάς τα νεύρα"
"Εγώ;"
"Ναι εσύ. Γιαυτό σταμάτα να μιλάς και φάε αυτά που σου έδωσα πριν το μετανιώσω"
"Προτιμώ να μείνω νυστική για την υπόλοιπη μέρα"
Είπε και σηκώθηκε από το κρεβάτι προχωρώντας προς το μέρος μου με ένα επιβλητικό βήμα και κοντοστάθηκε μπροστά μου έτοιμη να μου μιλήσει πίσω αλλά πρόσωπο προς πρόσωπο. Το θράσος της δεν είχε όρια αλλά για κάποιο λόγο μου άρεσε αυτή η πλευρά της.
أنت تقرأ
WARRIOR WITHOUT FEAR: AND THE LOST WORLD
خيال (فانتازيا)Η Άννα ένα κορίτσι δεκαοκτώ χρόνων έχασε τον πατέρα της στην ηλικία των τεσσάρων. Τα χρόνια πέρναγαν γρήγορα με την ζωή της να βυθίζεται πιο πολύ στην αθλιότητα. Όλα όμως πήραν μια απότομη στροφή όταν ανακαλύψε καταλάθος ένα μυστικό της οικογένεια...
