KIRMIZI KUŞ

küçük kuşun dönüşü

(Ayaz Güçlü)

Sürpriz bölüm geldii! Biraz kısa ama yine de çok tatlış oldu bence. İyi okumalarr

-AYAZIN AĞZINDAN:
(HASTANE KORIDORUNDA)

Uzun zaman sonra ilk defa babamın hastanesine gelmiştim. Hastane ortamını pek sevmediğim için buraya sık gelmezdim. Ama bugün içimden bir ses babamın yanına gitmemi söylüyordu.

Hastaneye gelmiş, asansöre bitmiştim. Babamın odasının olduğu kata gelen asansör durmuştu. Yavaş adımlarla asansörden çıktım. Babamın odasına geldiğimde kapı kilitliydi. Oradan geçen bir hemşire babamın şu an yoğum bakım katında olduğunu söylemişti. Bunu duyunca yoğum bakım katına inmeye başlamıştım. Zaten iki kat aşağıda olduğu için asansör kullanmamıştım. Tam kata varmıştım ki birden bir ağlama sesi duydum. Hasta yakınlarından biridir diye düşündüm ve hızlıca sesin geldiği yere gittim. Herkes bir şeyin başına toplanmıştı ama kimse izlemek dışında bir şey yapmıyordu. Kalabalığın arasına girdim ve yerde uzanıp bağırarak ağlayan bir kız gördüm. Deli gibi titriyordu. Kriz geçirdiği ya da geçireceği her halinden belliydi.

Ama dikkatimi çeken şey kızı birine benzetmiştim. Saçları kırmızıdan turuncuya çalan bir renkteydi ve benzettiğim kişinin de saçları böyleydi. Sesi de benziyordu ama emin değildim. Kız çok kötüydü ve yardıma ihtiyacı olduğu her halinden belliydi. Hemen ordan birine buraya hemen hemşire çağırmasını söyledim. Bu sırada kızın yanına eğildiğimde adeta beynimden vurulmuşa döndüm. Yıllardır aradığım o kişiye o kadar benziyordu ki. Yüzü, saçı, sesi...

Ama kız o kadar çok ağlıyordu ki bu düşüncemi bir kenara bıraktım ve bir şeyler yapmam gerektiğini hatırladım. Kız durmadan titriyordu ve çığlık çığlığa bağırıyordu. Bir anda yattığı yerden kalktı ve oturur pozisyona geldi. Ve hiç beklemediğim bir şekilde kendine vurmaya başladı. Evet kız kriz geçiriyordu.

O an aklıma gelen tek şey kızı tutmaktı yoksa kendine zarar verecekti. Bir an düşünmeden hemen kızın kollarını kendi bedenini saracak şekilde tuttum ve arkasından sarıldım. Ve Tam bu sırada bir şey farkettim. Ben temastan nefret etmeme rağmen bu kıza dokununca hiçbir rahatsızlık hissetmedim. O an tüm taşlar yerine oturmuştu. Ben Alçin ve babam dışında kimseye konunmazdım çünkü rahatsız olurdum. Ama şimdi rahatsız olmuyordum. Evet yıllardır beklediğim o kişiyi sonunda bulmuştum. Alçinimi bulmuştum. Kırmızı kuşumu, ilk aşkımı bulmuştum..

Ben bunları düşünürken hemşire gelmiş ve Alçine hızlıca sakinleştirici vurdu. Alçin hala çırpınıyordu. Sakince kulağına yaklaştım ve bir şeyler fısıldadım. Ve o andan itibaren sakinleştirici etkisini gösterip Alçin'i bayıltmıştı.

(HASTANE ODASINDA)

Hastanede babamın odasına en yakın odaya Alçin'i aldırtmıştım. Eğer sıkıntılı bir durum olursa babam hemen yetişsin diye. Odada ki sandalyeyi yatağın kenarına yerleştirdim. Hala baygındı. Yüzü yıllar geçmesine rağmen hiç değişmemişti. Tıpkı eskisi gibi çok güzeldi.

Odaya hemşire geldi elindeki ilaç kutularını ve hasta raporlarını masanın üstüne bıraktıktan sonra çıktı. Gidip hasta raporlarına baktığımda yanılmadığımı gördüm. Evet bu kız Alçin'di. Geri yerime döndüm.

-Yıllardır seni bekliyorum biliyor musun? Seni o kadar özlemiştim ki sırf seni hatırlatsın diye küçük kırmızı bir kuş sahiplendim. Baban seni götürünce uzun süre tek başıma kaldım. Tek arkadaşımı, aynı zamanda ilk aşkımı kaybetmiştim. Babama nereye gittiğinizi sorunca cevap vermiyordu. 2 yıl senin geri gelmeni bekledim. Sen gelmeyince ümidi kestim ama o kadar özlemiştim ki seni, hasretine dayanamayıp asla hayvanlarla anlaşamayan ben seni hatırlatsın diye küçük kırmızı bir kuş sahiplendim ve hakkımı yeme, gayette güzel baktım. Ta ki bugüne kadar. Bu sabah o öldü. O kadar üzüldüm ki. Ama sanki bir hediyeymiş gibi bir kuşum gitti öteki kuşum bana geri geldi. Seni o kadar çok özledim ki. Beni bir tek sen anlıyordun. Ben hâlâ duygularımı dışa yansıtabilen biri değilim. Evet eskisinden çok daha fazla arkadaşım var ama yemin ederim seni bir gün bile unutmadım. Ama sen bir veda bile etmeden çekip gittin. Yıllarca bunun acısını çektim. Fakat artık bir önemi kalmadı. Lütfen bir daha uzaklara uçma küçük kuş...

Elini sanki dokunsan kırılacak bir şeyi elliyormuş gibi nazikçe elini tuttum. Hâlâ hayal gibi geliyordu. Kısa bir süre elini tuttuktan sonra nazikçe yerine bıraktım çünkü canının serum takılı olduğu için canının acımasından korktum.

Sandalyeden destek alarak başımı elime yasladım. Sonra onu izlerken farkında olmadan kısa bir uykuya daldım.

Evet üçüncü bölümümüzde geldi. Aslında aklımda böyle bir şey yoktu ama bu bölümü yazınca çok tatlı buldum. Ayaz'ın ağzından kısmını begeneceginizi düşünüyorum ki eğer beğenirseniz böyle arada ayazimizin ağzından bölüm yazarız😚

Vee küçük bir spoi gelsinn o zmn
Bir sonraki bölümde biraz geçmişleri gidecek olabiliriz💋

Ayrıca bölümü de okuduktan sonra oylarsaniz ve yorumlarinizi esirgemezseniz çook memnun olurum 🫶🫶