Hoseok evden çalışıyordu ve bu onun yalnızlığını yüzüne vuran yegane şeydi.
Arkadaşları her zaman ona çocuklarının fotoğraflarını atıyor ve onunda artık evlenmesi gerektiğini söylüyorlardı.
Hoseok'da çocuk sahibi olmayı ve bir eş istiyordu ama kendi cinsinden hoşlandığı için mümkün olmayacağını ve kendine göre birini hala bulamamıştı.
Aklına yetimhanede çalıştığı ama fazla görüşmediği abisi gelmişti ve hemen onu aradı, belki yanında küçük bir çocuk olursa yanlızlığı son bulurdu.
Hoseok rehberinden abisini aradı ve beklemeye başladı, telefon bir kaç çalış sonra açılmıştı
+alo abi
-hoseok nasılsın, aradığına şaşırdım
+neden şaşırıyorsun ki?
-neden acaba bir düşünelim istermisin?
+ daha sık ararım özür dilerim
-önemli değil ne istemiştin
+şey abi çocuk evlad edinmek istiyorum yardım edermisin
-ne, neden? evlenmedin bile, sorumluluk alabilecekmisin
+evet abi, lütfen bana yardım et
-tamam yarın istediğin vakit gel , bekliyeceğim
+teşekkür ederim abi, işlerimi bitirmeliyim görüşürüz~~
-eşşek sıpası seni görüşürüz
Hoseok geri yaslanıp biraz tavanla bakışıp gülümsedi ve çeviri işine geri döndü, sayfası 62,309.55 (800TL) olmasa ve prestijli bir şirkette çalışmasaydı asla katlanmazdı bu işe, çok sıkıycıdı çeviri işi.
