Nefretin tohumları ekilmişti içimize lakin, nefretimizin filizlenmesine izin vermeyen şey aramızdakı tutkuydu.
"Nefret ettiğin adamın altındasın" ensesindeki saçları daha sert çekiştirdim "Beni ilk öpen sendin, bu konuda kim daha kötü durumda tartış...
meryemgün: manyak herif uygartunc: Şerefsiz Vera beni bir kere bile götürmedi şu karavana
ensvra: ağlama
Keyifli okumalar 💙
☻
Omzuma serilen bataniye ile daldığım fikirlerden ayılmıştım "Hava serinledi sanki" kısık sesle mırıldanarak bataniyeye iyice sarıldım.
"Buralarda hep böyle olur" Enes yanımdakı sandalyeye oturup "Sen alışık değilsin diye üşüyorsun" dedi.
"Sen çok mu geldin buraya?" başıyla beni onaylayarak bakışlarını hızlıca benden kaçırdı " Babamla gelirdim" birlikte olduğmuz bu aylarda ilk kez babası hakkında bir şey dediğini duyduğumu fark ettim.
"Güzel anılarınız vardır şimdi" gözlerinde yaranan mutluluk yüzünde kocaman bir gülümseme oluşmasına neden olmuştu.
"Güzelden fazla, rüya gibi çocukluğum vardı" o anıları hatırladığı uzaklara dalmasından belliydi "Ama geçen sene o güzel rüya kabusa çevrildi" yüzü aniden düştüğünde neden böyle dediğini merak ettmiştim.
"Anlatmak istersen.." yerinden ani şekilde kalkarak "Üşütüceksin, hadi içeri geçelim" dediğinde bozulsamda bunu vurgulamayıp ben de ayağa kalktım.
Yaşadığı kötü bir şeyler vardı ve bunu bana anlatmıyordu.Bu durum beni ne kadar beni rahatsız etsede onun üzerine gitmek istemiyordum.
Anlatsa anlamayacağımdan mı korkuyordu?
Eğer böyle düşünüyorsa, galiba bu düşünce benim canımı sandığımdan fazla yakıcaktı.Onu seviyordum ve beni sevdiğini düşünüyordum.Şimdi böyle düşünüyorsa beni hiç tanımamış, hiç güvenmemiş anlamına gelecekti.
