Benim Mektubum

11.Mektup BENDE KALAN VAZGEÇİŞLERİN

Yokum yok olmak istiyorum,hep yanlışım hep yanlıştım.
Dipsizlik var işte.
Ben ondayım.

İstemiyorum ki ,onuda istemem.
Kimse kırılmasın ve kırmasın,kırılınca çok kötü oluyorum.Anlatamıyorum boğuluyor gibiyim.
Boğuldum mu?

Söyle bana sen beni sever misin arkadaşım?
Sev koşulsuz sev kimse birbirini koşulsuz sevmiyor.
Oysa bu sefer benim hatam değildi.
Değildi değil mi arkadaşım?
Beni sevmek zor değil, bizi sevmek zor değil.

Saçmalıyorum yaptığım herşeyde.
Bilmiyorum belki de buna sığınıyorum.
Kimse sormadı korkuyor musun diye.
Sen sor arkadaşım.
İhtimali olmayan şeyler düşlenmez.

Ömemsenmek,hatırlanmak...

Ona bile söyleyemiyorum, söyleyemem.
Gözyaşlarımın bir önemi yok,benim içinde.
Savruk,narin,kırılmayan...
Kırıldığım kadar.

Çekilmek gerekiyor hayatla senin arandan,hayatla benim aramdan.

Oldu birşeyler bensiz oldu,acıtıyor.
Şarkımızın sesi duyulmuyor.

Bakıyorum bakacağım.
İstemiyorum istemeyeceğim,yada kendimi kandırıyorum, istiyorum.

Uzakta olmak zor,uzağında olmak.
Yaşamıyorum.

Olun ben alışıyorum,insan her şeye alışır,sadece kalp kırıklıkları heryerde.

Görmek ister mi insan,duymak ister mi?

Değersizlik bana bunu veriyorsun, veriyorsunuz.

Ağlamak iyi gelmiyor, deniyorum ama yapamıyorum.

İçimdekileri söyleyemiyorum,kim beni neden duysun?

Sonumuz yok biz şimdide ayrıyız.Olamayız olmayalım.

Biz diye bir şey yok olmasın.
İyi değilim,onlar iyi mi ,değil herkes bencil neden kırılıyorum.
Bana zor şeyler yaşattılar neden hala seviyorum, sevmemeliyim.

Artık farklı bir yerde,farklı bir şeyler yaşamak istiyorum.
Seni beni bizi silerek.
Düşüncelerimden kurtulup varlığımı yenileyerek.

Bunları sileceğim,ben korkağım siz yalancı.

Hakkım var mı bilmiyorum,ben hiçbirşey bilmiyorum.
Bildiğim bir şey varsa artık farklı bir evredeyim.

Mutlu hissedin,mutlu olun,gözyaşı benim.
Onları benden almayın,beni benden almayın.

İçimde yoksun artık,içim yok.
Kalbimde yoksun artık,ruhum yok.

Seni yine sevmeyeceğim,unutmak kolay,unutmak zor,unutmak biraz sen işte,biraz sen.

Hatıralar yetmiyor,yapraklar seni vermiyor.
Hangi satır,hangi cümle,gözlerin kaç hece?
Kirpiklerinden kelimeler dökülüyor.
Ruhumda hissediyorum,savrulmak istiyorum harf harf kalbine.
Fısıldamak orada adımı.

Sonra git demek bende kalmış vazgeçişlerine,
Kal demek bana hiç uğramayan sevişlerine.

Arkadaşım anla beni,onsuz olunmaz,onsuzluk olmaz.

Hatıraların kolları varmıydı? Sıcaklığı?
Nasıl da sarıyorlar beni,nasıl da heryerdeler?
Nasıl da senler
Gör beni.
Hatıraların yetmiyor yine.
Seni getir, hatıralarını verme bana,seni ver.

Sensizliğindeyim....
Soğuğundayım...

Beni yok eden gülüşündeyim.

Kitaplığımda ezberlediğim,saksımdaki en güzel,yağmurlardan ilk düşen,korkulardan en aydınlık, kelimelerden hep sen...

Keyifsiz bir gülümseme olsun,zoraki bak,son gelişlerinle gel bana.
Önemli değil artık.
Kimsesizliğim geçmiyor.
Önemli değil artık.
Sevmeyeceksin.
Önemli değil artık.
Hissetmeyeceksin.
Öylesine olsun bazı şeyler,öylesine olsun bakışlar,gülüşler,öpüşler.

Bu kadarcık olsun bu bölüm,sonbaharı gerçekten sevemiyorum,şuan battaniyenin altındayım,dışarıda yağmur havası var.

Öylesine yazıyorum...

Mutlu kalın.