Benim Mektubum

8.Mektup VAR9Z DEĞİL Mİ?

Kimseye kimse olamamak bu nasıl bir duygu biliyor musun?
Ölüme en yakın yerde yeniden hayata dönmek gibi.
Öylesine korkunç.

Yaşamak istemiyorum...

Kimsenin ruhuna dokunamadım,kimseye benden güzel bir şeyler katamadım.
Hayallerim vardı mazide,şimdi silikleşmiş olan hayaller.

Kimsenin kimsesi olmadım işte.

Yorgun gönlüm,susmak istiyor.
Kimse onu görmeyince,durmak istiyor.

Bir kanat çırpılsa,en güzel ben uçardım oysa.
Biri bir ışık tutsa,en güzel ben parlardım.

Onun varlığını hayal ediyorum.
O olmayacak biliyorum,ama onu hep yaşatıyorum,onu solumda seviyorum.

Onu sana anlatmak,sonbahara kurumuş yaprakları anlatmak gibi,içimde bir his onu benim gibi tanıdığını söylüyor.

"Onu tanıyorum,onu senden dinlemek,yinede güzel sadece sana acı verirse benide acıtıyor.

Onu anlatınca,kalbim bana beni de getiriyor,unutulmuş benliğimi bana getiriyor.

Bir kibrit var elimde,yakamıyorum,onun beni kurutmasını istiyorum,gözyaşlarım onun için.
Nefesim,ruhum herşeyim bir ona.

O kutsal bir kitap gibi,okudukça bağlanıyorum.

O güzel bir düş gibi sonu olmasın diye gözkapaklarımda tutuyorum onu.

O renklerin,şiirlerin,notaların içinden geliyor bana öylesine tapılası,öylesine eşsiz.

Onu biriktirdim kalbime.

En güzellerini değil,tüm çiçeklerini tek tek topladım.

Ben hiçliğe teslim olurken,onu ruhuma koydum.

Ben karanlığıma gömülürken,onu güneşe doyurdum.

Ben kinim ve nefretimle kaldım ,sevgimi ona verdim.

Sevgi hep seni bulsun.

İçimde kalmayanları bile ona sunmak istiyorum.

Şimdi izninle ona seslenmek istiyorum,hiç duymayacak yinede anlatmak istiyorum işte.

Kelimeler seni ona götürsün.

Ahenksin sen.

Gözlerimden gözlerine bir yol olsun isterim,benim söyleyemediklerimi gözlerim sana haykırsın isterim.

Sen gelmeden öncede ışıklar içinde değildim,sen bana ışığı getirdin,sonra gittin sonrası karanlık.

Şimdi tüm ışıklar benim için yansalar yine karanlık,sen yoksun.

Bir tebessümüne hayatımı sığdıracağımı biliyorum.
Sadece bir tanesine.

Yüreğimi ellerine vermiştim,onu tuttuğundan bihaber bazen sıkışıyor avucunda,bazen düşüp kayıyor ellerinden.

Ben yinede kıyamıyorum sana.

Sen bana öyle hoşgeldin ki,mutluluk kapımı hep seninle çaldı.
Sen bana öyle hoş geldin ki,kalbim ışığınla sonsuza kadar yandı.

İhtimaller insanı öldürür diyorlar ya bilmek daha zor.Seninle imkansız olduğumu bilmek,bu hislerim,en kötüsü.

Kabullenmek en zoru,sensizliği kabullenmek,bir hançeri defalarca,aynı yere...

Sensizlik güzel bir cümlenin sonu,şimdi tüm kelimeleri defalarca...

Kopamıyorum senden,bir sonu olduğunu inkar etmek istiyorum,içimdeki küçük çocuk bir sen deyince ağlıyor artık.

Biten bir şeye,yada hiç başlamayana sarılır mı insan?
Hiç onun olmayanın hayaliyle yaşar mı?
Onu görmeyeni her gün daha da sever mi?

Seviyorum...

Biri çıkıp onu bir kelimeye sığdırmamı istese ben cümlelerime sığdırmadığım o adamı sevgime sığdırırdım.
Evet onu tek bir kelimeyle deseler,sevgi derim sevgim derim.
Bende tek bir kırıntısı dahi kalmayan,tümü onun olan sevgim...

İşte bu o arkadaşım,imkansızım olan,kocaman bir boşluğa sığdıramadığım adam.
Kalbimin,ruhumun,bedenimin karşısında duramayacağı tek adam.

Biran sadece bir andı,tüm hayatımı esir etmesine bir an yetti,bir bakış yetti.
Bu güzel bir esirlikti,onun taktığı prangalar beni daha da özgürleştiriyordu.

İşte o kendime sakladığım adam,işte o hayallerimdeki tek ışık.

Zor oluyor,kelimeler ondan sonra dökülmüyor,kalbim ritmini unutmuş,bakışları sonsuzluğuma.

Seviyorum işte,acıyorum tek tek heryerimden kanıyorum ama seviyorum.

"Gözyaşlarım seni bana getirmiyor,gidin diyorum onu getirmeyecekseniz,onunla silinmeyecekseniz gelmeyin,belki onların kalbini kırıyorum,ama onlar seni bana getirmiyor.

Umutlarımı kırdın, bunu biliyorsun,hepsini tek tek kırdın,ama ben kırdığın umutlara bile seni umut etmeyi öğrettim.

Seni hep umdum,şimdi umudu da senden en uzağa boyadım.
Onları  rengime boyadım...

***********

Tükenmişliklerim var ondan bana,yorgunlukları sundu kapanmayan yarama,artık herkes kendini boyasın.

Siz kötülüğün yakıştığı kimseler,kötülüğü benliğinize nasıl da yerleştirdiniz,nasıl da onu kabul ettiniz,hiç mi acımadı kalbiniz,hiç mi?

Neden yaptınız,neden beni buna mahkum ettiniz?

Korkuyorum,üşüyor musunuz?

Bilmiyorsunuz,bilemezsiniz,kor bir ateş var,sizide benide yakmak istiyor,eskisinden daha hırslı,sonumuzu görüyorum.

Kelimelerin kaderine bağlandınız...

Anlaşılmazdınız,anlayamadım,siz çözülemediniz ben de çözemedim zaten.

Renkleri zihninize hapsettiniz,onları duygularımdan siz aldınız,bunu biliyorum,evet bunu biliyorum.

Yinede rayına oturmuyor bazı gerçekler,onlar hep farklı bir yolda.

İşte belki de tam bu noktada ben kaybettim,siz umursamadınız,ben anladım.
Anladım ve ben deliyim.

Deliler anlar değil mi arkadaşım?

Bazı düğümleri bir biz çözeriz değil mi arkadaşım?

Bizim de yapabildiğimiz şeyler var mı arkadaşım?

Biz de varız değil mi arkadaşım?

"Biz belki hayaliz,belkide en gerçeğiz,ama biz varız,en derinlerde,hiç derinlerde,uzaklarda,en dipte,ama biz varız,ya siyahta,ya beyazdayız...

*********
Ben geldimmm bu sanırım biraz kısa bir bölüm oldu,ama burada bitirmek içimden geldi.

Nasılsınız?

Ben kötüyüm.Umarım siz iyisinizdir.

Mutlu kalınnnnn