''Ludwig Van Beethoven'ın 9. Senfoni'si depresyon, yalnızlığın ve oradan çıkışın hikayesidir. Beethoven 9. Senfonisi'nde tamamen sağır olmasına rağmen 9. Senfoni'yi hepimizden iyi duymuştu çünkü bizler 9. Senfoni'yi yalnızca duymuş fakat hissedemezk...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkese merhaba! Saat 02.28 ve ben bu satırları yazıyorum. Öncelikle son zamanlarda keyfim fazlasıyla yerinde. Bu yüzden bir bölüm daha yayınlamaya karar verdim, hatta kaldığım yerden yazmaya da devam edeceğim. Kelebek Etkisine bir an önce final verirsem burası için yoğunlaşmak benim için daha kolay olacak. Kurgular dışında hayatım da çok yolunda ilerliyor şu son zamanlarda. Yani ben iyiyim, sadece yazmaya birazcık ara vermiştim. Bölüme gelecek olursak; kurgunun daha çok başında olmamıza rağmen yayınlamadan önce okurken heyecanlanıyorum ve bir an önce ileriye sarmak istiyorum kurguyu. O yüzden elimden geldiğince kitabın girişini kısa tutup içeriğine da detaylı inmek için uğraşacağım.
Hepinize iyi okumalar, okurken yorum yapmayı ve satır aralarına yorumlarınızı bırakmayı unutmayın <3
"UYKUYA YARDIMCI KORKU"
🎶 Mehro - Princes Of Melancholia
Bomboş yolda henüz bir şeyleri sorgulamadan ilerlerken bir yabancının arabamda olduğu ve bu yabancının az önce gözlerimin önünde birini vurduğu kafama dank edince arabayı ani bir frenle durdurdum. Neden durmuştum emin değilim? Ona hesap soracak durumda olmamama rağmen hiçbir şey sorgulamadan ilerlemek yine de bana yanlış gelmişti. Oysa bu gece tek yanlış benim hiçbir şeyi sorgulamıyor oluşum değildi.
Biri vurulmuştu, üstelik gözlerimin önünde vurulmuştu...
O adamın vurulduktan sonraki acı dolu bağırışı kulaklarımı hala çınlatırken yerde yatan kanlar içindeki görüntüsü de gözlerimin önünden gitmiyordu. Şu an Ludwig Van Beethoven'ın 9. Senfoniyi bestelediği anki kadar sağır, Ray Charles kadar da kör olsaydım eğer buna minnet ederdim. Bizlere verilen kusurlar bazen şansımız olabiliyormuş gerçekten ve ben hemen şimdi bu kusurlardan en az birini isteyecek kadar mantıklı düşünemiyordum.
Arabayı bu gece olanları sorgulamadan kullanmak bana yanlış gelse de birilerine benim arabayı durdurmam daha anormal gelmiş olacak ki ''Neden durdun?'' diye sordu aksi bir ses tonuyla. Bu aksi ses tonu kulaklarıma iliştiği an onun arabadaki varlığını hatırladım. Hemen yan tarafımda oturuyor oluşunu da kafamı ağır bir hareketle ona çevirdiğimde daha yeni idrak edebildim.
