28 reasons • yeonbin

11

erkek sus sadece dinle

karina: sabahtan bu yana soobinle iletisime gecen oldu mu hic aranızdan

winter: ben isteyim
konusamadım hic

hueningkai: ben de mesguldüm
neden noldu

karina: sabah bi sey icin soobini aradım ama acmadı
sonra bi daha aradım yine acmadı
biliyosunuz soobin en fazla iki kere acmamazlık yapar
bi daha aradım ve yine acmadı
saat bes oldu mesajlarıma da cevap vermiyo

winter: uyuyodur amk

karina: soobinin uyku problemi var
nasıl uyusun bu kadar saat
daha dün iki saat uyudu diye seviniyodu

hueningkai: nolmus olabilir sanki
takılmıstır yine birilerine

karina: ya kötü bi sey olduysa

winter: askım soobinden bahsediyoruz
en kötü ne olabilir
endiselenme

karina: bi saat daha bekleyip evine gidicem

hueningkai: iyi tamam
git
yeonjun evdedir zaten
ona sorarsın nerede diye

karina: tamam
yazarım size
görüsürüz
(17.40)

karina: swoobin
bi swy wolmıs
(18.30)

winter: noluyo
karina
noldu

hueningkai: lan noldu

karina: soobini hastanwtw getidm
cabul gelin

**

Titreyen elleri Soobin'in saçlarına yerleşirken, gözünden bir damla yaş Soobin'in eline düştü ve Soobin gülümseyerek Karina'nın dolu gözlerini sildi. Kolunu kaldırmak bile deli gibi acı çekmesine neden oluyordu ancak umursamak istemedi. "Ağlama artık bak iyiyim ben." dedi güven verici gülümsemesiyle Karina'ya bakarken. Karina ise inanmadığı her halinden belli olan bakışlarıyla baktı ve göz devirdi. Ardından burnunu çekip az önce ağlayan kendisi değilmiş gibi ifadesini değiştirdi.

"Çok acıyor mu?" dedi Soobin'in saçlarındaki elleri saçlarından kollarına inerken. Kolundaki morlukların üzerini okşadı ve gözleri yeniden dolmaya başlayınca kendine sinirlendi. "Acımıyor hiç." diyerek kolundaki eli çekti ve öptü. "Üzme kendini iyiyim ben."

Hastaneye nasıl geldiğini bilmiyordu. Karina'nın anlatışına göre Karina endişelendiği için evine gelmiş ve kapıyı açar açmaz onu yerde baygın halde yatarken bulmuştu. Karina yüzü gözü kan içinde olduğundan panikten ağlamaya başlamış ve o ise bir ara uyanıp Karina'ya ağlamamasını söyleyip yeniden bayılmıştı.

"Ortalığı ayağa kaldırmışsındır şimdi." dedi ve kıpırdamak isterken sırtına saplanan acıyla yüzünü buruşturdu. "Bizimkilere söyledik sadece." Soobin homurdandı ve Karina'nın lafasına vurmak için havalanan eli vurmak yerine saçını okşadı. "Hiç onlara söylediğim için kızma bana. Öleceksin sandım." sonlara doğru sesi titrediğinde Soobin'in ciddi bakışları yüzünden dudaklarını birbirine bastırdı ve ağlamamaya çalıştı.

"Hep senin yüzünden ağlıyorum. Bir gün seni bizzat ben öldüreceğim." Soobin onun bu söylediğine gülerken Karina da tebessüm etti. "Yakışıklılığım gitmiş mi?" Soobin'in sorusu kahkaha atmasına neden olurken kendini zar zor durdurup cevaplamaya çalıştı. "Hiç gelmiş miydi ki?" Soobin güldü. Açık açık söylememiş olsa da Karina'nın varlığı ona kendini iyi hissettiriyordu. Eliyle yaklaşmasını işaret ettiğinde Karina yaklaştı ve Soobin saçlarına küçük bir öpücük kondurdu.

Küçükken ne zaman onu üzse bunu yapardı. Onun için bu bir nevi seni seviyorum ve özür dilerim demek gibiydi. Karina dolmaya başlayan gözleriyle bakarken gülümsedi ve "Ben de seni seviyorum." dedi. "Lütfen bir daha ölecek gibi olma tamam mı? Benden önce ölmen yasak unutma."

Küçüklüklerinden hatırladığı bir diğer şey de bu saçma kuraldı. Karina şimdi de olduğu gibi küçükken de Soobin'i kaybetmekten korktuğu için bu kuralı koymuş ve Soobin her ne kadar dalga geçmiş olsa da o bu kararından dönmemişti. "Tamam tamam." gülerek Karina'nın sarılması için kollarını açtı ve istediği gibi olduğunda gülümsedi.

"Ne zaman eve gidiyoruz?"
"Buraya geleli bir saat oldu Soobin."
"Tamam yani ne zaman eve gidiyoruz?"
"Sadece sus olur mu?"
"Ama ne zaman eve gidiyoruz?"

**

erkek sus sadece dinle

hueningkai: bi seyim yok diyerek bizi eve yolladıgına inanamıyorum

winter: adım atamıyodun amk
nasıl bi seyim yok diyebiliyosun

karina: her zamanki gibi inat iste amk
sasırdınız mı gercekten

soobin: iyiyim diyorum ya niye inanmıyosunuz
turp gibiyim ben
hicbi seyim yok

hueningkai: her kıpırdadıgında yüzün eksiyo amk
yalan söyleme bari

soobin: yakısıklılıgım gitti diye endiselendigimden hep o

karina: en azından bizde kalsaydın soobin
böyle icim hic rahat degil

winter: benim de degil
ya tekrar gelirse o adamlar
bu sefer ölürsün

karina: cok rahatladım sagol askım

soobin: sakin olun ya
kimsenin öldügü yok
ben iyiyim ve güvendeyim
endiselenmeyin

hueningkai: ya oglum tamam iyisin ama en azından yanında dursaydık

karina: yok ben geliyorum yanına

soobin: karina
iyiyim diyorum kelebegim gercekten
hyuka sen de endiselenme
gercekten iyiyim ya
kötü olsam söylemez miyim

winter: söylemezsin

hueningkai: söylemezsin

karina: söylemezsin

soobin: hay amk
tamam bu sefer söylicem söz
soobin sözü
biraz güvenin bana canım nedir bu

winter: tamam ama bi sey olursa hemen bizi arıyosun tamam mı

soobin: tamam balım

karina: canın bi sey cekerse de ara tamam mı

soobin: tamam kelebegim

hueningkai: ne olursa olsun ara bak

soobin: tamam askım ya
söz aricam
hadi dinlenicem simdi ben biraz
telefonu acamazsam korkmayın uyumusumdur
öptüm sizi♥️

karina: tamam😞 dikkat et

winter: biz de öptük😞