Fikrimin İnce Gülü ||Texting

2.1

Merhaba nasılsınız?

Keyifli okumalar dilerim.

.

...

Annemler Melike teyzelere yemeğe gelecekti. Tatil günüm olduğu için sabah erken saatlerde yan daireye geçip Melike teyzeye yardım etmiştim. Gelmelerine çok az bir zaman kalmıştı. Kurduğumuz masayı son kez kontrol edip beklemeye başladı. Yağız hala gelmemişti. Karakol çok yoğun oluyordu. Kapı çalınca ev sahipleri kapıya dizilmişti. Ben salonun girişinde bekliyordum. Gökçe arkadaşını kapıda karşılamıştı. Zehra'yla çok iyi anlaşıyorlardı. İlk önce Zehra gözüktü. Koşarak yanıma gelip kucağıma atladı. 

"Ablaa."

"Ablam hoş geldin."

"Hoş buldum."

İçeri giren anneme, babama ve abime de hoş geldiniz deyip sarıldım. Herkes oturmuş sohbet ediyordu. Yağız'ın gelmesini bekliyorduk. Yağız gelince masaya geçecektik. Tam o sırada telefonum çalmaya başladı. Yağız arıyordu hemen açtım.

"Alo Yağız neredesin?"

"Yenge."

"Siz kimsiniz?" Bunu söylediğimde gözler üzerimdeyken daha çok üzerime çekilmişti.

"Yenge ben karakoldan Buğra."

"Yağız'a bir şey mı oldu?" Yerimde duramayıp ayağa kalkmıştım.

"Yenge sakin olmanı istiyorum."

"Artık söyler misiniz Yağız'a bir şey mi oldu?" En sonunda sinirlenip bağırmıştım.

"Aras şu an hastanede. Buraya gelmeniz lazım."

"Ne oldu Allah aşkına söyleyin."

"Yenge buraya gelin burada öğrenirsiniz."

"Tamam hemen geliyoruz." Herkes ayağa kalkmış benim konuşmamı bekliyordu.

"Yağız hastanedeymiş hemen gitmemiz lazım."

Oradan sonrasında olaylar çok hızlı gelişmişti. Ne zaman hastaneye geldik ve kendimizi ameliyathanenin önünde bulduk hatırlamıyorum. Bildiğimiz tek şey durumunun ağır olmasıydı. Üzerinde durdukları bir çalışma vardı ve adamı buldukları yere gittiklerinde çatışma çıkmış ve bu olay gerçekleşmiş. Gittikleri yeri avukatları olduğum için biliyordum. 

2 kurşun biri kalbine diğeri ise omurgasına yakın. Ameliyatın bitmesini bekliyorduk. Hepimiz perişan bir haldeydik. Ameliyathane kapısının yanına çöküp oturmuştum. Dizlerimi kendime doğru çekip kafamı dizlerime yaslayarak ağlamaya devam ettim. 

Vurulma olayı ilk değildi ama ilkinde yanında ben de vardım ve o zaman çok anlamamıştım. Şu an bitmiş tükenmiş hissediyordum. Buraya geleli 4 saat olmuştu 4 buçuk saattir ameliyattaydı. Bir sürü polis vardı kan lazımdı. Kan veren çok kişi vardı. Benim kanım uyuşmuyordu.

Melike teyze fenalaştığı için bir odada serum vermişlerdi. 4 Saattir oturduğum yerden kalkamamıştım. Hepimiz bir köşede perişan halde oturuyorduk. 

Saat tik tak, tik tak geçiyordu ve o orada yatarken elimden hiçbir şey gelmemişti, gelmiyordu. 6 Saatin sonunda doktor içeriden çıktı. Hemen ayağa kalkıp doktorla konuşmaya başladık.

"Doktor bey durumu nasıl?"

"Kurşunlar çok sıkıntılı yerde olsalar da 7 saatin sonun başardık. İkinci bir ameliyatta durum daha sıkıntılı olabileceği için tek bir ameliyat yaptık. Her şeyi atlatsa bile biz şimdilik yoğun bakıma alacağız. İlk 24 saat çok önemli. Sakin olup beklemeniz gerekiyor."