WARRIOR WITHOUT FEAR: AND THE LOST WORLD

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΝΗΚΩ

ΑΝΝΑ

Ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι με κλειστά τα μάτια ένω το κεφάλι μου  ήταν  στραμμένο προς το ταβάνι. Κατά την διάρκεια της νύχτας άκουγα αρκετούς ενοχλητικούς θορύβους από έξω. Γύρισα προς το παλιό ρολόι που ήταν κρεμασμένο στον τοίχο με τους δείκτες να δείχνουν τέσσερις τα χαράματα. Δεν μπορούσε να με πάρει ο ύπνος για αυτό σηκώθηκα και κοντοστάθηκα στο μικρο παράθυρο στην κουζίνα. Τράβηξα λίγο την αντικρίζοντας με την πρώτη ματιά τρείς άντρες ντυμένοι με  κατάμαυρα πουκάμισα και μάσκες να βρίσκονται έξω απο την πόρτα συζητώντας κάτι που δεν μπορούσα να διακρίνω. Τα μάτια μου γούρλωσαν και έτρεξα στον καναπέ που κοιμόταν ο Ραφαέλ και τον σκούντησα από τους ώμους.

"Ξύπνα Ραφαέλ. Ξύπνα"

"Τι έγινε;"

Απάντησε καθώς τινάχτηκε από τον ύπνο του.

"Υπάρχουν κάτι άντρες έξω από το δωμάτιο."

"Τι άντρες;"

"Που θες να ξέρω; καλές ερωτήσεις κάνεις ρε Ραφαέλ."

"Συγνώμη αλλά δεν νομίζω να είσαι η μόνη που έχει φρικάρει"

Αναφώνησε καθώς στάθηκε όρθιος με γρήγορες κινήσεις.

Πριν προλάβω να πω κάτι αντίκρισα την πόρτα του δωματίου να  καίγεται μπροστά στα μάτια μου ολοσχερώς. Παρόλα αυτά η φωτιά δεν απλώθηκε πουθενά αλλού, έσβησε απότομα.

Φωτιά;

Αναρωτήθηκα μέσα μου ενώ τους κοίταζα ανήμπορη να κάνω κάποια μεγάλη μεταβολή της θέσης μου. Κούνησα μόνο λίγο τα πόδια μου κάνοντας λίγα βήματα προς τα πίσω καθώς έριχνα ματιές στον Ραφαέλ και στους άντρες την ίδια στιγμή.

Ο ένας απο αυτούς έβαλε το χέρι του στην πίσω τσέπη που κρεμοταν μια μικρη μαλλινη θήκη βγάζοντας ένα μεταλλικό αντικείμενο με ένα κόκκινο πετράδι στην μέση. Το έστρεψε προς τα κάτω με ένα μυτερό σπαθί να βγαίνει και φωτιά να φλέγεται γύρω από αυτό.

Τα μάτια μου είχαν γουρλώσει ενώ έκανα βήματα προς τα πίσω μέχρι που η μέση μου ακούμπησε τον κρύο τοίχο του δωματίου. Το βλέμμα μου στράφηκε στον Ραφαέλ που προχωρούσε προς αυτούς. Τέντωσα το χέρι μου για να τον τραβήξω από την μπλούζα προς τα πίσω αλλά τα χέρια μου γλίστρησανε.

"Ραφαέλ τι κάνεις γύρνα πίσω"

Ψιθύρισα αφού ήξερα ότι θα έκανε βλακεία. Μόλις είδα τους υπόλοιπους να βγάζουν μεταλλικά σπαθιά η ανάσα μου έγινε πιο δύσκολη. Ο Ραφαέλ προχώρησε μπροστά προσπαθώντας να αμυνθεί.