WARRIOR WITHOUT FEAR: AND THE LOST WORLD

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΜΙΑΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ

ΑΝΝΑ

Άνοιξα τα μάτια μου καθώς ένας κρύος άνεμος διαπέρασε την λεπτή μου μπλούζα. Κοίταξα γύρω με τον καιρό να είναι μούντος και ψυχρός. Σηκώθηκα αργά τεντόνωντας τα χέρια μου.

Δεν είχα καθόλου ενέργεια για να κουνήσω ούτε το μικρο μου δαχτυλάκι. Ξεχάστηκα λίγο στην όψη του δάσους που ήταν σκοτεινό και ήσυχο. Προχώρησα  πιο πέρα σκύβοντας δίπλα από τον Ραφαέλ.

"Ραφαέλ"

Του είπα με μια απαλή φωνή σκουντώντας τον απαλά χωρίς να παίρνω κάποια ιδιαίτερη απάντηση από αυτόν.

"Ραφαέλ"

Είπα ξανά με μια πιο ενοχλημένη φωνή προς αυτόν. Το αίμα μου είχε αρχίσει να βράζει με την αδιαφορία που μου έδειχνε. Προσπαθούσα να είμαι όσο πιο ήρεμη γίνεται αλλά τα νεύρα μου μένουν αξέχαστα σε πόλο κόσμο.

"Ξύπνα ρε Ραφαέλ"

Του είπα σκουντώντας τον λίγο πιο δυνατά από την προηγούμενη φορά.

"Ξύπνα ρε αγόρι μου"

Μουρμούρισα ενώ αυτός ψυθίρισε κάτι με μια απαλή φωνή και μου γύρισε την πλάτη πράγμα που με έκανε περισσότερο έξαλλη από πριν

"Ξύπνα είπα"

Φώναξα λίγο περισσότερο από πριν. Γινόμουνα όλο και πιο νευριασμένη με την κάθε κίνηση που έκανε αγνοώντας τελείως την ύπαρξη μου. Τον χτύπησα απαλά στο μπράτσο του προσπαθώντας να τον ξυπνήσω.

"Πας καλά ρε Άννα;"

"Μια χαρά πάω αντε σηκω τώρα"

Είπα καθώς σταύρωσα τα χέρια και σηκώθηκα πάλι στα πόδια μου. Δεν γύρισε να με κοιτάξει και σηκώθηκε όρθιος ρίχνοντας πίσω τα μαλλιά του με τα χέρια του καθώς τέντωσε την πλάτη του για λίγο. Έσκυψε αρπάζοντας το σακίδιο του με το ένα χέρι βάζοντας το στις πλάτες του, παρόλα αυτά δεν σταματησε να με κοιτάει μισό νευριασμένος.

"Και τώρα τι;"

Με ρώτησε με μια κρύα έκφραση γραμμένη στο πρόσωπο του.

"Τώρα θα πάμε στην πόλη για να πάρουμε τρόφιμα γιατί μας βλέπω να μην επιβιώνουμε"

Του είπα καθώς άρχισα να περπατάω μπροστά  χωρίς να τον περιμένω. Προσπαθούσα όσο καλύτερα μπορούσα να προσποιηθώ ότι δεν έγινε τίποτα χτες το βράδυ. Το ξέρω ότι ήταν αρκετά άβολο για εμένα και για εκείνον.

Η πόλη βρισκόταν κάποια χιλιόμετρα μακριά από εμάς και χρειαζόταν αρκετό περπάτημα. Η ψιχάλες που έπεφταν σιγά πιο πριν τώρα είχαν άρχισει να γίνονται πιο τακτικές , τα σύννεφα σκούρεναν πιο πολύ με το λεπτο καθώς αστραπές άρχισαν να πέφτουν.