Fikrimin İnce Gülü ||Texting

1.5

Merhabalar nasılsınız?

Sağlık sorunları nedeniyle bölümler geç gelebilir bir yandan dersler, bir yandan yaşadığım şeyler dolayısıyla hiçbir şey yapmak istemiyorum. Bundan dolayı hepinizden özür dilerim.

Keyifli okumalar dilerim.

.

...

(Olaylardan 3 hafta sonra)

"Oo hanımlar neler yapıyorsunuz?"
Melike teyzeyle işimize o kadar odaklanmıştık ki Yağız'ın geldiğini bize seslenince anlaşmıştık.

"Yağız korkuttun niye sessiz sessiz geliyorsun oğlum."
"Sultanım özür dilerim bir dahakine mehter marşı açarım."
Melike teyze göz devirip yemek yapmaya devam etmişti.

Kolunu omzumuza atıp bize sarılmıştı.
"Hanımlar siz sanki böyle çok güzel oldunuz."
"Ne yani Aras bey önceden değil miydik?" diyen Melike teyzeye karşılık Yağız hemen cevap vermişti.
"Sultanım olur mu öyle şey tabi ki tatlıydınız ama böyle daha da tatlı oldunuz. Gelin kaynana düşman çatlatırsınız"
"Gelin kaynana ne Aras. Anne kız Deniz benim gelinim değil kızım. " Melike teyzeye gülümseyip öpücük atmıştım.
"Resmen gözümün önünde aşk yaşıyorsunuz. Ben daha fazla burda  duramam."
Mutfak kapısından çıkan Yağız'ın arkasından baka kalmıştık. 

Bu 3 haftada çok şey değişmişti. Yağız'ların yan dairesi boşalınca oraya taşınmıştım. Bir haftadır yeni evimde yaşıyordum. Yağızla dip dibe olan balkonumuza çıkıp oturuyorduk. İlk birkaç gün benim için çok zor oldu ama yanımda hep Yağız vardı. Onun sayesinde her şeyi kısa surede atlatabildim. Babam beni aramıştı ama numaramı değiştirdiğim için bana bir daha ulaşamadı. Bir alt mahallede yaşadığımdan haberleri yoktu. Haberleri olsa da bir şey değişmez. Onlar hakkında uzaklaştırma kararı çıkmıştı. Artık bana yaklaşamayacaklardı.

Tabi bu süreçte yeni bir işe girmiştim. Kiramı bir şekilde ödemem gerekiyordu. Melike teyze tam bir anne edasıyla bana yaklaşıyordu. Gerçek ailemden göremediğim sevgiyi onlardan görmüştüm. Dışarıdan yemek yememe izin vermiyordu. Her akşam beraber yemek yiyorduk. 

Her gece beraber hayal kuruyorduk. İkimizin kuracağı bir dünya her güzel şeyin önünde bir engel olabilirdi. Bizimde vardı. 

Benim bilinmeyen hikayem önümüze bir engeldi. Belki ileride başka engellerde çıkacaktı ama biz beraber olduğumuz sürece atlatamayacağımız şey yoktu. Belki bazı şeyler değişecekti ama biz hep yan yana olacaktık. Hiç unutmadığımız bir şey vardı. Her şey çok güzel olacaktı.

Son kez masayı hazırlayıp herkesi çağırdık. Herkes oturduğunda yemeğe başlamıştık.

"Ooo elinize sağlık hanımlar baya güzel olmuş."

"Afiyet olsun Sungur amca."

"Bak sen hep amca diyorsun alınıyorum."

"O zaman abi diyim bundan sonra olur mu?"

"Baba desen daha mutlu olurum."

Yağız'ın alttan alttan sırıttığını görünce daha çok utanmıştım. 

"Peki."

Yemeklerimizi yiyip bulaşıkları yıkadıktan sonra Yağızla beraber benim evime geçmiştik. Beraber film izleyecektik.

"Gamzelim sen salona geç filmi aç ben de mısır patlatıp geliyorum."

"Tamam ceylan gözlüm."

Mutfağa girip atıştırmalık bir şeyler hazırladım. Evde abur cubur dışında pek bir şey yoktu. Tepsiye hepsini yerleştirip içeri geçtim.